ما در حال خوردن زمین هستیم محققان، تجار و کشاورزان پیشرو از سراسر جهان این روزها در لندن در رویدادی که به گفته برگزارکنندگان نخستین کنفرانس از این نوع است، دور هم جمع شدهاند تا تأثیر روشهای مدرن کشاورزی را بر سیاره زمین مورد بررسی قرار دهند. به گزارش سیناپرس، در این نشست حدود ۵۰۰ […]
ما در حال خوردن زمین هستیم
محققان، تجار و کشاورزان پیشرو از سراسر جهان این روزها در لندن در رویدادی که به گفته برگزارکنندگان نخستین کنفرانس از این نوع است، دور هم جمع شدهاند تا تأثیر روشهای مدرن کشاورزی را بر سیاره زمین مورد بررسی قرار دهند.
به گزارش سیناپرس، در این نشست حدود ۵۰۰ نماینده از ۳۰ کشور جهان به بررسی روشهای تغییر و انقلاب در کشاورزی صنعتی میپردازند. دستورالعمل این نشست شامل موارد زیر است، که چطور؛ انقراض گونهها را متوقف کنیم، از موفقیت توافق پاریس اطمینان حاصل کنیم، گسترش مقاومت آنتیبیوتیک را متوقف کنیم و از آسایش دیگر جانداران اطمینان حاصل کنیم. واقعیت این است که ما در حال خوردن زمین هستیم، و زمین روزی نه چندان دور تمام خواهد شد.
از شرکتهای چندملیتی تولیدکننده غذا تا کشاورزان سنتی گونههای بومی و از عصبشناسان تا طبیعتگراها و حضور گسترده مهمانان در نشست انقراض و دامداری، نشاندهنده پیچیدگی و دشواری مسألهای که در سراسر زمین بر اثر تولید محصولات دامی پدید آمده است. در این نشست نمایندگان مکدونالد و تسکو در کنار اتحادیه غذای پایدار و WWF قرار گرفتهاند.
این کنفرانس دوروزه توسط «کشاورزی جهانی دلسوزانه» یا CiWF برگزار شده است. این سازمان هشدار میدهد: «تأثیر کشاورزی بر حیات روی زمین فاجعهبار خواهد بود، مگر اینکه حرکتی جهانی برای فاصله گرفتن از کشاورزی فعلی آغاز شود». در حال حاضر جهان در مسیر از دست دادن دو سوم حیات وحش تا انتهای این دهه میلادی است. دلیل عمده مسأله به جز شکار غیرقانونی ویران کردن زیستگاهها به منظور تولید غذا برای انسان است.
همچنین شیوع آنچه «ابرباکتری»ها خوانده میشوند، بر اثر استفاده بیش از حد آنتیبیوتیک و بروز مقاومت آنتیبیوتیک در مزارع پرورش دام آغاز شده است. انتشار متان ناشی از صنعت تولید دام تأثیر چشمگیری بر گرمایش جهانی و تغییر اقلیم دارد.
فیلیپلیمبری، مدیرعامل CiWF میگوید: « تولید دام، محیطزیست، حفاظت از حیاتوحش و سلامت انسانی همه با هم مرتبط هستند، بنابراین ضروری است تا متخصصان همه این عرصهها با همکاری هم یک راهحل عملی برای متوقف کردن این روند بیابند، قبل از این که کار از کار گذشته باشد».
CiWF فکر میکند باید در سیاستهای غذایی و کشاورزی در چارچوب کنوانسیونهای سازمان ملل تجدیدنظر کلی صورت گیرد. هدف از این کار تجمیع مناسب موضوعاتی همچون امنیت غدایی، تغییر اقلیم، آسایش حیوانات و سلامت انسان است، به نحوی که دستیابی تا تأمین یکی از این موضوعات به قیمت دیگری تمام نشود.
لیمبری میگوید: « ممکن است مردم بدانند که حیوانات وحشی مثل پنگوئن، فیل و جگوار در معرض انقراض هستند. اما بسیار کم هستند کسانی که میدانند تولید دام که به وسیله تقاضای مصرف گوشت ارزان شدت گرفته است، یکی از بزرگترین عوامل انقراض گونهها و از دست دادن تنوع زیستی در جهان است». او متعقد است کشاورزی آینده باید با طبیعت باشد، نه علیه آن.
نویسنده برنده جایزه و فعال محیطزیست « راج پاتل» از دانشگاه تگزاس در این کنفرانس سخنرانی کرده است. او میگوید: « تأثیر کشاورزی جهانی در مقیاس جهانی گسترده است. کشاورزی صنعتی قطعاً عامل جنگلزدایی، کشت تکمحصولی و در نتیجه عامل از دست دادن تنوع زیستی است». او در ادامه گفت: « ما در حال از دست دادن گونههایی هستیم، که هرگز از آنها چیزی نشنیدهایم که نامی بر آنها بگذاریم و کشاورزی صنعتی نوک پیکان بروز این رخداد است. این کنفرانس برای ایجاد یک همدلی و ساختن جنبشی است که جهان را متحول کند».
مارتینپالمر، دبیرکل اتحادیه ادیان و حفاظت میگوید: «سیستم فعلی غذا ابداً سیستمی سالم و پایا نیست، بلکه مصرفگرا، طمعکار و به طرز احمقانهای تحت تأثیر فشار بازار است». او ادامه میدهد: « این سیستم غذایی با طبیعت طوری رفتار نمیکند که گویی ما بخشی از آن هستیم، بلکه شبیه گنجه غذایی به آنها نگاه میکند که ما آزمندانه آن را تاراج میکنیم و امیدواریم به نوعی دوباره پر شود».
او تصور میکند؛ واقعیت این است که این اتفاق رخ نخواهد داد، بنابراین به عنوان نتیجه این کنفرانس امیدواریم بازیگران کلیدی از جمله ادیان بزرگ جایی مشترک برای همدلی بیابند که ما را به سوی جهانی بهتر و عادلانهتر برای همه موجودات سوق دهد».
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.