حسین علیزاده چقدر قرار است در این گرداب حرکت کنیم؟ حسین علیزاده تأکیدکرد که تا وقتی مسؤولان نسبت به حوزه موسیقی شناخت نداشته باشند، از دست کسی کاری بر نمی‌آید. به گزارش ایسنا، علیزاده، نوازنده چیره‌دست تار و ردیف‌دان موسیقی این روز‌‌ها ۶۶ ساله شده است، گرد تجربه بر محاسنش خودنمایی می‌کند و در پشت […]
حسین علیزاده
چقدر قرار است در این گرداب حرکت کنیم؟
حسین علیزاده تأکیدکرد که تا وقتی مسؤولان نسبت به حوزه موسیقی شناخت نداشته باشند، از دست کسی کاری بر نمی‌آید.
به گزارش ایسنا، علیزاده، نوازنده چیره‌دست تار و ردیف‌دان موسیقی این روز‌‌ها ۶۶ ساله شده است، گرد تجربه بر محاسنش خودنمایی می‌کند و در پشت ظاهر شوخ‌طبعش، دغدغه‌مندی‌اش را می‌توان دید. خالق «شورانگیز» کارنامه پرباری در حوزه موسیقی ایران دارد. حسین‌علیزاده نشان «شوالیه هنر و ادب» را که توسط دولت فرانسه به او داده شد، به سینه‌اش نزد. او همواره در راه اعتلای موسیقی در وطنش کوشیده است.
این روز‌‌ها که دولت در حال تغییر است، به‌سراغ حسین‌علیزاده رفتیم و دو پرسش را درباره دولت و موسیقی مطرح کردیم.
* بیش از دو سال است که سند موسیقی در مرحله بررسی و تدوین است. یکی از اهالی موسیقی معتقد است «حالا ما هیچ قانون نوشته‌ای درباره موسیقی نداریم و طیف‌های مختلف جامعه با آن برخورد می‌کنند؛ وای به روزی که این قانون نوشته شود! آن‌گاه بند بند آن را نقد و برای آن مجازات تعیین می‌کنند». به نظر شما تدوین چنین سندی، این نگرانی را به‌وجود نمی‌آورد که عده‌ای به روش دیگر، ساز مخالفت‌شان با موسیقی را کوک کنند؟
– وقتی بعد از ۴۰ سال هنوز شک داریم در مواردی که بحق است، پافشاری کنیم و فکر می‌کنیم باید محتاط باشیم، مسایل هیچ‌وقت حل نمی‌شود. وقتی یک نگاه ۴۰ ساله نسبت به این موضوع وجود دارد و قدم‌های اساسی باید مخفیانه برداشته شود، کار از ریشه خراب است. به نظرم نگاه رسمی نسبت به موسیقی باید دگرگون شود و غیر از این نمی‌شود.
در کجای دنیا مردم از قانونمند شدن موضوعی ناراحت شده‌اند؟! به نظر من مشکل از مسایل عقیدتی نیست، بلکه ما همیشه مسایل را قربانی درگیری‌های سیاسی می‌کنیم. اگر هم مشکل عقیدتی است، هنوز بعد از این همه سال، کسی توجیه نشده است که این مشکل در حوزه موسیقی چیست.
تعداد کنسرت‌هایی که در ایران برگزار می‌شود، مانند کشورهایی است که با موسیقی مشکلی ندارند. بنابراین جامعه این را می‌طلبد و به شکل قانونی وجود دارد. بده‌بستانی که مسؤولان با هم دارند، بنا بر مصلحت است و به فرهنگ و ریشه ایران ربطی ندارد که احتیاط کنیم.
خودتان فکر کنید اگر ما از قانونمند شدن چیزی نگران باشیم، پس باید همه‌چیز بی‌قانون باشد. من معتقدم اگر با این نگاه ۴۰ ساله جلو برویم به هیچ‌جا نمی‌رسیم.
* به نظر شما دولت دوازدهم چه اقدامی در حوزه موسیقی باید انجام دهد؟
مسؤولان باید درک‌شان را از موسیقی بالا ببرند؛ ما می‌خواهیم انتظارهایی از آنها داشته باشیم که درکی از آن ندارند. همچنین باید به جای نگاه گزینشی خودی و غیرخودی، ببینیم چه کسی نسبت به ملت تعهد دارد و چه کسی کاربلد است. ما نباید فقط روی معیارهای ظاهری اشخاص، قضاوت کنیم، بلکه باید از منتقدان استفاده کنیم، از مخالفان استقبال کنیم و از آنها یاد بگیریم. چقدر قرار است در این گرداب حرکت کنیم؟
روحانی قطعاً حسن نیت دارد اما تا زمانی که از این موضوع شناخت پیدا نکند، نه او و نه شخص دیگری نمی‌تواند وضعیت موسیقی را در کشور درست کند.
من گاهی از مسؤولان می‌پرسم، آیا شما در خانه خود به موسیقی گوش می‌کنید؟ می‌گویند اصلاً اجازه نداشتیم گوش کنیم. آن‌وقت این فرد می‌شود مسؤول در حوزه موسیقی! برای همین است که از قانونمند شدن موسیقی نگران می‌شویم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.