کی‌روش باز هم کره را غافلگیر می‌کند امروز و از ساعت ۱۶:۳۰ دقیقه تیم ملی فوتبال کشورمان که پیش از این صعودش را به جام جهانی روسیه قطعی کرده بود، به مصاف تیم کره‌جنوبی می‌رود. به گزارش «ورزش سه»، مثلاً به مناسبت دیدار کره‌ـ ایران، کره‌ای‌‌ها قبل از ما شروع به بحث و تحلیل و […]
کی‌روش باز هم کره را غافلگیر می‌کند
امروز و از ساعت ۱۶:۳۰ دقیقه تیم ملی فوتبال کشورمان که پیش از این صعودش را به جام جهانی روسیه قطعی کرده بود، به مصاف تیم کره‌جنوبی می‌رود.
به گزارش «ورزش سه»، مثلاً به مناسبت دیدار کره‌ـ ایران، کره‌ای‌‌ها قبل از ما شروع به بحث و تحلیل و تفسیر از مصافی کردند که در دو بُعد حیثیتی (۴ باخت متوالی و بدون گل زده) و رقم خوردن سرنوشت حضور آنها در جام جهانی از ما (که روی پر قو به سرمی‌بریم)، حساس‌تر است. هر چند روحیه جنگندگی و عطش حفظ رکورد بکر آمار گل نخورده کی روش و شاگردانش بیش از آن است که به خسبیدن روی این بالش بسنده کنند.
نمونه‌‌اش گزارشی است که از سمینار بررسی راه‌های شکست ایران با تجزیه و تحلیل شین‌تائه‌یونگ از سیستم بازی تیم ملی ایران منتشر کرد. گزارشی که مزین به عکسی است که سرمربی تیم ملی کره را جلوی صفحه‌ای نمایشی از شماتیک تکراری ۴-۲-۳-۱ محبوب کی‌روش نشان می‌دهد. از راز غیرعادی بودن برگزاری یک میتینگ که در آن سرمربی یک تیم ملی چند روز قبل از بازی به‌طور علنی دانسته‌هایش از رقیب و راهکارهای مقابله را به نمایش می‌گذارد حرف نمی‌زنیم؛ چون کلید این راز در دست هم‌‌قاره‌ای‌های جنوب شرقی ماست و به آن احترام می‌گذاریم.
*آنچه در اینجا اهمیت دارد، تشریحی است که ایشان از نوع بازی ایرانیان کرده: «تیمی مبتنی بر پرس شدید، هافبک‌های قدرتی و بازیکنانی با قابلیت پوشش دادن بازی یکدیگر و قادر به ارایه ضدحملات سریع… ضدحملاتی که بر پایه بازیکنانی چون عزت‌اللهی، دژاگه و مسعود شجاعی شکل می‌گیرد.»
*نسخه‌ای که شین‌تائه‌یونگ برای از کار انداختن ماشین جهنمی تیم ملی ایران می‌پیچد، عبارت است از «اعمال پرس شدید بر روی خط دفاعی ایران توسط مهاجمان و منع آنها از ارسال پاس‌های بلند» و همچنین جایگزینی پرس منطقه‌ای بر پرس فردی نسبت به بازی رفت. ایشان پیش‌بینی کرده «رضاقوچان‌نژاد در نوک خط حمله و دژاگه به عنوان هافبک هجومی و طارمی و جهانبخش نیز در دو سوی خط حمله بازی خواهند کرد.»
*می‌توانیم ذهنیت سرمربی کره از ترکیب احتمالی تیم ملی ایران را این‌گونه تصور کنیم: بیرانوند + ۴ مدافع (غفوری یا رضاییان، سیدجلال‌حسینی، پورعلی‌گنجی، میلادمحمدی) + دو هافبک دفاعی (عزت‌اللهی، حاج‌صفی) + دو بال راست و چپ (جهانبخش، طارمی) + یک هافبک مرکزی هجومی (دژاگه) + یک مهاجم نوک (قوچان‌نژاد). ذهنیتی که می‌تواند با ذهنیت اکثر کارشناسان داخلی نیز همپوشانی داشته باشد. اما دلایلی هم دال بر این‌که کی‌روش امکان دارد از سیستم دیگری در سئول بهره برده و این آنالیز تک‌بعدی جلوه کند، وجود دارد.
*به یاد بیاوریم شیوه‌ای که با آن تیم ملی ایران در دوحه بازی را آغاز کرد این‌گونه بود: یک هافبک دفاعی، بدون هافبک مرکزی و ۳ مهاجم، همان ۴-۳-۳ با مثلث نوک پایین. شیوه‌ای که فقط در این بازی به‌کار گرفته شد و در دو بازی خانگی بعدی مقابل چین و ازبکستان (که معلوم بود به دفاع صرف روی می‌آورند) به همان ۴-۲-۳-۱ همیشگی بازگشتیم. همانی که در آنالیز کره‌ای‌‌ها به هنگام حمله به ۴-۳-۳ با مثلث رو به بالا تبدیل می‌شود.
*اما چه دلایلی وجود دارند که می‌توانند به احتمال اتخاذ دوباره شیوه بازی ایران در دوحه را این بار در سئول دامن بزنند؟
**دلیل اول این‌که محاسبات رقیب، همچون محاسباتی که فوساتی در قطر داشت، به هم می‌ریزد و تیم مقابل با آرایشی غیر از آنچه که خود را برایش آماده کرده روبه‌رو می‌شود.
**دلیل دوم، وجه مشترک قطر و کره به لحاظ انگیزه‌های هجومی در بازی برگشت خانگی مقابل ایران است. قطر به خاطر نیاز مبرم به پیروزی مجبور به ارایه یک بازی هجومی بود و کره‌ای‌‌ها نیز در خانه خود با انگیزه‌هایی هجومی‌تر نسبت به بازی رفت به میدان خواهند آمد. وقتی سرمربی کره صحبت از پرس شدید روی مدافعین ایران می‌کند یعنی بلوک دفاعی‌‌اش با فاصله بیش‌تری از دروازه خودی بازی خواهد کرد. همان برنامه‌ای که قطری‌ها در دستور کار داشتند و ریسک ایجاد فضای خالی پشت مدافعین را خریدند.
در آن بازی ۳ مهاجم ایران انصاری‌فرد، آزمون و طارمی وظیفه داشتند روی ارسال‌های بلند و مستقیم در تمام عرض فضای خالی بین مدافعین حریف و دروازه بانشان حرکت کنند. تدبیری که به خوبی جواب داد. آنها ضمن مشارکت و کمک به خط میانی در توپ‌گیری چندین بار با دریافت ارسال‌‌ها روی دروازه قطر ایجاد موقعیت کردند و اگر تک به تک‌‌ها تبدیل به گل می‌شد، کنتور بازی تا دقیقه ۶۰ بیش از یک گل(طارمی) برای ایران ثبت می‌کرد.
**دلیل سوم، نقطه قوت مشترک قطر و کره در خط میانیشان است. کلاس هافبک‌های هر دو تیم از دیگر خطوط آنها بالاتر است و با این شیوه، نخبگان حریف از بازی حذف می‌شوند. سرمربی کره تأکید زیادی بر عدم فرصت به بازیکنان ایرانی برای ارسال توپ‌های بلند دارد. نکته‌ای که در برنامه قطری‌ها هم بود و پرس شدید آنها به شدت از دقت پاس‌های بلند کاسته بود؛ ولی حضور ۳ مهاجم در خط حمله حتی از توپ‌هایی که توسط مدافعین و پیستون‌های ما، به صورت شبه کور و از زیر زده می‌شد، خطر می‌ساخت.
**دلیل چهارم این است که کی‌روش تنها یک پست ۱۰ به عنوان نوک مثلث رو به بالا در قطر با خود به همراه داشت: مسعود شجاعی و این بار نیز تنها یک پست ۱۰ در سئول حضور دارد: اشکان دژآگه. البته از سامان قدوس نیز به عنوان یکی از نامزدهای هافبک مرکزی یاد می‌کنند ولی ملحق شدن این تازه وارد به اردو بعد از طی کردن مسافت طولانی در فاصله کوتاه به بازی امکان حضور او را حداقل در ترکیب ثابت نزدیک به صفر می‌کند. از طرفی دژاگه ماه‌هاست بازی نکرده و ما از شرایط وی به خوبی آگاه نیستیم. هر چند اشکان دژاگه در گذشته بار‌‌ها با این وضعیت روبه رو بوده ولی هر بار به زمین آمده، خواسته‌های کادر فنی را برآورده کرده است. موردی نه چندان عادی در فوتبال که شامل حال سعیدعزت‌اللهی (و علی کریمی) هم می‌شود که در بین تمامی بازیکنان، رکورددار حضور در بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ است بدون آن‌که جمع دقایق بازیاش در لیگ روسیه در این یکی دو سال از جمع دقایق بازی‌‌ها به تعداد انگشتان یک دست تجاوز کند.
*با این وصف، بنا بر شماتیک قطر، تیم ملی می‌تواند با یک هافبک دفاعی (عزت‌اللهی)، دو پیستون راست و چپ (جهانبخش، حاج‌صفی) و ۳ مهاجم (انصاری‌فرد، قوچان‌نژاد، طارمی) به مصاف میزبان برود.
شواهدی هم هستند که وقوع چنین احتمالی را رد می‌کنند. این‌که در قطر ما ۳ مهاجم سرزن برای ارسال‌‌ها داشتیم ولی با محرومیت سردار آزمون یک سرزن قهار از جمع مهاجمین کم می‌شود. آن هم در مرکز، فضای مورد علاقه قوچان نژاد. وانگهی اگر کی‌روش می‌خواست با ۳ مهاجم بازی کند، چرا برخلاف همیشه که ۴ مهاجم (مرکز دوست) در اردو داشت این بار ۳ مهاجم در سئول دارد؟ در چنین حالتی توجیه عدم دعوت از کاوه‌رضایی هم سخت می‌شود.
*شاید آنالیز تک‌بعدی شین‌تائو‌یونگ به نفعش تمام شود و بی‌خود و بی‌جهت، ذهن خود و شاگردانش را به خاطر احتمالی اندک درگیر هیچ و پوچ نکند. شاید هم بایستی ۱۰ درصد از وقت سمینار خود را به آن اختصاص می‌داد؛ چراکه اعمال تغییرات در سیستم کی‌روش از چشم یک خبرنگار پرتغالی دور نمانده که اخیراً از وی پرسیده است: «شما در تیم ملی ایران از ۳ سیستم بازی متفاوت استفاده می‌کنید: ۱-۳-۲-۴، ۲-۴-۴ و ۳-۳-۴٫ آیا بازیکنان‌تان به سادگی خود را با این سیستم بازی‌های متفاوت وفق می‌دهند؟»
«بله. تمامی اینها فرایند یادگیری است. در ابتدا ممکن نبود در مورد نگرش ساختار تیم تصمیمات پیچیده گرفت. ما با سیستم بازی ۳-۳-۴ شروع کردیم و سال بعد به لطف تأثیرات تمرینات و کل فرایند آماده‌سازی، تیم بدون این‌که آشفته و نامتعادل شود، مهارت‌های دیگر را کسب کرد. امروز تیم ما قادر است نگرش‌های مختلفی در بازیاش به وجود بیاورد؛ اما مهم است که تأکید کنم در عین حال ما بازیکنان زیادی داریم که قادر هستند خود را با این تغییرات وفق دهند.»
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.