با انبوه گدایان چه کنیم؟

با انبوه گدایان چه کنیم؟

کم‌تر کسی هست که از چهارراه‌ها و خیابان‌‌ها و میادین تهران و اکثر شهرهای بزرگ عبور کند اما با انبوه گدایان قد و نیم‌قد و زن و مرد و پیروجوان روبه‌رو نشود؛ گدایانی که با سماجت تمام از عابرین تقاضای پول می‌کنند.

تکدی به شکل‌های مختلف در اکثر شهرهای دنیا وجود دارد؛ اما با این شکل و روش کم‌تر می‌توان دید؛ می‌توان گفت گدایان در تهران توسط مافیایی پیچیده اداره می‌شود که تعیین محل کار و قیمت سرقفلی اماکن شلوغ و پر رفت آمد مثل میادین بزرگ امامزاده‌ها؛ بازار‌های روز و از این جمله هستند. گاه دختران نوجوانی را می‌بینیم که اصلاً ازدواج نکردند اما یک یا دو کودک کوچک یا در بغل دارند و یا بر پشت بسته‌اند.

درواقع این کودکان کرایه‌ای هستند و از والدین معتاد بین ۱۵ تا ۲۰هزار تومان اجاره می‌شوند؛ اگر دقت کنید از صبح تا شب در سروصدای خیابان‌‌ها و سرما و گرما این کودکان معصوم خواب هستند؛ والدین بیرحم آنها؛ صبح‌‌ها موقع تحویل به آنها تریاک می‌خورانند تا بی‌سروصدا لالا کنند.

یعنی جوان‌‌ترین معتادان در همین قشر حضور دارند.۵۰ درصد گدایان ثروتمند بوده و دارای چندین باب خانه و مغازه هستند و درآمد روزانه آنها بین ۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان بر حسب مکان و ساعات فعالیت متفاوت می‌باشد. بسیاری از این افراد به شکل خانوادگی گدایی می‌کنند و صبح‌‌ها و انتهای سرویس آنها را در محل استقرارشان پخش کرده و شب‌ها جمع می‌کنند. کودکان حاضر در چهارراه‌ها که ۸۵ درصد از آنها غیرایرانی هستند؛ زیر پوشش فروش گل، فال، چسب، دعا و شیشه پاک‌کنی روزانه بیش از چند نفر درآمد دارند اکثر آنها فقط روزانه یک ساندویچ و ۱۰ تا ۱۵هزار تومان مزد می‌گیرند؛۸۰ درصد از آنها از کشورشان یا دزدیده شدند و یا به‌عنوان کار به ایران آورده شدند؛ بیماری‌های پوستی و گوارشی و ریوی و آزارهای جنسی کم‌ترین کار‌‌ها علیه آنهاست. حالا که آموزش و پرورش ثبت نام کودکان خارجی حتی بدون شناسنامه را مجاز اعلام کرده دیگر بهانه‌ای برای حضور آنها در خیابان‌‌ها نیست.

این کودکان که به «کودکان خیابانی» شناخته می‌شوند؛ تفاوت اساسی با کودکان کار دارند اما چرا روز به روز به جمعیت این افراد اضافه می‌شوند؟ تنبلی، درآمد کلان و بی‌زحمت اصلی‌‌‌ترین دلایل گرایش به این رفتار ضد اجتماعی می‌باشد.

از نگاه جامعه شناختی؛ فقر؛ علاقه و احترام مردم به رفتار کمک به فقرا؛ خلأ قانون و فقدان اراده بر مبارزه با تکدی و متکدیان؛ دلایل گسترش این ناهنجاری می‌باشد. حرفه‌آموزی و اشتغال‌زایی؛ ایجاد مراکزکار‌های دستی؛تدوین سیاست‌های مهاجرت معکوس؛بازگرداندن بیگانگان غیرمجاز به کشورشان در جهت ازدیاد فرصت‌های شغلی برای کارگران ایرانی و کاهش آسیب‌های اجتماعی ناشی از حضور بعضی از بیگانگان از راه‌های مهم درمان این مشکل می‌باشد.

منبع: وبلاگ دکتر مجید ابهری