خطر در کمین کودکان زباله‌گرد این روز‌ها صحنه‌ای که بار‌ها در خیابان می‌بینیم، کودکانی هستند که در سطل‌های فلزی زباله تا کمر خم شده‌اند و یا کیسه‌های بزرگ زباله را به سختی بر دوش می‌کشند. کاری که نه‌تنها خلاف قانون است بلکه سلامت کودکان را به‌طور جدی تهدید می‌کند. به گزارش سیناپرس، فعالان حقوق کودک […]
خطر در کمین کودکان زباله‌گرد
این روز‌ها صحنه‌ای که بار‌ها در خیابان می‌بینیم، کودکانی هستند که در سطل‌های فلزی زباله تا کمر خم شده‌اند و یا کیسه‌های بزرگ زباله را به سختی بر دوش می‌کشند. کاری که نه‌تنها خلاف قانون است بلکه سلامت کودکان را به‌طور جدی تهدید می‌کند.
به گزارش سیناپرس، فعالان حقوق کودک می‌گویند که در پشت پرده کار کودکان در جمع‌آوری زباله پول حرف اول را می‌زند. کودکانی که توسط پیمانکاران شهرداری استثمار می‌شوند تا با جمع‌آوری زباله، این طلای کثیف، جیب آنها را پر کنند.
پیمانکاران شهرداری با شرکت و سپس برنده‌شدن در مزایده تفکیک زباله در مناطق مختلف تهران، با یکی از گاراژهای خصوصی حاشیه شهر که در همین زمینه فعال است وارد معامله می‌شوند. پیمانکاران در ازای هر یک نفری که در این گاراژ‌ها کار کند، ٨٠٠هزار تومان از صاحب گاراژ دریافت می‌کنند. آنها به این ترتیب صاحب تمام زباله‌های منطقه‌ای می‌شوند که در مزایده شهرداری برنده شده‌اند!
و اما کودکانی که بابت کار هر یک از آنها گارژدار مبلغ ۸۰۰هزار تومان به پیمانکار می‌پردازد، ماهیانه تنها ۳۰۰هزار تومان دریافت می‌کنند.
کنوانسیون حقوق کودک شهرداری را به‌طور مستقیم مقصر اصلی این فرایند غیرانسانی می‌داند. چراکه قرارداد تنظیم‌شده بین شهرداری و پیمانکاران در کل روند تفکیک زباله، از جمع‌آوری تا زمانی که زباله‌ها به مکان صنعتی بازیافتی می‌رسند، یک قرارداد علنی و رسمی است. علاوه بر آن تمام گاراژ‌ها و سوله‌هایی که دپوی زباله محسوب می‌شوند و کودکانی که این گاراژ‌ها را پر می‌کنند، علنی و آشکارند.
اما این روایت تلخ تنها به‌کار فیزیکی سنگین کودکان محدود نمی‌شود. بسیاری از این کودکان شب‌ها در همان گاراژهای جمع‌آوری زباله می‌خوابند و همان‌جا غذا می‌خورند. این گاراژ‌ها به‌شدت آلوده هستند و انواع و اقسام ویروس‌‌ها و عفونت‌‌ها را درخود جای داده‌اند.
داشتن دستکش و ماسک آرزوی این کودکان کار است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود ٧٠درصد از این کودکان، بدون دستکش کار می‌کنند.
آنها زباله‌ها را به دوش می‌کشند و به درد استخوان دچار می‌شوند، چراکه از ترس برخورد مأموران شهرداری جرأت استفاده از چرخ دستی را ندارند. علاوه بر این درد، ایدز، هپاتیت، وبا، سل، گال و انواع و اقسام بیماری‌های حاد پوستی به این کودکان غلبه می‌کنند.
۵۷ درصد از کودکان زباله‌گرد مقیم گاراژهای دپوی زباله هستند، آنها در میان زباله‌های شهری و دپوهای زباله که اقامتگاهشان است با موشها دمخور هستند.
موش عامل بروز بیش از ۳۵ بیماری خطرناک در انسان است. روی بدن موش، کک، کنه، شپش و… زندگی می‌کند و پس از نابودی موشها، این جانوران کوچک به سراغ انسان می‌آیند و روی بدن انسان خونخواری می‌کنند و از این طریق او را بیمار می‌کنند. از طرف دیگر ادرار و مدفوع موش به‌شدت آلوده‌کننده محیط زندگی انسان است. موشها برحسب عادت رفتاری، بیش‌تر مواقع مسیرهای حرکت خود را با ادرار خود علامت‌گذاری می‌کنند که همین مسأله باعث انتقال بسیاری از عوامل بیماری‌زا به انسان می‌شود.
علاوه بر بیماری‌های حاد و کشنده، آتش‌سوزی انبارهای زباله و تصادفات شهری در شب نیز جان این کودکان را تهدید می‌کند و این تراژدی ادامه پیدا می‌کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.