تولید کربن فعال از چوب درختان از بین رفته

تولید کربن فعال از چوب درختان از بین رفته

همه‌ساله درختان زیادی خشک‌شده و از بین می‌روند. با این‌حال چوبی که از آنها باقی می‌ماند، کیفیت خوبی برای تبدیل به کربن فعال دارد. نتایج پژوهشی که در نشریه «شیمی و مهندسی شیمی ایران» وابسته به جهاد دانشگاهی منتشر شده، به این موضوع پرداخته است.

به گزارش سیناپرس، هر ساله مقدار چشمگیری از درختان مرکبات و نیز سایر درختان در مناطق مختلف به دلیل کم‌آبی، بالا رفتن سن درختان و نیز موضوع هرس کردن آنها، خشک‌شده و به چوب خشک تبدیل می‌شوند.

در بسیاری از موارد، این درختان به‌درستی مورد استفاده اقتصادی قرار نمی‌‌گیرند. در حالی‌که به‌‌واسطه سختی ذاتی چوب این درختان، بستر خوبی برای تولید «کربن فعال» از این درختان خشک و ضایعاتی فراهم می‌‌شود که به‌عنوان یک جاذب، دارای کاربردهای مهم و حیاتی است.

«کربن فعال»، به گروهی از مواد اطلاق می‌‌شود که مساحت یا سطح داخلی بالا، تخلخل و قابلیت جذب گاز‌ها و مایعات شیمیایی را دارند و از سوختن هر ماده دارای کربن، تولید می‌‌شود.

«کربن فعال»، به گروهی از مواد اطلاق می‌‌شود که مساحت یا سطح داخلی بالا، تخلخل و قابلیت جذب گاز‌ها و مایعات شیمیایی را دارند و از سوختن هر ماده دارای کربن، تولید می‌‌شود.

کربن فعال‌شده دارای کاربردهای زیادی است از جمله مصارف آن در تصفیه آب‌‌‌ها (آب شرب، آب آکواریوم و آب‌‌های صنعتی) از نظر رنگ و طعم، رنگ‌زدایی از قند و شکر، بازیافت طلا، به‌سازی رنگ طعم‌دهنده در نوشیدنی‌‌ها و آب‌میوه‌ها، استفاده در دستگاه‌های تصفیه‌کننده هوا، خوش‌بوکننده‌ها، همچنین داروهای سم‌زدا و تصفیه‌‌های صنعتی و… .

کربن‌‌های فعال به‌عنوان جاذب‌های حیاتی در صنایع شناخته ‌شده‌اند و کاربردهای گسترده‌‌ای با توجه به قابلیت جذب گاز‌ها و مایع‌‌های مزاحم دارند و می‌‌توان از آنها برای تصفیه و پاکسازی و حتی بازیافت مواد شیمیایی استفاده کرد.

در همین زمینه پژوهشگران «دانشگاه آزاد اسلامی واحد داراب» شرایط فرآورده به‌دست‌آمده از فعالسازی شیمیایی و فیزیکی چوب درختان پرتقال، زیتون، گز به‌عنوان ماده خام به‌وسیله عامل فعالساز «روی کلرید» را بررسی کردند و اثر متغیرهایی مانند نوع چوب به‌عنوان ماده‌اولیه، نوع فعالسازی و درصد تلقیح (نسبت مواد به‌کار برده شده) در فعالسازی شیمیایی، روی تخلخل و ویژگی‌‌های جذبی فرآورده را مورد مطالعه قرار داده‌اند.

نتایج پژوهش که در نشریه «شیمی و مهندسی شیمی ایران» وابسته به جهاد دانشگاهی منتشر شده نشان داد که فعالسازی فیزیکی با بخار آب، پایداری کربن را نسبت به کربن تولیدی بدون فعالسازی کاهش داده، لیکن فعالسازی شیمیایی پایداری کربن را افزایش می‌دهد.