یادداشت «مسعودکیمیایی» برای طهران قدیم چهارمین جایزه تهران از ۱۳ نفر از کسانی که در طول یک‌سال گذشته در حوزه تهران و تهران‌پژوهی فعالیت داشته‌اند، تقدیر کرد. به گزارش ایسنا، دل‌نوشته‌ای از مسعود کیمیایی که به دلیل بیماری نتوانست در چهارمین جشنواره «جایزه تهران» حضور داشته باشد، توسط شادمهر راستین و به نمایندگی از او […]
یادداشت «مسعودکیمیایی» برای طهران قدیم
چهارمین جایزه تهران از ۱۳ نفر از کسانی که در طول یک‌سال گذشته در حوزه تهران و تهران‌پژوهی فعالیت داشته‌اند، تقدیر کرد.
به گزارش ایسنا، دل‌نوشته‌ای از مسعود کیمیایی که به دلیل بیماری نتوانست در چهارمین جشنواره «جایزه تهران» حضور داشته باشد، توسط شادمهر راستین و به نمایندگی از او خوانده شد.
در متن مسعود کیمیایی آمده است؛ «درود بر تهران، طهرانی در چشم نمانده و آنچه مانده یاد است. یادی از شهری که صدای موسیقی داشت، ادبیات‌طهرانی داشت با لهجه‌ای تهرانی. لهجه‌ای طهرانی که دیگر نیست.
مادر من که در ده‌طهران متولد شده بود، سال‌های آخری که از در کوچه بیرون می‌آمد، گم می‌شد. کوچه‌ها را نشان می‌کرد به سرعت کوچه‌ها عوض می‌شد و مادرم باز گم می‌شد.
تهران با آب و خاکی خاص، با لهجه‌ای طهرانی با معرفت‌هایی که از تحصیلکرده‌ها تا بیکار‌‌ها یک لهجه داشتند.
تحصیلکرده‌ها رفتند، بیکار‌‌ها ماندند، مثل لهجه لات‌ها.
آب «سرچشمه» با آب (منطقه) «حاج امینی‌رضا» با چشمه «دکتر سنگ» کافی بود که لهجه آب، هم خاص طهران باشد.
من نمی‌دانم خاطره بگویم از تهران یا از نویسندگان طهرانی، شاعران طهرانی تا میرزاده‌ها.
تحصیلکرده‌ها و سیاسیون تهران وسعتی به اندازه یادهای رفته دارند که اگر نگهداری شوند، موزه‌ای از انسان می‌ماند پر از فرهنگ.
آرزو دارم شادمانی‌های طهران در یک خیابان بماند. شادمانی‌های موسیقی، شعر، شعار و مجلس و بزرگانی که فریادشان برای آزادی در هوای طهران اگر خوب گوش کنی هنوز هست. با لهجه تهرانی.»
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.