رییس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران قیمت تمام شده بالا، مزیت صادراتی را از بین می‌برد در حوزه صنایع غذایی معضلی وجود دارد و به خصوص زمانی که رقیبی مثل چین یا شرکت‌هایی که در سیاست‌گذاری چین مشارکت دارند، فعال باشند، مشکل ایران در قیمت تمام شده محصول، بیشتر نمایان می‌شود. عملاً قیمت تمام شده بسیاری […]
رییس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران
قیمت تمام شده بالا، مزیت صادراتی را از بین می‌برد
در حوزه صنایع غذایی معضلی وجود دارد و به خصوص زمانی که رقیبی مثل چین یا شرکت‌هایی که در سیاست‌گذاری چین مشارکت دارند، فعال باشند، مشکل ایران در قیمت تمام شده محصول، بیشتر نمایان می‌شود. عملاً قیمت تمام شده بسیاری از محصولات صنایع تبدیلی ایران به تبع بالا بودن قیمت ماده خام، مزیت صادراتی‌شان کم‌رنگ شده و در بعضی از حوزه‌ها اصلاً امکان صادرات وجود ندارد.
مرز‌ها دیگر مانند چندین سال پیش مفهوم ندارند. کالایی در کشوری دور ساخته می‌شود و در بازاری دورتر به فروش می‌رسد. حالا هم که چین می‌خواهد جاده ابریشم را احیا کند و به راحتی به بازارهای جهان دسترسی پیدا کند. ایران هم جزیی از این جاده است، اما در حوزه صنایع‌غذایی ایران چطور می‌تواند از این بازار استفاده کند. کاوه زرگران، رییس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران در گفت‌وگو با سایت خبری اتاق تهران به این سؤال پاسخ داد. آنچه در ذیل می‌خوانید ماحصل این گفت‌وگو است.
*جاده ابریشم جدید چه پیامدهای مثبت و منفی در صنایع غذایی برای ایران چیست؟
در حوزه صنایع غذایی معضلی وجود دارد و به خصوص زمانی که رقیبی مثل چین یا شرکت‌هایی که در سیاست‌گذاری چین مشارکت دارند، فعال باشند، مشکل ایران در قیمت تمام شده محصول، بیشتر نمایان می‌شود. عملاً قیمت تمام شده بسیاری از محصولات صنایع تبدیلی ایران به تبع بالا بودن قیمت ماده خام، مزیت صادراتی‌شان کم‌رنگ شده و در بعضی از حوزه‌ها اصلاً امکان صادرات وجود ندارد. همچنین در مورد تأمین ماده اولیه از کشورهای ثالث هم با توجه به قوانین سخت‌گیرانه و تعرفه‌های وارداتی که در ایران وجود دارد، اوضاع برای تولید‌کننده دشوار شده است.
*یعنی جاده ابریشم برای صنایع تبدیلی مسیری مطلوبی به حساب نمی‌آید؟
به گمان من، ایران باید روی بازارهایی که در اختیار دارد تمرکز کند. به همین ترتیب هم بعید می‌دانم که بتوانیم در این حوزه نقش محوری بازی کنیم.
*مشکل دیگری علاوه بر قیمت تمام شده هم مطرح است؟
زیرساخت‌های کشور با مشکل روبه‌روست. اتفاقاتی که در تجربه بازار روسیه و قطر رخ داد و فرصت‌هایی که سوخت و از دست رفت، نشان می‌دهد که ایران نمی‌تواند در همین بازارهایی که رقبای سختی وجود ندارد و قابل دسترس است، ورود پیدا کند. به دلیل قیمت بالا محصولات نتوانستیم به این بازار‌ها ورود پیدا کنیم و نتوانستیم سیاست‌گذاری را تغییر دهیم تا از این فرصت استفاده کنیم. بنابراین نمی‌توانیم امید داشته باشیم که بتوانیم از جاده ابریشم هم به نحو احسن استفاده کنیم. تا زمانی که همه قوانین با اولویت اول توسعه صادراتی نگاه نشود، نمی‌توانیم بازارهای جهانی را به دست آوریم. در حال حاضر برخی قوانین استراتژیکی وجود دارد که به قوانین توسعه صادراتی ارجح هستند، لذا اجازه صادرات داده نمی‌شود. در نهایت تنها پتانسیل صادراتی ایران این است که هر کیلو گندم را به قیمت ۱۳۰۰ تومان از کشاورز خریداری کند و کیلویی ۶۸۰ تومان به صادرکننده بفروشد. از این حیث اگر این موضوع را صادرات بنامیم، امکان صادرات وجود دارد. اما صادراتی که اقتصادی باشد و بخش خصوصی در آن فعالیت کند و درآمدزایی داشته باشد، با زیرساخت‌های فعلی وجود ندارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.