روستای آدم کوچولوهای ایران! تا همین چند وقت پیش کسی حتی در ایران هم نمی‌دانست که روستایی به نام «ماخونیک» در اطراف شهرستان بیرجند وجود دارد که همه ی مردمان آن قد کوتاه یا به اصطلاح رایج، آدم کوتوله هستند. زمانی که اولین غریبه‌ها وارد این روستای بدوی شدند، متوجه شدند که علاوه بر قد […]
روستای آدم کوچولوهای ایران!
تا همین چند وقت پیش کسی حتی در ایران هم نمی‌دانست که روستایی به نام «ماخونیک» در اطراف شهرستان بیرجند وجود دارد که همه ی مردمان آن قد کوتاه یا به اصطلاح رایج، آدم کوتوله هستند. زمانی که اولین غریبه‌ها وارد این روستای بدوی شدند، متوجه شدند که علاوه بر قد کوتاه مردم این روستا، سبک زندگی آنان نیز به دور از پیشرفت‌های تمدن امروزی و رایج است که، خود در حال حاضر در آن زندگی می‌کنند.
در چندصد سال پیش، هیچ وقت کسی فکر نمی‌کرد که مردمانی از روستایی در نزدیکی بیرجند، خانه‌هایی بسازند که نصفشان زیر زمین قرار دارد و یکی از ۷ روستای شگفت‌انگیز جهان شناخته شود. این روستا تا مرز افغانستان تنها ۳۰ دقیقه فاصله دارد و مردمانش در اصل، افغانی هستند و در حدود ۳ قرن پیش به ایران وارد شده‌اند و در این روستا سکونت گزیده‌اند. سبک زندگی مردم این روستا با تمامی روستاییانی که حداقل در ایران شناخته‌ایم، بسیار متفاوت است و همین امر باعث شد که این روستا برای مدتی در صدر اخبار ایران و جهان قرار بگیرد. در بدو ورود به روستا، اولین چیزی که نظر شما را به خود جلب می‌کند، سبک ساخت متفاوت خانه‌های این روستا است. خانه‌هایی کوتاه با درهای ورودی کوتاه‌تر. به‌طوری که اگر کسی با میانگین قد عادی بخواهد وارد یکی از این خانه‌ها شود، باید حتماً کمر خود را بسیار خم کند. قد اهالی روستا، از متوسط‌‌ترین استاندارد قد در جهان هم، کوتاه‌تر است و این مسأله باعث شهرت مردم این روستا به آدم کوچولو‌ها، شده است.
مردم ماخونیک به سختی قدشان به حد متوسط می‌رسد و بلندقد‌‌ترین شخصی که در این روستا زندگی می‌کند، قدش ۱۴۰ سانتی‌متر است. در این روستا به علت دسترسی نداشتن به مناطق دیگر، ازدواج‌ها به صورت فامیلی صورت گرفته و به صورت موروثی، قد مردم این روستا کوتاه مانده است و نسل به نسل این کوتاهی به نسل‌های بعدی تا به الان منتقل شده است. البته عامل تغذیه نیز در این مورد بی‌اثر نیست. مردم ماخونیک تا ۵۰ سال پیش، هیچ حیوانی را شکار نمی‌کردند و به هیچ عنوان چای نمی‌نوشیدند. همچنین گوشت هم نمی‌خوردند و سیگار هم استعمال نمی‌کردند زیرا، انجام این قبیل کار‌ها را گناه می‌دانستند. البته باید این مطلب را اضافه می‌کنیم که در چند سال گذشته با ورود افرادی از شهر‌های دیگر و امکاناتی تازه در این شهر و همچنین خوردن قرص و قطره ی آهن، وضعیت جسمانی نسل جدید از هر نظر بهتر شده است. خانه‌های روستای ماخونیک به علت شرایط جسمانی این افراد و این که روستایشان در مکانی با آب و هوای سردسیری بنا شده است، بسیار کوتاه و کم‌ارتفاع ساخته می‌شود و علت آن هم این است که به این صورت می‌توانند راحت‌تر و سریع‌تر فضای داخل خانه را گرم کنند. برای ساخت هر خانه، گودالی به عمق یک متر و نیم حفر می‌کردند و دیواره‌ها را تا ارتفاع یک متری با ترکیبی از گل و سنگ، بالا می‌بردند. این سبک معماری شاید بسیار بدوی به نظر برسد اما با توجه به شرایط جسمانی این مردم، بسیار هوشمندانه هم بود.
منبع: الی گشت
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.