سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا در گفت‌وگو با مناقصه‌مزایده مطرح کرد دست باز شبه‌دولتی‌‌ها برای تولید توأمان ثروت و تخلف سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا گفت: شبه‌دولتی‌‌ها یا خصولتی‌‌ها دست بازتری برای تولید ثروت دارند اما در عین حال امکان تخلف در آنها نیز بیش‌تر است. محمدحسن قدیری ابیانه در گفت‌وگو […]
سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا در گفت‌وگو با مناقصه‌مزایده مطرح کرد
دست باز شبه‌دولتی‌‌ها برای تولید توأمان ثروت و تخلف
سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا گفت: شبه‌دولتی‌‌ها یا خصولتی‌‌ها دست بازتری برای تولید ثروت دارند اما در عین حال امکان تخلف در آنها نیز بیش‌تر است.
محمدحسن قدیری ابیانه در گفت‌وگو با مناقصه‌مزایده، اظهار داشت: به دلیل نبودن محدودیت‌های شرکت‌های دولتی در شرکت‌های شبه‌دولتی یا همان خصولتی‌‌ها، امکان افزون‌تری برای تولید ثروت دارند و در عین حال چون از مزایای خصوصی استفاده می‌کنند، امکان بروز تخلفات در بین آنها زیادتر است.
این استراتژیست تصریح کرد: روحیه مدیران شرکت‌های شبه‌دولتی، مانند روحیه مدیریت دولتی است، یعنی اگر شرکت ضرر هم کند، مدیرانشان معتقدند که آنها ضرر نکرده‌اند؛ در همین راستا، شاهد استخدام‌های بی‌رویه در شرکت‌های خصولتی هستیم که به دلیل همان روحیه دولتی است. این مسأله موجب افزایش هزینه‌های سربار و کاهش سوددهی آنها می‌شود.
این دیپلمات قدیمی با اشاره به اجرای ناقص اصل ۴۴، خاطرنشان کرد: لازم است در واگذاری‌ها، همه مبانی کشف قیمتی شرکت‌های دولتی به صورت شفاف در رسانه‌های رسمی به رؤیت همه مردم و اهالی اقتصاد برسد، زیرا در گذشته شاهد تخلفات بسیاری بوده‌ایم. به گونه‌ای که فلان شرکت با قیمتی به مراتب پایین‌تر از رقم واقعی خود واگذار شده و این تخلف بزرگی است.
قدیری‌ابیانه در خصوص چرایی مشکل اقتصاد کشورمان، اذعان داشت: اقتصاد ایران از وابستگی به نفت رنج می‌برد اما باید گفت نفت، مشکل ما نیست! بلکه معضل ما، نحوه برخورد و استفاده از آن است. زیرا خود نفت خود به تنهایی نعمت است.
وی افزود: چون درآمد نفتی کلان است، تقسیم آن در هر ماه به ازای هر نفر ایرانی، کمی سخت به نظر می‌رسد. تصوری که وجود دارد این است که هر ایرانی، از ماهی یک میلیون تومان تا یک میلیارد تومان از درآمد نفتی بهره‌مند خواهد بود. در حالی که طبق آمارهای سال ۱۳۹۱، فروش نفت طبق بودجه اعلامی کشور ۶۱ هزار میلیارد تومان بوده است. یعنی تقریباً ماهی ۶۷هزار تومان، برای هر ایرانی!
این عضو نظام مهندسی کشور ادامه داد: با این‌که ایران کشوری ثروتمند و دارای ذخایر نفتی عظیم است ولی همچنان انبوهی از مشکلات معیشت، بیکاری، مسکن و… وجود دارد. لذا همیشه به دنبال فروش بیش‌تر نفت هستیم و حتی با افتخار آمار آنرا در رسانه‌ها اعلام می‌کنیم در حالی که اگر کل درآمد نفتی کشور را حتی با قیمت‌های قبل از تحریم‌ها بررسی کنیم و به تعداد افراد جمعیت کشور تقسیم کنیم و به ازای درآمد ماهانه خود نگاه کنیم عددی معادل نفری در ماه ۶۷هزار تومان می‌شود.
قدیری ابیانه ادامه داد: در حالی که تصور مردم از فروش نفت، سهمی معادل میلیون‌‌ها تومان است، اما واقعیت چیزی است در حدود ۶۷ هزار تومان که با این مبلغ که عموماً خرج و هزینه است، نمی‌توان کار بزرگی کرد. در همان سال ۱۳۹۱ از این ۶۷ هزار تومان، سهم هر نفر در ماه ۴۲هزار تومان بودجه عمرانی بوده، ۱۳هزار تومان آموزش و پرورش، ۹هزار تومان برای وزارت بهداشت و ۳هزار تومان نیز برای وزارت علوم بوده است. این در حالی است که آن سال، کل بودجه عمومی کشور برای هر ایرانی ۱۸۲هزار تومان بوده است که فقط حدود ۳۷ درصد بودجه از نفت بوده است. با این درآمد اندک نفت نمی‌توان کار‌‌ها را پیش برد در نتیجه دولت به استقراض روی آورده و بدهی کل دولت به بانک‌ها و پیمانکاران و… در ابتدای سال، ۷۰۰هزار میلیارد تومان بوده که معادل ۱۰ سال درآمد نفت کشور است.
این دیپلمات قدیمی با اشاره به نقاط مختلف جهان اذعان داشت: بر خلاف دنیا، در ایران، تفکر مطالبه‌گری دولتی شکل گرفته به این معنی که دولت باید نیازهای مردم را تأمین کند. در حالی که در سایر نقاط جهان، جوانان و مردم کار می‌کنند و به دولت مالیات می‌دهند و اداره کشور با مالیات آنها صورت می‌گیرد
وی افزود: طبق آمارهای جهانی بعد از چند کشور عربی، ایرانی‌‌ها جزو غیرفعال‌‌‌ترین ملت‌های دنیا محسوب می‌شوند. پایین بودن ساعت کاری در کشور، بهره‌وری کاری کم و داشتن بیش‌ترین میزان تعطیلات از مشکلات فرهنگ کار در کشور ماست. همچنین بیش‌ترین اسراف در مصرف مواد غذایی و انرژی داریم که باید برای حل آنها فرهنگ‌سازی کنیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.