مناطق مرده اقیانوس‌‌ها ۴ برابر شده است

مناطق مرده اقیانوس‌‌ها ۴ برابر شده است

یک آنالیز علمی جدید نشان می‌دهد که به واسطه تغییرات آب و هوایی، گستره «مناطق مرده» در اقیانوس‌ها، مناطقی که اکسیژن در آنها تقریباً وجود ندارد و جانداران امکان زنده ماندن ندارند، ۴ برابر شده است.

به گزارش ایرنا، مناطق مرده (Dead zone) یا مناطق هیپوکسیکی (کم اکسیژن)، مناطقی در اقیانوس‌‌های جهان و دریاچه‌های بزرگ هستند که در آنها اکسیژن مورد نیاز برای حیات دریایی در اعماق پایین آب از بین رفته است.

گسترش این مناطق از تبعات گرمایش جهان است، وضعیتی که ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای و در مناطق نزدیک به ساحل، ناشی از آلابنده‌های حاصل از روان‌آب‌های کشاورزی و فاضلاب می‌باشد.

مطالعه جدید که در مجله Science منتشر شد، نشان می‌دهد که افزایش آلاینده‌ها به علاوه تغییر اوضاع اقلیمی که نتیجه فعالیت‌های انسانی محسوب می‌شوند، در حال تغییر دادن شیمی زیستی اقیانوس‌‌ها و افزایش مصرف اکسیژن در این محیط‌‌ها هستند.

این تغییرات در بلندمدت احتمالاً به از بین رفتن اکوسیستمی منجر شوند که در نهایت به آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی منجر خواهد شد.

وضضعیت مناطق کم اکسیژن (اقیانوس) توسط گروهی از محققان شبکه اکسیژن جهانی (GO2NE) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نهادی که سال ۲۰۱۶ توسط کمیسیون بین دولتی اقیانوس‌شناسی سازمان ملل متحد تشکیل شد.

محققان یاد شده مشخص کردند که اندازه این مناطق در اقیانوس‌‌ها که حداقل اکسیژن را دارند، از سال ۱۹۵۰ به اندازه منطقه‌ای حدوداً برابر با وسعت اتحادیه اروپا گسترش یافته است.

این مطالعه نشان داد که حجم آب فاقد اکسیژن در اقیانوس‌‌ها در همین بازه زمانی بیش از ۴ برابر شده است. همچنین تعداد مناطق هیپوکسیکی یا کم اکسیژن در سواحل ۱۰ برابر شده و از کم‌تر از ۵۰ به ۵۰۰ منطقه رسیده است.

دنیس بریتبورگ، کارشناس بوم شناسی دریا در مرکز تحقیقات محیط‌زیست Smithsonian و نویسنده اصلی این مطالعه، کاهش اکسیژن اقیانوسی را از جمله جدی‌‌‌ترین اثرات فعالیت‌های انسانی در محیط‌زیست زمین عنوان کرد و گفت: اکسیژن برای تداوم حیات در اقیانوس‌‌ها یک عامل اساسی است.

وی افزود: با از دست دادن اکسیژن آب در دریاها، این مناطق دیگر برای بسیاری از ارگانیسم‌‌ها قابل سکونت نیستند. اما این تهدید تنها به حیات در اقیانوس‌‌ها محدود نمی‌شود، زیرا اقیانوس‌‌ها سرمنشأ نیمی از اکسیژن سیاره زمین هستند.

به گفته محققان، رخدادهای مهم انقراض گونه‌ها در تاریخ زمین با گرم شدن آب و هوا و کمبود اکسیژن در اقیانوس‌‌ها ارتباط داشته است.

این دانشمندان معتقدند که عواقب منفی مترتب بر حیات جانداران در اقیانوس‌‌ها حتی در مناطقی که سطح اکسیژن در آن اندکی کم است، می‌تواند حایز اهمیت باشد؛ زیرا ممکن است حیات دریایی متوقف شود و یا واکنش‌های سریع صورت نگیرد که در نتیجه بقای زیستمندان از بین می‌رود و به کاهش تنوع گونه‌ها منجر شود.

 

محققان برای جلوگیری از گسترش مناطق فاقد اکسیژن در اقیانوس‌‌ها خواستار مهار تغییر اوضاع اقلیمی و آلاینده‌ها، تمرکز بر حفاظت از حیات دریایی از جمله با افزایش مناطق ماهیگیری ممنوع و نیز افزایش و تقویت نظارت بر مناطقی شدند که اکسیژن در آن مناطق رو به کاهش است.