تهران و مسکو هر دو در سوریه در یک جهت قرار دارند و از بشار اسد حمایت میکنند. اما حتی در سوریه نیز اختلاف نظرهای ظریفی میان دو طرف وجود دارد. یکی از این اختلافات ریشه در رابطه نزدیک اسرائیل و روسیه دارد. به گزارش سایت دیپلماسی ایرانی، علی لاریجانی، رییس مجلس شورای […]
تهران و مسکو هر دو در سوریه در یک جهت قرار دارند و از بشار اسد حمایت میکنند. اما حتی در سوریه نیز اختلاف نظرهای ظریفی میان دو طرف وجود دارد. یکی از این اختلافات ریشه در رابطه نزدیک اسرائیل و روسیه دارد.
به گزارش سایت دیپلماسی ایرانی، علی لاریجانی، رییس مجلس شورای اسلامی همواره یکی از طرفداران رابطه با روسیه بوده است و سخنان وی در مصاحبه با ایتارتاس و سخن گفتن از رویکرد کشور به سوی شرق و به ویژه روسیه به عنوان انتخاب استراتژیک کشور جای تعجب نداشت.
اما رابطه ایران با همه قدرتهای بزرگ تحت تأثیر تحولات منطقه قرار گرفته است. توافق هستهای با ۶ قدرت بزرگ جهانی نیز فضا را برای پیشبرد دیپلماسی فراهم کرده است. دیگر متحدان پر و پا قرص یا دشمنان قسم خورده وجود ندارند.
روسیه برای ایران متحدی استراتژیک است که از حفظ بشار اسد در سوریه حمایت میکند و میتواند شریک بالقوه آن در تنظیم بازار گاز باشد، چرا که ایران و روسیه دو تولید کننده عمده گاز طبیعی در جهان هستند. با این وجود هنوز اختلافات مهمی میان این دو وجود دارد.
اگرچه روسیه پای ثابت ۸ سال مذاکره هستهای با این کشور بوده و ساخت و تجهیز نیروگاه بوشهر نیز به این کشور واگذار شده، اما روسیه هیچگاه مانع از ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت یا وضع تحریمهای بینالمللی علیه آن نشد.
لاریجانی در سال ۲۰۰۵ یعنی زمانی که تازه دبیری شورای عالی امنیت ملی را کسب کرده بود، رویکرد تمایل به سوی مسکو را به امید ممانعت روسیه از ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت و وضع تحریمها، دنبال کرد.
در ژانویه ۲۰۰۶ و پس از آن که امیدها برای عدم ارجاع پرونده به شورای امنیت از دست رفته بود، لاریجانی اعلام کرد که کشور در حال مذاکره با مسکو برای انجام غنیسازی در خاک روسیه است. با این حال رویکرد لاریجانی مبنی بر تمایل به سوی روسیه نتوانست به نتیجه برسد.
یک دهه بعد، توافق هستهای در ژنو امکان نزدیکتر کردن دو کشور را فراهم کرد. این بار مسکو اعلام کرد که با رفع تحریمهای بینالمللی سامانه اس ۳۰۰ را به ایران تحویل خواهد داد.
تهران و مسکو هر دو در سوریه نیز در یک جهت قرار دارند و از بشار اسد حمایت میکنند. اما حتی در سوریه نیز اختلاف نظرهای ظریفی میان دو طرف وجود دارد. یکی از این اختلافات ریشه در رابطه نزدیک اسرائیل و روسیه دارد. جمهوری اسلامی حاضر نیست اسرائیل را به رسمیت بشناسد.
زمانی که روسیه شروع به بمباران مواضع مخالفان اسد در سپتامبر ۲۰۱۵ کرد، خطر جدی درگیری با اسرائیل به وجود آمد. چرا که اسرائیل مواضع طرف مقابل را (ارتش سوریه که در اتحاد با حزبا… لبنان هستند) بمباران میکرد.
به گفته «یوسی آلفر» یکی از نیروهای پیشین موساد هماهنگیها میان روسیه و اسرائیل در مورد سوریه موفقیتآمیز بوده و نشاندهنده پیشرفتی قابل توجه در خاورمیانه است. زمانی که روسیه تصمیم گرفت وارد جنگ سوریه شود، اولین مقام خارجی که به دیدار پوتین رفت، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل بود.
مهمترین موضوعی که میتوانست اسرائیل و روسیه را مقابل هم قرار دهد، پرواز هواپیماهای روسی بر فراز بلندیهای جولان بود. اما هر دو طرف آمادگی لازم را داشتند تا حادثهای مانند آنچه در مرز ترکیه در نوامبر اتفاق افتاد، تکرار نشود.
به گفته آلفر، اسرائیل هواپیماهای سوری که به بلندیهای جولان نزدیک میشدند را هدف قرار میدادند، اما از هدف قراردادن جنگندههای روسی اجتناب میکردند چرا که هماهنگیهای لازم در این زمینه انجام شده بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.