خشکسالی به تالاب لپوی مازندران هم رسید ! تالاب «لپو» در غرب تالاب میانکاله در شرق مازندران که سالیان نه چندان دور میزبان هزاران بال از گونه‌های مختلف پرندگان مهاجر بود، این روز‌‌ها به دلیل کاهش منابع آبی ناشی از خشکسالی، ساخت سد در بالادست و پرورش ماهی، در فراق مهمانان زمستان‌گذران راکد و ساکت […]
خشکسالی به تالاب لپوی مازندران هم رسید !
تالاب «لپو» در غرب تالاب میانکاله در شرق مازندران که سالیان نه چندان دور میزبان هزاران بال از گونه‌های مختلف پرندگان مهاجر بود، این روز‌‌ها به دلیل کاهش منابع آبی ناشی از خشکسالی، ساخت سد در بالادست و پرورش ماهی، در فراق مهمانان زمستان‌گذران راکد و ساکت است.
به گزارش ایرنا، طبق نظر کارشناسان محیط‌زیست در سال جاری تاکنون کم‌تر از یک‌هزار بال پرنده برای زمستان‌گذرانی به تالاب لپو آمدند، آماری که شاید کم‌تر از یک سوم سال گذشته است.
این تالاب در کم‌تر از یک دهه گذشته به دلیل برخورداری از اکوسیستم مناسب به خصوص ذخیره غذایی سالانه پذیرایی ۳۰ تا ۴۰ هزار بال پرنده از گونه‌های مختلف بود تا این که با کاهش تدریجی آمار مهمانان زمستانی آن در سال گذشته به کم‌تر از سه هزار بال رسیده بود.
کارشناس آموزش و پژوهش اداره محیط‌زیست بهشهر خشکسالی و کاهش سطح آب به علت احداث سد در بالادست را عامل اصلی کاهش منابع غذایی برای پرندگان زمستان‌گذران و قهر آنان از تالاب لپو و مهاجرت به سایر تالاب‌‌ها و آبگیرهای مصنوعی دارای تغذیه مناسب دانست.
علی ابوطالبی ایجاد تأسیسات صنعتی در بندر و منطقه ویژه اقتصادی امیرآباد در حاشیه شمالی تالاب میانکاله و لپو و آلایندگی صوتی و صنعتی در منطقه را علت دیگر کاهش اقبال پرندگان به این منطقه و حتی تالاب بین‌المللی میانکاله اعلام کرد.
وی گفت: پارسال با ایجاد پویش حمایت از پرندگان زمستان‌گذران در تالاب لپو و استقرار کمپ نگهبانی و حفاظتی و تأمین دان حدود دو تا ۳هزار بال پرنده مهاجر در این تالاب استقرار داشتند، ولی امسال تاکنون کم‌تر از یک‌هزار بال به منطقه رسیدند.
ابوطالبی پیش‌بینی کرد که با روند کنونی ساخت و ساز‌‌ها و آلایندگی در منطقه و استمرار خشکسالی، احتمالاً پرندگان مهاجر در سال‌های آینده به این تالاب نیایند.
افزایش سطح آب، لازمه بازگشت پرندگان
مسؤول تشکل‌های زیست‌محیطی روستای «زاغمرز» در حاشیه تالاب لپو هم گفت: کاهش اقبال پرندگان زمستان‌گذران به تالاب لپو علاوه بر خشکسالی و کاهش دبی آب، ناشی از تغییر کاربری تالاب از محلی برای فرود پرندگان زمستان‌گذران به حوضچه پرورش ماهی است.
محسن بهرامی افزود: در صورت افزایش سطح آب تالاب لپو، این منطقه به علت برخورداری از منابع غذایی غنی، می‌تواند بار دیگر شاهد بازگشت دوباره پرندگان زمستان‌گذران باشد.
وی در عین حال تغییرات آب و هوایی را هم در این زمینه مؤثر دانست و گفت: شاید اگر هوا در ماه‌های آینده سردتر شود، با توجه به کمبود منابع غذایی در سایر تالاب‌‌ها و آبگیرهای دست ساز در مناطق غربی مازندران، بار دیگر پرندگان مهاجر به تالاب لپو باز گردند.
رییس اداره محیط‌زیست شهرستان بهشهر هم گفت: روند کاهش جمعیت پرندگان زمستان‌گذران به تالاب لپو از چند سال پیش شروع شد و در سال جاری با کاهش حجم ورودی آب به تالاب به علت ساخت سد «گلورد» در بالادست، به کم‌ترین میزان خود در سال‌های اخیر رسیده است.
رضا احمدی افزود: براساس بررسی کارشناسان ما، خشکسالی تابستان امسال که سبب خشکیدن بخشی از تالاب شد، بر کاهش آمار پرندگان زمستان‌گذران در لپو مؤثر بوده است.
نام و نشان لپو
لپو در زبان مازندرانی به آب راکد برکه‌ها و تالاب‌‌ها گفته می‌شود.
تالاب لپو از نظر تنوع گونه‌های پرندگان از مهم‌ترین زیستگاه‌های حاشیه تالاب میانکاله است که در سال اخیر بر اساس بررسی‌های محیط‌زیست به‌طور میانگین میزبان ۶۰ گونه پرنده حمایت شده بود که هشت گونه آنها در معرض خطر قرار دارند.
طبق آمار همچنین بیش از ۱۳۰ گونه پرنده غیرحمایت شده کنار آبزی و آبزی مهاجر، بومی و عبوری در این تالاب زیست داشتند.
گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که معیشت ساکنان ۱۱ روستای دهستان میانکاله با جمعیتی بیش از ۲۰ هزار نفر شامل روستاهای نمک چال، یعقوب لنگه، یکه توت، زاغمرز، زینوند، امیرآباد، عسگرآباد، حسین آباد، لل‌همرز و قره‌تپه به این تالاب و تالاب‌های دیگر موجود در منطقه وابسته است.
شغل اصلی مردم این روستا‌‌ها کشاورزی و دامداری است و تمامی این روستا‌‌ها از آب آبریزهای منتهی به تالاب استفاده می‌کنند.
تالاب لپو همچنین منبع تأمین آب بیش از دوهزار هکتار اراضی کشاورزی و هزاران اصله درخت دست کاشت حاشیه است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.