بودجه دهی قطره چکانی به پروژه‌های بارورسازی ابرها «سالانه ۱۰ میلیارد مترمکعب آبِ با کیفیت، سوار بر ابرها از کشور ما خارج می‌شود و ما همچنان نسبت به فرصتی که از دست می‌رود، بی‌توجهیم» این سخنان بخشی از درد و دل‌های «فرید گلکار» مدیرعامل مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرهاست. به گزارش ایرنا، بحران […]
بودجه دهی قطره چکانی به پروژه‌های بارورسازی ابرها
«سالانه ۱۰ میلیارد مترمکعب آبِ با کیفیت، سوار بر ابرها از کشور ما خارج می‌شود و ما همچنان نسبت به فرصتی که از دست می‌رود، بی‌توجهیم» این سخنان بخشی از درد و دل‌های «فرید گلکار» مدیرعامل مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرهاست.
به گزارش ایرنا، بحران آب روزبه‌روز چهره واضح‌تری از خود برای ما آشکار می‌کند و ابعادی مختلف از زندگی ما را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد؛ در این شرایط، راهکارهایی مانند بهینه‌سازی مصرف، انتقال آب و همچنین شیرین‌سازی آب دریا‌‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد اما در کنار این راهکارها، روش‌های دیگری نیز وجود دارد که نسبت به استفاده از آنها غفلت می‌کنیم؛ یکی از این راهکارها، استفاده از منابع آب جوی است.
فناوری بارورسازی ابرها به عنوان شاخه‌ای از علم تعدیل وضع هوا، مجموعه‌ای از فناوری‌های ایمن، علمی و ثابت شده برای افزایش بارش، کاهش خسارت‌های تگرگ و مه است که با قدمتی بیش از ۶۰ سال در ۴۰ کشور جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پس از انقلاب مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها از سال ۱۳۵۷ در وزارت نیرو و با هدف دستیابی به فناوری افزایش بارش از طریق بارورسازی ابرها تأسیس و تاکنون نیز اقداماتی در این زمینه انجام شده است اما در عمل، توجه چندانی از طرف سیاست‌گذاران و مجریان نسبت به این فناوری دیده نمی‌شود.
«فریدگلکار» مدیرعامل مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها، درمورد مزیت‌های این فناوری می‌گوید: تولید آب با استفاده از فناوری بارورسازی ابرها، کم هزینه‌‌‌ترین روش تأمین آب است؛ به‌طوری که میانگین هزینه استحصال هر متر مکعب آب فقط ۱۰۰ ریال است.
مدیرعامل مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها در مورد هزینه اجرای راهکارهای طبیعی مقابله با خشکسالی می‌گوید: هزینه استحصال هر یک‌هزار متر مکعب آب از طریق شیرین کردن آبهای شور دوهزار دلار، انتقال بین حوزه‌ای ۴۰۰ دلار، تغذیه مصنوعی سفره‌های آبهای زیرزمینی ۲۳۰ دلار، تصفیه فاضلاب‌ها ۲۳۰ دلار و بارورسازی ابرها فقط ۱۵ دلار است.
«بنابراین بین راهکارهای طبیعی مقابله با خشکسالی، بارورسازی ابرها مقرون به صرفه‌‌‌ترین راهکار در سال‌های آینده است. ضمن این‌که برخی از راهکارهای دیگر، خسارات جانبی گسترده‌ای به همراه خواهد داشت؛ به عنوان نمونه انتقال آب بین حوضه‌ای پیامدهای زیست‌محیطی و اجتماعی گسترده‌ای دارد؛ شیرین‌سازی آب دریا و برگرداندن نمک به دریا -که الان اتفاق می‌افتد- تبعاتی زیست‌محیطی خواهد داشت».
طرح باروری ابرها در سال‌های ۱۳۸۷، ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ اجرایی شد اما اجرای آن در سال ۱۳۹۰ به دلیل کمبود منابع مالی مورد نیاز برای عقد قرارداد با شرکت هواپیمایی میسر نشد.
این طرح یک سال بعد نیز اجرا شد اما دوباره درسال ۱۳۹۲ به دلیل کمبود منابع مالی متوقف شد.
مدیرعامل مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها محدودیت‌های اعتباری را بزرگ‌‌‌ترین چالش‌های پیش روی این طرح‌ها در ایران می‌داند: با این‌که نتیجه بخش بودن این طرح‌ها در بسیاری از مناطق کشور اثبات شده است و می‌تواند منشأ تولید آبی با کیفیت و کم هزینه باشد اما چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
در بودجه سالیانه، فقط ۱۰۰ میلیارد ریال(۱۰ میلیارد تومان) برای این طرح در نظر گرفته می‌شود که در عمل، فقط ۱۰ درصد آن تخصیص پیدا می‌کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.