طرح آمریکا برای به حداقل رساندن نفوذ ایران در خاورمیانه

طرح آمریکا برای به حداقل رساندن نفوذ ایران در خاورمیانه

ایالات متحده در تلاش است تا افکارعمومی را برای مرحله بعدی ادامه اشغال و عملیات نظامی‌‌اش در خاورمیانه آماده کند. پیش‌بینی می‌شود که تأکید روی «بازسازی عراق» و «مبارزه با تروریست در سوریه» در واقع طرحی برای مقابله منطقه‌ای با ایران و روسیه است.

موانع ایران در برابر سلطه‌گرایی غرب

تلاش ایالات متحده برای برقراری هژمونی جهانی‌‌اش روی محاصره، درگیری، تضعیف و اگر ممکن باشد سرنگونی نظم اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران متمرکز شده است چرا که ایران را مانعی در برابر امنیت منافعش در خاورمیانه و شمال آفریقا می‌بیند. از زمان فروپاشی عثمانی، انگلستان دنباله رو آمریکا در سیاست‌های منطقه‌ای بود چه این سیاست‌ها شامل جنگ و درگیری در این منطقه باشد یا آزاد گذاشتن کشورها. اتحاد آنگلو – آمریکایی در کشورهای پادشاهی خلیج‌فارس دخالت کرده یا در مورد اسرائیل مستقیم یا غیرمستقیم مداخلات نظامی انجام می‌دهد و با هماهنگی و تقسیم کار در کشورهای منطقه نفوذ دارد. در طول قرن ۲۰ و ۲۱ کشورهایی مانند یمن، لیبی، عراق، سوریه، مصر، لبنان و الجزایر شاهد این قضیه بوده‌ایم.

ایران بالاتر از همه کشورهای منطقه جایگاه ویژه‌ای در میان کشورهای غربی دارد. جمعیت زیاد، موقعیت جغرافیایی، اقتصاد و نیروی نظامی این کشور فضا و زمان لازم برای رشد قدرت و گسترش نفوذ این کشور در منطقه و جهان را ایجاد کرده است تا ایران تبدیل به مشکلی برای غربی‌ها در جهت غلبه بر منطقه و ایجاد تسلط در همه ابعاد شود. ایران با ۸۰ میلیون نفر جمعیت و تولید ناخالص داخلی ۴۰۰ میلیارد دلاری و ارتشی بیش از نیم میلیون نفر قابل مقایسه با کشورهایی مانند عراق، افغانستان، سوریه و لیبی نیست. با ظهور قدرت‌های جدید، تغییر موضع تهران و مقابله با سیاست‌های ایالات متحده دیگر پیروزی ایالات متحده در رویارویی نظامی با ایران مسلم نیست و درست به مانند آنچه در آسیا و اقیانوسیه اتفاق افتاده توان عملیاتی آمریکا در منطقه کاهش یافته است.

آنچه سیاست‌گذاران بروکینگر عنوان می‌کنند بخشی از طرح بزرگ آمریکا برای به حداقل رساندن نفوذ ایران در خاورمیانه است. در عراق، گسترش حضور نظامی ایالات متحده به بهانه کمک به بازسازی کشور انجام می‌شود. این همان بهانه‌ای است که در افغانستان به‌کار رفت و از سال ۲۰۰۱ تاکنون ادامه‌ دارد. در واقع اما ایالات متحده قادر نیست عراق قوی‌تر و باثبات‌تری را بسازد و حتی چنین قصدی را نیز ندارد. آنها از ادامه حضور خود در عراق این قصد را دارند که از نفوذ ایران در بغداد جلوگیری کنند و حتی در این راه از گروه‌های شبه‌نظامی مانند داعش، القاعده و همچنین کرد‌ها در شمال این کشور استفاده می‌کنند. با حضور ایالات متحده در عراق بزرگراهی برای خشونت‌های فرقه‌ای در عراق ایجاد خواهد شد. عراق با ثبات‌تر با توجه به این‌که اکثریت شیعه در این کشور قدرت را به دست خواهند گرفت، روابط این کشور با همسایه‌‌اش ایران را گسترده‌تر و قوی‌تر خواهد کرد. به همین دلیل است که واشنگتن قصد دارد برنامه‌های حضورش در این کشور را پیش ببرد.

در سوریه، ایالات متحده قصد دارد با مصادره خاک این کشور وضعیت آینده اداره کشور را مشخص کند. برنامه‌ای که از سال ۲۰۱۱ و با تلاش برای تغییر حکومت سوریه ادامه دارد. در اساس ایالات متحده به دنبال این است که جنگ نیابتی‌‌اش علیه دمشق ادامه پیدا کند. مشخص است که ایالات متحده بودجه آموزشی و ابزار مورد نیاز القاعده و بسیاری از متحدانش را فراهم می‌کرد. آنچه ایالات متحده در سوریه به دنبال آن است مبارزه با داعش یا القاعده نیست، بلکه استفاده از حضور این دو گروه برای جلوگیری از تداوم دولت فعلی، جلوگیری از بازگشتن نظم به کشور و حفظ تمامیت ارضی و بازسازی اقتصادی است. هر دوی این سازمان‌ها در واقع منافع ایالات متحده در سوریه را حفظ کرده و تلاش دارند با دسترسی به دمشق قلمرویی برای ایالات متحده فراهم کنند.

به عبارت دیگر ایالات متحده حاضر است برای به حداقل رساندن نفوذ ایران در عراق و سوریه، به تقسیم کردن کشورها، نابودی ملت‌ها و مردم و غارت منابع این کشور‌ها تن دهد حتی اگر به قیمت افزایش افراط‌گرایی تمام شود. در مقابل تلاش ایران برای کمک به هر یک از این کشور‌ها به هزینه بهبود نظامی و اقتصادی انجام می‌گیرد. باید به این مسأله اعتراف کرد که ناآرامی منطقه در خدمت منافع ایالات متحده است اما این ادعا که ایالات متحده در عراق برای بازسازی کشور و در سوریه برای مبارزه با تروریسم حضور دارد به واشنگتن اجازه می‌دهد که در این کشور‌ها وارد شده و با ادامه هرج و مرج به برنامه واقعی خود یعنی مبارزه با ایران ادامه دهد.

منبع: جورنال نئو/مترجم: روزبه‌ آرش – سایت دیپلماسی ایرانی