رویای خصوصی‌سازی سرخابیها مأموریت غیرممکن، ممکن می‌شود؟ مسعود طاهری داغ شدن یک رویا، شاید بهترین تعبیر برای روزگار استقلال و پرسپولیس است. دو تیمی که سال‌هاست از کسب عنوان حتی در سطح آسیا هم ناتوانند و همچنان طرفدارانشان منتظر خصوصی‌سازی تیم‌های محبوبشان هستند. دو تیمی که بیش از دو دهه از قهرمانی‌شان در آسیا گذشته […]
رویای خصوصی‌سازی سرخابیها
مأموریت غیرممکن، ممکن می‌شود؟
مسعود طاهری
داغ شدن یک رویا، شاید بهترین تعبیر برای روزگار استقلال و پرسپولیس است.
دو تیمی که سال‌هاست از کسب عنوان حتی در سطح آسیا هم ناتوانند و همچنان طرفدارانشان منتظر خصوصی‌سازی تیم‌های محبوبشان هستند.
دو تیمی که بیش از دو دهه از قهرمانی‌شان در آسیا گذشته و تنها دلخوشی هوادارانشان کری‌های بعد از هر باخت است! خواه این باخت جلوی تیم داخلی باشد و خواه جلوی اعراب! اعرابی که هر روز قوی‌تر می‌شوند و با بهره گرفتن از تکنولوژی روز دنیا و سرمایه‌گذاری کلان، بهترین بازیکنان و مربیان فوتبال را به خدمت می‌گیرند تا هر روز فاصله خود را با رقبای آسیایی، علی‌الخصوص ایران، بیش‌تر کنند.
همین چند روز پیش بود که استادیوم اختصاصی تیم الهلال در عربستان افتتاح شد. تیمی که به واسطه خصوصی بودن و سرمایه‌گذاری کلان توانسته فاصله خود را با دیگر باشگاه‌ها افزایش دهد و فعلاً با مربیگری رامون‌دیاز آرژانتینی توانسته گوی سبقت را از دیگر تیم‌‌‌ها برباید و حضورش را به واسطه شکست نماینده کشورمان به فینال آسیا تقریباً قطعی کند.
در ایران اما همچنان در بر روی یک پاشنه می‌چرخد و هواداران سرخابی روزهای خوبی را سپری نمی‌کنند. استقلال با گران‌‌‌‌ترین تیم تاریخش همچنان در حسرت داشتن یک زمین تمرینی است و پرسپولیس هم به عنوان پرطرفدار‌‌‌ترین تیم آسیا بنا بر اعلام کنفدراسیون فوتبال آسیا همچنان در حسرت داشتن استادیوم اختصاصی می‌سوزد.
این در شرایطی است که پتانسیل سرخابیها به واسطه علاقه‌مندی مردم با هیچ یک از کشورهای عربی قابل مقایسه نیست و همان‌طور که در بخش‌های فوتبالی می‌بینیم، حداکثر حضور اعراب برای مسابقات تیم‌های خود به دوهزار نفر هم نمی‌رسد اما در ایران میانگین حضور طرفداران سرخابی در استادیوم‌‌‌ها به ۴۰هزار نفر می‌رسد.
همین پتانسیل بالا البته شاید باعث تیره روزی این دو تیم شده است. دو تیمی که میلیون‌‌‌ها هوادار دارند و همین باعث شده تا هیچ دولتی تاکنون جرأت خصوصی کردن آنها را نداشته باشد.
بحث خصوصی‌سازی سرخابیها، بحث دیروز و امروز نیست و بسیاری از دولت‌‌‌ها وعده انجام آن را دادند اما به دلایلی تاکنون موفق به انجام آن نشده‌اند. البته در دولت یازدهم تحقق رویای خصوصی‌سازی سرخابیها در حال تعبیر شدن بود که باز هم به دلایلی همچون عدم اهلیت خریدار و… تعبیرش منتفی شد، آن هم در شرایطی که ۴ بار مزایده فروش سرخابیها توسط سازمان خصوصی‌سازی برگزار شد.
عبدا…پوری‌حسینی چند روز قبل درباره علت عدم واگذاری سرخابیها در سال ۹۴ گفت که نامه ۱۳۵ نماینده مجلس باعث شد تا دولت یازدهم قید واگذاری سرخابیها را بزند. حالا اما با روی کار آمدن مجلس دهم، دولت امیدوار است مأموریت ناتمام خود را به اتمام برساند و یکی از بزرگ‌‌‌ترین آرزوهای سرخابیها را محقق سازد.
امید داریم این بار دولت نه زیر بار حرف و نامه نمایندگان مجلس برود و نه مصلحت‌اندیشی‌های معمول را مانع خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس کند. بی‌شک این امر می‌تواند باعث تحول اساسی در سرنوشت دو غول فوتبال ایران داشته باشد و با پتانسیل موجودی که سرخابیها دارند، می‌توان توقع ورود بهترین مربیان و بازیکنان، ساخت استادیوم اختصاصی و زمین‌های تمرین و… را داشت.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.