جنگ سایبری؛ انتزاعی اما عامل انفجار واقعی! فضای مجازی حوزهای انتزاعی اما واقعی از فعالیتهای بشری است که علاوه بر فرصتهایی که دارد تهدیدهایی را هم باعث میشود. تهدیدهایی نه تنها از جنس مجازی که گاهی اوقات حتی صورت عینی و فیزیکی هم به خود میگیرند. به گزارش ایسنا، با رشد و گسترش هرچه بیشتر […]
جنگ سایبری؛ انتزاعی اما عامل انفجار واقعی!
فضای مجازی حوزهای انتزاعی اما واقعی از فعالیتهای بشری است که علاوه بر فرصتهایی که دارد تهدیدهایی را هم باعث میشود. تهدیدهایی نه تنها از جنس مجازی که گاهی اوقات حتی صورت عینی و فیزیکی هم به خود میگیرند.
به گزارش ایسنا، با رشد و گسترش هرچه بیشتر فضای مجازی مخاطرات و تهدیدهای این فضا بیشتر از گذشته خود را نشان میدهد. دولتها امروزه بهطور وسیعی از رایانهها و فضای وب برای ارایه خدماتشان استفاده میکنند بهطوریکه امروز کمتر حوزهای در فضای اداری و حتی صنعتی و اقتصادی دولتها وجود دارد که در آن از پردازشگرهای الکترونیکی استفاده نمیشود. همین مسأله باعث ایجاد فضایی برای سوءاستفاده عوامل بیرونی به عنوان دشمنان خارجی شده است.
این دنیای جدید الکترونیکی علیرغم مجازی و انتزاعی بودن اما میتواند فرصتها و تهدیدهای کاملاً واقعی را ایجاد کند. امروزه برخی هکرهای حرفهای با ایجاد ویروسها میتوانند باعث وقوع انفجارهایی در سیستم رایانه شخصی کاربران بشوند. ویروسها تنها آسیبهای مجازی را به وجود نمیآورند بلکه قادر به ایجاد آسیبهای واقعی و فیزیکی نیز هستند. در سالهای گذشته که کشور به صورت جدی برروی برنامه هستهای کار میکرد، اسرائیلیها با طراحی ویروسی به نام «استاکسنت» به نیروگاههای کشور نفوذ کرده و چندین بار نیز باعث ایجاد اختلال در برخی فعالیتهای هستهای کشور شدند.
فضای مجازی در کنار عوامل نظامی و اقتصادی امروزه به اهرمی برای جدال کشورها با یکدیگر تبدیل شده است. همین سال گذشته بود که درگیری سایبری کرهشمالی و آمریکا نقش قدرت سایبری را در مجادلات بین کشورها مشخص کرد. شرکت «کلمبیا پیکچرز» یک فیلم با مضمون ضدکرهای میسازد، در پاسخ به این مسأله هکرهای کرهای به ابر رایانههای این شرکت حمله و علاوه بر ایجاد اختلالاتی در آن تعدادی از فیلمهای این شرکت را هم با خود به گرو میبرند. این اتفاق باعث شد تا کلمبیا سنترز در مقابل تهدیدات کرهها کوتاه بیاید و نمایش فیلم را متوقف کند.
جنگ سایبری شامل حملات دیجیتالی به شبکهها، سامانهها و اطلاعات کشور دیگری با هدف صدمه زدن به آنهاست. این حملات ممکن است حاوی تخریب، تغییر یا به سرقت بردن اطلاعات یا از دسترس خارجکردن خدمات برخط باشد که جامعه نظامی و یا جامعههای بزرگتر از آنها استفادهمیکنند. این حملات دیجیتالی همچنین برای آسیب فیزیکی در جهان واقعی همانند رخنه به سامانههای کنترل سدهای آبی برای بازکردن دریچههای آن و ایجاد بحران در کشورهای هدف طراحی شدهاند.
این روها کاملاً مشخص شده که زیرساخت ملی یک کشور مهمترین و در معرض خطرترین هدف جنگ سایبری است از جمله زیرساختهای آب، گاز، برق، بانکداری یا ارتباطات که آسیب به هر کدام از اینها میتواند باعث مشکلات بزرگی برای یک اقتصاد پیشرفته شود. درحالیکه جاسوسی سایبری سعی میکند به اطلاعات رایانهها نفوذ کند یا آنها را به سرقت ببرد، جنگ سایبری بیشتر به سامانههای Scada و کنترل صنعتی حمله میکند، سامانههایی که خطوط گاز و کارخانهها و شبکههای برق را کنترل میکنند. با اینکه حمله به این سامانهها مشکل است اما از کار انداختن خطوط گازی تأثیر بسیار بیشتری از آسیب به چند رایانه شخصی خواهد داشت.
همین اهمیت فضای سایبری در جنگها باعث شده است تا دولتها در نیروهای نظامی خود حوزهای جدید به نام اداره سایبری ایجاد کند تا در برابر تهدیدات بتوانند از خود دفاع کنند و چه بسا در حملات خود در این حوزه نیز کاراتر عمل کنند. در همین راستا نیز اخیراً در آمریکا و در لایحه اختیارات دفاع ملی آن کشور که بهتازگی تسلیم مجلس نمایندگان شده آمده است که کنگره نگران تهدیدات ناشی از دولت ایران در حوزههای سایبری، عملیات اطلاعاتی و سایر فعالیتهایی است که منافع امنیت ملی آمریکا را تهدید میکند.
طبق گزارش اندیشکده راهبردی تبیین، آمریکاییها نگران این هستند که چرا مجرای آموزشهای موجود تا رسیدن به حالت استاندارد گروههای مأموریتهای سایبری، همچنان فاصله دارد و این موضوع، یک چالش عمده محسوب میشود. همچنین این باور وجود دارد که وزارت دفاع آمریکا، باید به راهکارهای اضافه و بیشتر به جهت تنوع دادن به روشهای آموزشی موجود بیندیشد و آنها را در دسترس تمام کارکنان سایبری برای عبور از تنگناها و چالشهای پیش رو قرار دهد. این روشها باید شامل ایجاد همکاری بین بخش خصوصی- دولتی با دانشگاه، صنعت و مؤسسات غیرانتفاعی باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.