زیدان: سال عجیب و باورنکردنی ۲۰۱۷ حمیدرضا صدر به کارنامه نامتعارف زیدان روی نیمکت رئال در سال ۲۰۱۷ پرداخته، به بالا رفتن و پایین رفتن زیزو… به گزارش «ورزش سه»، سال ۲۰۱۷ برایش همه چیز داشت، هم پیروزی و هم شکست، هم پرواز و هم سقوط، هم ستایش و هم نفرین. او در سال ۲۰۱۷ […]
زیدان: سال عجیب و باورنکردنی ۲۰۱۷
حمیدرضا صدر به کارنامه نامتعارف زیدان روی نیمکت رئال در سال ۲۰۱۷ پرداخته، به بالا رفتن و پایین رفتن زیزو…
به گزارش «ورزش سه»، سال ۲۰۱۷ برایش همه چیز داشت، هم پیروزی و هم شکست، هم پرواز و هم سقوط، هم ستایش و هم نفرین. او در سال ۲۰۱۷ رکورد ۴۰ بازی بی‌شکست با رئال را بر جای گذاشت و رکورد سیو نه بازی بی‌شکست لوییز انریکه در بارسا را پاک کرد. در ۲۰۱۷ قهرمان لالیگا شد: سی‌وسومین قهرمانی رئال. لیگ قهرمانان را فتح کرد: نخستین مربی که دو بار پیاپی جام زرینه بال لیگ قهرمانان را بالا برد، آن هم در دو سال اول مربیگری‌اش. او در ۲۰۱۷ سوپر کاپ اسپانیا را با پیروزی ۱-۵ در دو دیدار برابر بارسا به چنگ آورد، همین طور سوپر کاپ اروپا را. او آخرین روزهای سال ۲۰۱۷ قهرمان جام باشگاه‌های جهان شد، ولی شش روز پس از آن قهرمانی سقوط هم کرد، سقوطی تلخ، خیلی تلخ.
سال ۲۰۱۷ برای زیدان با شکست ۳ گله برابر بارسلونا به پایان رسید. شکستی که رکورد جدیدی در نبردهای دو دشمن قدیمی را ثبت کرد: سه شکست پیاپی رئال در برنابئو مقابل دشمن دیرینه. شکست ۴-۰ در پاییز ۲۰۱۶ که سوارز دو گل زد و نیمار و اینیستا هر کدام یک گل و رئال به رهبری رافا بنیتس فرو پاشید، شکست ۳-۲ در بهار ۲۰۱۷ که مسی دو گل زد و راکیتیچ یک گل و سرانجام شکست ۳-۰ در زمستان ۲۰۱۷ برابر گل‌های سوارز، مسی و ویدال… سقوط برابر بارسا یعنی ۳ شکست رئال طی ۱۷ بازی، یعنی ۱۴ امتیاز فاصله با کاتالان‌های بی‌شکست، یعنی وداع با رویای قهرمانی لیگ… و از همه مهم تر یعنی پایان ماه عسل زیدان و رئال.
بعد از ظهر تلخ مادریدی با تنش‌های خارج از میدان آغاز شد. با به نمایش گذاشتن جام قهرمانی باشگاه‌های جهان در دستان کاپیتان سرجیو راموس، با نه گفتن کاتالان‌ها به مادریدی‌ها برای صف کشیدن گارد احترام، با افراشته شدن بنری توسط مادریدی‌ها که رویش نوشته بودند «کریسمس سپید». با بالا بردن پرچم‌های اسپانیا در نخستین نبرد دو تیم پس از همه پرسی کاتالان‌ها در پاییز برای کسب استقلال.
زیدان در چنان تب و تابی نبرد را با تمهید غیرمنتظره‌ای آغاز کرد، با رویکردی متفاوت با روح تهاجمی رئال. او ماتیو کواچیچ را برای نخستین بار در این فصل طی رقابت‌های لیگ – بله نخستین بار در لیگ و چهارمین بازی‌‌اش در همه رقابت‌ها – راهی میدان کرد. قرار گرفتن کواچیچ کنار کاسمیرو یعنی به قراردادن دو هافبک دفاعی در میدان به قیمت کنار گذاشتن بازیکنان تهاجمی‌‌اش شامل ایسکو، مارکو آسنسیو و گرت بیل. زیدان به از کار انداختن پائولینیو می‌اندیشید، به مهار لیونل مسی… تمهیدات او در نیمه نخست کارساز به نظر رسیدند، به این شرط که «اگر»ها اجازه می‌دادند: اگر رونالدو در موقعیت آفساید قرار نداشت و آن گل پذیرفته می‌شد، اگر تراشتگن کمی بعد آن توپ را دفع نمی‌کرد، شاید اگر توپ از برابر پای رونالدو قهر نمی‌کرد…؛ ولی کابوس نیمه دوم از راه رسید و ارنستو والورده، زیدان را مات کرد.
نیمه‌ای که کواچیچ در آن از نفس افتاد و مسی زمینه ساز نفوذ سایر بارسایی‌ها شد. نیمه‌ای که کاسمیرو یکی از بی‌خاصیت‌‌ترین بازی‌هایش را انجام داد. نیمه‌ای که دنی کارواخال توپ را با دست دفاع کرد و اخراج شد (یادآور اخراج سوارز در جام‌جهانی ۲۰۱۴ برابر غنا). اخراج شد تا مسی از روی نقطه پنالتی بیست‌وپنجمین گلش در الکلاسیکو‌ها را بزند. نیمه‌ای که بنزما با جایگیری‌های نامناسبش و کم‌ترین تعداد لمس توپ – فقط ۲۹ بار و حتی کم‌تر از کیلور ناواس – همه را متقاعد کرد رئال به بازیکن جوانی برای قرار گرفتند در نوک حمله نیاز دارد، بنزما که در این فصل در همه رقابت‌ها فقط پنج گل زده و بیش‌تر از آن، شش بار، توپ را به تیرهای دروازه‌ها کوفته.
وقتی زیدان در دقیقه ۶۶ نخستین تعویضش را انجام داد و ناچو – یک مدافع – را جای بنزما – مهاجم نوک – راهی میدان کرد سوی دیگر تسلیم شدنش را نشان داد. زیدان در گفت‌و‌گوی پس از شکست چاره‌ای جز اشاره به کواچیچ که قرار بود مسی را مهار کند نداشت. چنان که تعویض توأمان دقیقه ۷۲ با بیرون فراخواندن کاسمیرو و کواچیچ و به میدان فرستادن آسنسیو و بیل بود. زیدان نبردهای میانه میدان را باخته بود. اینیستا در نیمه دوم کروس را محو کرد و کروس که متوسط پاس‌های به مقصد رسیده‌‌اش در همه بازی‌ها ۹۱٫۴ درصد بودند به متوسطی کم‌تر از ۸۳ درصد قناعت کرده بود. در سوی دیگر ایوان راکیتیچ هموطنش لوکا مادریچ را به بند کشید… این که مارسلو ۷۲بار توپ را لمس کرد -بیش از هر بازیکنی در رئال- نشان داد سیستم بهم پیوسته ۲-۴-۴ بارسا چگونه مردان زیدان را به بازی از کناره‌ها با مارسلو و کارواخال وادار ساخت و همه چیز را به سقوط سپیدپوش‌ها کشاند.
کریسمس سپید زیدان بدل شد به کریسمس سیاه. زیزو برای بقا فقط یک مسیر پیش رویش می‌بینید: فتح لیگ قهرمانان. حالا حذف برابر پاری سن ژرمن می‌تواند به قیمت اخراج زیدان تمام شود. مگر فابیو کاپلو، ژوزه مورینیو و کارلو آنچلوتی به سوی در خروجی برنابئو پرتاب نشدند؟
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.