عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران ساماندهی دیپلماسی اقتصادی در اولویت دولت قرار گیرد این‌که بتوانید یک مرتبه در یک‌سری بازار‌ها ورود پیدا کنید به دیپلماسی اقتصادی قوی نیاز دارد. دولت تلاش می‌کند تا این اتفاق بیفتد، اما این‌که تا امروز موفق بوده یا نه، به نظر من خیلی موفق نبوده است، اما تلاش‌های زیادی کرده […]
عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران
ساماندهی دیپلماسی اقتصادی در اولویت دولت قرار گیرد
این‌که بتوانید یک مرتبه در یک‌سری بازار‌ها ورود پیدا کنید به دیپلماسی اقتصادی قوی نیاز دارد. دولت تلاش می‌کند تا این اتفاق بیفتد، اما این‌که تا امروز موفق بوده یا نه، به نظر من خیلی موفق نبوده است، اما تلاش‌های زیادی کرده است.
کشورهای یکی پس از دیگری سعی می‌کنند بازار هدف جدید و بهتری پیدا کنند. بعضی‌ها شهر صنعتی می‌سازند و بعضی تسهیلات بلندمدت برای ایجاد آن می‌دهند. اما در این میان، ایران چه اقدامی برای به دست آوردن بازارهای هدف انجام می‌دهد؟ چین با پروژه یک کمربند و یک جاده خود، شهرهای صنعتی در کشورهای در امتداد مسیر می‌سازد و می‌خواهد جاده‌اش، شاهراه ارتباطی جهان باشد. محمداتابک، عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران و رییس انجمن کارفرمایان صنعت سیمان کشور در گفت‌وگو با سایت خبری اتاق تهران مسایل و مشکلات ایران در به دست آوردن بازارهای هدف را بازگو کرد. آنچه در ذیل می‌خوانید ماحصل این گفت‌وگو است.
*کشورهای منطقه در حال ساخت شهرهای صنعتی جدید و به دست آوردن بازارهای جدید هستند. عمان با مشارکت چینی‌‌ها شهر جدید صنعتی می‌سازد. ایران چقدر می‌تواند شهر صنعتی بسازد یا از این بازارهای جدید استفاده کند؟
با فروکش کردن التهابات منطقه، شرکت‌های خارجی برای به دست آوردن بازارهای کشورهای سوریه و عراق شروع به فعالیت کرده‌اند. این واقعی است که در سطح بین‌المللی کاملاً مشهود است. آنها با تسهیلاتی وارد می‌شوند که این تسهیلات جذاب‌هایی برای بازار ایجاد می‌کند. به‌طور مثال عربستان سعودی با وام‌های درازمدت در منطقه عراق و کشورهای دیگر وارد شده است. سهولت نقل و انتقال پول برای آن کشور‌ها و دیپلماسی اقتصادی که دارند باعث می‌شود که آنها دست برتر را در بحث صادرات داشته باشند. این واقعیتی است که وجود دارد. کشور عمان هم کشوری است که در میانه این شرایط حداکثر منافع ملی خود را تأمین می‌کند. عمان در بسیاری از بخش‌ها که با ایران قرارهایی بسته، عمل نکرده و مشخص است که به خصوص در صنایع سیمان تصمیم‌گیری آنها تحت‌تأثیری یک‌سری دیپلماسی‌های دیگر قرار گرفته که این دیپلماسی‌‌ها عمدتا به دنبال این هستند که ایران در آن مناطق نفوذ تجاری نداشته باشد.
*این مشکل چگونه حل می‌شود؟
این شرایط وجود دارد و به نظر من اتفاقی که باید در دولت ساماندهی شود، بحث اصلی ساماندهی دیپلماسی اقتصادی کشور است. این‌که بتوانید یک مرتبه در یک‌سری بازار‌ها ورود پیدا کنید به دیپلماسی اقتصادی قوی نیاز دارد. دولت تلاش می‌کند تا این اتفاق بیفتد، اما این‌که تا امروز موفق بوده یا نه، به نظر من خیلی موفق نبوده است، اما تلاش‌های زیادی کرده است.
*این ماجرا در بحث سیمان چطور پیش می‌رود؟
در بحث خاص سیمان، در منطقه‌ای که قرار داریم، مازاد سیمان وجود دارد. اما در بعضی نقاط از این منطقه مثل خاورمیانه کسری سیمان و بازار مصرف پرقدرت وجود دارد. مهم این است که ایران بتواند به این بازار مصرف دسترسی پیدا کند. شرایط صنعت سیمان کشور این ارجحیت را می‌دهد که در این مناطق حضور پیدا کند. چه از لحاظ کیفی و چه از لحاظ قابلیت تولید و کمی. اما این کشور‌ها به هردلیلی است مایل نبودند سیمان ایران را به قیمت بخرند. چرا که با توجه به تسهیلات مالی که دیگر کشورهای فراهم‌کننده سیمان برایشان قایل می‌شوند ترجیح می‌دهند از آن استفاده کنند. این مسأله به خصوص در عراق و عمان دیده می‌شود. به نظر من بخش دیگری هم مطرح است که باید به عنوان نقطه ضعف تولیدکننده‌ها مطرح کرد. ایران می‌تواند میزانی بالایی سیمان صادر کند. اگر بتوانیم این شرایط را برای خودمان سازماندهی کنیم، آسیبی به تولید داخل کشورهای متقاضی نزنیم، قطعاً می‌توانیم حداکثر ظرفیتمان را صادر کنیم. اما متأسفانه رقابت منفی بین تولیدکنندگان ایرانی و نبود یک زیرساخت محکم برای این صادرات باعث می‌شود که ما همیشه قیمت‌ها را پایین آوریم. به این ترتیب بعضی مواقع کشورهای هدف از نظر حفظ صنایع خودشان دچار اجبار می‌شوند که سیمان ایران را به این قیمت پایین وارد نکنند.
*یکی از مسایلی که سیمان همیشه با آن مواجه بوده، بحث حمل‌ونقل است. حمل و نقل چقدر در صادرات سیمان ایران دخیل است؟
حمل‌و نقل زمینی، گران‌‌ترین نوع حمل و نقل دنیاست. بیش از ۷۵ درصد حمل و نقل سیمان در دنیا از طریق آب صورت می‌گیرد. شرایط کشتی و بنادر ایران طوری است که به سختی سیمان را از طریق آب صادر می‌کنیم، از آن طرف هم مبلغی که برای حمل و نقل زمینی می‌پردازیم در بسیاری از مواقع از قیمت خود سیمان گران‌تر می‌شود. مجموع این موارد باعث می‌شود که در این مسایل توفیق چندانی نداشته باشیم. اما این موارد هم به دولت، هم تولیدکننده و هم به زیرساخت‌ها مربوط می‌شود. این واقعیتی است که امروز وجود دارد، اگر دولت بتواند این اقدام را ساماندهی کند قطعاً می‌تواند از بقیه هم انتظار داشته باشد که مانند خودش به تعهداتشان عمل کنند؛ اما هنوز جلودار دولت است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.