تخفیف ویژه تاکتیک فروشگاههای زنجیرهای تهمت افترا پاسخ واحدهای صنفی کوچک مجتبی قدیری این روزها بسیاری از اصناف کوچک گلایهمند رشد قارچگونه فروشگاههای زنجیرهای هستند، فروشگاههایی که همواره فروش با تخفیف دارند و گاه این تخفیفها به درصدهای بالا میرسد، درصدهایی که به راحتی نمیتوان باور کرد. نکته اینجاست که اصناف کوچک، این تخفیفها را […]
تخفیف ویژه تاکتیک فروشگاههای زنجیرهای
تهمت افترا پاسخ واحدهای صنفی کوچک
مجتبی قدیری
این روزها بسیاری از اصناف کوچک گلایهمند رشد قارچگونه فروشگاههای زنجیرهای هستند، فروشگاههایی که همواره فروش با تخفیف دارند و گاه این تخفیفها به درصدهای بالا میرسد، درصدهایی که به راحتی نمیتوان باور کرد.
نکته اینجاست که اصناف کوچک، این تخفیفها را ترفند فروشگاههای زنجیرهای میدانند که در پی کمفروشی یا کیفیت پایین صورت میگیرد.
اما برخی کارشناسان و مسؤولان صنفی بر این باورند که این تخفیفها تیر خلاص فروشگاههای زنجیرهای برای واحدهای صنفی کوچک است، تا آنها را از میدان به در کنند و با حذف واحدهای صنفی کوچک دیگر شاهد تخفیفهای ویژه نبوده و آن زمان شاهد یکهتازی فروشگاههای زنجیرهای در سطح شهرها خواهیم بود تا به هر قیمتی که بخواهند کالا را عرضه کنند.
در این میان شهروندان بدون هیچگونه داوری خریدهای خود را از هر دو واحد صنفی انجام میدهند. یعنی در کنار خریدهای عمده از فروشگاههای بزرگ که تخفیف دارد؛ خریدهای خرد و ریز خود را از واحدهای کوچک انجام میدهند، سیستمی که شاید تا چند سال پیش متدوال نبود. چرا که جای فروشگاههای بزرگ خالی بود و چند فروشگاه بزرگی هم که وجود داشت از نظر قیمتی نه تنها با واحدهای صنفی کوچک برابر بود، بلکه گاه قیمت اجناس در این فروشگاهها گرانتر بود و خرید از فروشگاههای بزرگ بیشتر بر مبنا و محور خودنمایی و… دور میزد. اما امروز با افزایش فروشگاههای بزرگ نحوه خرید شهروندان متفاوت شده است.
حال در این میان واحدهای صنفی کوچک هنوز به همان روال قدیمی تلاش دارند تا روزگار را سپری کنند و شاید همین امر باعث میشود تا برخی از این واحدها به زودی ورشکسته شده و از چرخه رقابت باز بمانند. در حالیکه اگر واحدهای صنفی کوچک هم تغییر تاکتیک بدهند در این رقابت پایدار خواهند ماند و حتی سهم خود از بازار مصرفی شهروندان را حفظ خواهند کرد.
نکته اینجاست که تغییر برای بسیاری از دارندگان این واحدها سخت است و آنها به روال قدیم خو کردهاند و نمیخواهند عادت قدیمی خود را کنار بگذارند.
هر دو طرف این رقابت باید با مشتری سر و کله بزنند و برای بسیاری از مشتریان احترام بسیار ارزشمندتر از قیمت میباشد، به قولی پول میدهند تا احترام ویژه دریافت نمایند. نکته اینجاست در فروشگاههای بزرگ این روزها به دلیل ازدحام مشتری احترام لازم صورت نمیگیرد و بسیاری از مشتریان این فروشگاهها از این موضوع گلهمند هستند. این امر نکته مثبتی برای فروشگاههای کوچک و خرد است که سالهاست از اهالی همان محل هستند و با مشتریان خود نه داد و ستد که معاشرتهای محلی داشته و هر یک از دیگری شناخت زیادی دارند. لذا کار بر روی فرهنگ مشتریمداری میتواند بسیاری از این فروشگاههای خرد و کوچک را از خطر ورشکستگی و نابودی نجات بخشد. منتها گویی برخی از این کسبه محترم قافیه را باختهاند و همه چیز را فراموش کردهاند و به جای اینکه به دنبال راهکار باشند با تهمت افترا میخواهند رقیب زیرک را از میدان به در کنند. قطعاً این رسم و قاعده این رقابت نیست! چرا که رقیب پر زورتر و پر مایهدارتر از کسبه خرد است. قطعاً مشتریمداری یکی از مهمترین تاکتیکهای این بازی است که کسبه خرد بسیار بهتر میتوانند از فروشگاههای بزرگ و زنجیرهای در آن ایفای نقش کنند، حالا از این فرصت کدام یک بهره خواهند برد؛ در آینده مشخص میشود که آیا کسبه خرد برنده مشتریمداری هستند یا فروشگاههای بزرگ و زنجیرهای که در آنها روابط مشتری با فروشگاهها بسیار گسیخته و سیستمی است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.