انسان چگونه غول کارائیب را منقرض کرد؟

انسان چگونه غول کارائیب را منقرض کرد؟

مطالعات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد ظهور انسان و دخالت‌های وی در محیط‌زیست در کنار شکار و کشاورزی و همچنین همزمان شدن این موضوع با بروز تغییرات اقلیمی موجب انقراض بسیاری از گونه‌های جانوری از جمله غول کارائیب در آمریکای شمالی شده است.

به گزارش سیناپرس، ممکن است برای بسیاری از مردم این سؤال پیش آمده باشد که عامل انقراض برخی جانوران از قبیل ببر دندان خنجری، ماموت‌‌ها و غول تنبل چه بوده است؟ آیا طبیعت عامل این انقراض بوده یا انسان مقصر اصلی شناخته می‌شود؟ بسیاری از نظریات انسان را عامل انقراض این موجودات می‌دانند اما درمورد غول کارائیب می‌توان به‌طور قطعی اعلام کرد که انسان عامل از بین رفتن این موجود بوده است.

در اواخر عصر یخبندان در آمریکای‌شمالی شاهد تأثیر انسان در نابودی و انقراض جانوران هستیم. در حقیقت در این بازه زمانی شواهد انقراض چندین گونه از پستانداران بزرگ جثه در این مناطق توسط انسان‌ها وجود دارد. این جانوران شامل گروه‌های گرگ، خرس‌های صورت کوچک (short-faced bears)، شیر آمریکایی و غول تنبل کارائیب هستند.

در این میان باید در نظر داشت که تشخیص دقیق مرز تأثیرات طبیعی و دخالت‌های انسانی در انقراض یک جانور بسیار دشوار است. این موضوع به ویژه در دورانی که شاهد انقراض تعدادی از جانوران در یک دوره زمانی هستیم، بسیار دشوارتر است و نمی‌توان به‌طور دقیق اعلام کرد که در کدام مورد انسان عامل انقراض جانوری خاص بوده و چه زمان باید انگشت اتهام را به سوی طبیعت نشانه گرفت؟ در بسیاری از موارد به ویژه در اواخر عصر یخبندان در آمریکای شمالی شاهد تأثیر انسان در نابودی و انقراض جانوران هستیم. در حقیقت در این بازه زمانی شواهد انقراض چندین گونه از پستانداران بزرگ جثه در این مناطق توسط انسان‌ها وجود دارد. این جانوران شامل گروه‌های گرگ، خرس‌های صورت کوچک (short-faced bears)، شیر آمریکایی و غول تنبل کارائیب هستند.

سیبوان کوک (Siobhán Cooke) از پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز در این رابطه می‌گوید: «تشخیص بسیاری از این موارد در آمریکای‌شمالی دشوار و حتی غیرممکن است اما درباره جزایر کارائیب این موضوع تفاوت داشته و در دوره پایانی یخبندان که ۱۲هزار سال پیش رخ داد، شواهد باستان‌شناسی وجود دارد که این شواهد از نظر دخالت‌های انسانی در بیش‌تر این جزایر، مربوط به ۵هزار سال پیش است.»

این پژوهشگر به همراه تیم تحقیقاتی خود اقدام به آنالیز جزییات تاریخنگاری انقراض گونه‌های جانوری و ارتباط آن با سکونت‌های انسانی کردند. این اطلاعات نشان می‌دهد که همزمان با ورود انسان، غول تنبل کارائیبی به علاوه میمون‌های عجیب و غریب منطقه، جوندگان غول پیکر و بسیاری موارد دیگر منقرض شده‌اند.

دو موج مرگبار انقراض

آلکسیس مایچاجیلیو، از دیگر اعضای این تیم تحقیقاتی و پژوهشگر موزه تاریخ طبیعی لس‌آنجلس درباره این موضوع می‌گوید: ورود انسان و تغییرات اقلیمی در یک دوره زمانی یکسان رخ داده است و این موضوع در بسیاری از قاره‌ها مشاهده می‌شود. البته این مسأله درباره جزایر مختلف سراسر جهان متفاوت بوده و این جزایر معمولاً در فاصله زمانی متاخر تری مسکونی شده‌اند.

نتایج پژوهش‌ها و مطالعات انجام شده نشان می‌دهد تأثیرات فراگیر زیست‌محیطی بر انسان بوده و سرانجام موجب رسیدن آنها به مناطق جدیدی شده است. از سوی دیگر این شواهد گویای آن هستند که پستانداران عظیم‌الجثه در کارائیب همزمان با ورود انسان به این منطقه و آغاز شکار گسترده و کشاورزی، منقرض شده‌اند.

در مطالعات انجام شده روی فسیل‌های منطقه کارائیب که شامل ۱۳۰ فسیل هستند، تنها ۷۳ گونه از این فسیل‌‌ها تا امروز بقا یافته و هنوز به حیات خود ادامه می‌دهند. متأسفانه شکار و سلاخی پستانداران بزرگ، تنها فاجعه رخ داده در این جزیره محسوب نشده و دومین موج بزرگ انقراض گونه‌های جانوری در این محل، حدود ۵۰۰ سال پیش و همزمان با ورود اروپاییان به قاره آمریکا رخ داد.

 

در این بازه زمانی پستانداران کوچک، قربانی شده و طعمه انقراض شدند. جوندگان، حشرات و بسیاری از گونه‌های خفاش فرصت ادامه حیات را پیدا نکردند. همراه با این اروپاییان تازه وارد، انواع گونه‌های جدید جانوری از قبیل گربه‌ها، موش، سگ، گاو و میمون‌های پوزه دار وارد منطقه شدند که هر یک تأثیرات خاص خود را در رابطه با محیط‌زیست داشتند. در حقیقت شواهد نشان می‌دهد که ورود انسان کاملاً با انقراض این گونه‌ها به ویژه غول تنبل کارائیبی مرتبط بوده و انسان را می‌توان عامل انقراض این جانور محسوب می‌شود که دست‌کم از ۳ میلیون سال پیش ساکن این منطقه بوده است.