نحوه تبادل ریپل (ارز دیجیتال بانکی) در ایران!

نحوه تبادل ریپل (ارز دیجیتال بانکی) در ایران! آنچه با نام ریپل می‌شناسیم، در واقع ترکیبی از چند چیز است: Digital Payment Network یک شبکه ارتباطی برای پرداخت‌های دیجیتالی، یک شبکه مبنی بر TCP/IP که بانک‌های مختلف روی آن حضور داشته و می‌توانند با یکدیگر برای امور پرداخت در ارتباط باشند. Distributed Ledger در نظام […]

نحوه تبادل ریپل (ارز دیجیتال بانکی) در ایران!

آنچه با نام ریپل می‌شناسیم، در واقع ترکیبی از چند چیز است:

Digital Payment Network

یک شبکه ارتباطی برای پرداخت‌های دیجیتالی، یک شبکه مبنی بر TCP/IP که بانک‌های مختلف روی آن حضور داشته و می‌توانند با یکدیگر برای امور پرداخت در ارتباط باشند.

Distributed Ledger

در نظام تسویه بین بانکی ایران (ساتنا) یک دفترکل متعلق به بانک مرکزی وجود دارد که حساب جاری بانک‌ها نزد بانک مرکزی را نگهداری می‌کند. تسهیلات تأمین نقدینگی بانک‌ها در روز، معاملات بین آنها و سایر اتفاقات در آن منعکس می‌شوند.

هر یک از بانک‌ها نیز دارای یک دفترکل هستند که در آن حساب مقابل حساب جاری نزد بانک مرکزی را تعریف و گردش‌های حساب نزد بانک مرکزی را در این حساب منعکس می‌کنند. به علاوه تسهیلات دریافتی از بانک مرکزی، معاملات Repo با دیگر بانک‌ها و سایر موارد در آن منعکس می‌شوند.

برای کشور ایران با ۳۵ بانک و مؤسسه و تسویه‌گر مرکزی (بانک مرکزی)، در واقع با ۳۶ دفترکل مواجه هستیم که باید با یکدیگر هماهنگ باشند.

در شبکه پرداخت دیجیتالی ریپل یک دفترکل توزیع شده وجود دارد، که با اجماع بین اعضای درگیر در تراکنش، رکوردی به دفترکل می‌تواند افزوده شود.

Ripple Protocol

هر یک از بانک‌ها عضو شبکه ریپل، دارای سامانه‌های اختصاصی خود هستند، پروتکل ارتباط سامانه‌های بانک‌های عضو با دفترکل توزیع شده و انجام تراکنش و مدیریت تسویه‌ها، پروتکل ریپل نام دارد.

XRP

در ریپل نهاد مرکزی وجود ندارد، پس در نتیجه، دفترکل نهاد مرکزی نیز موجود نیست، لذا بحث حساب جاری بانک نزد نهاد تسویه‌گر مطرح نیست و لذا ریسک تأمین نقدینگی آن نیز مطرح نیست. نقدینگی در نزد بانک باقی است و بانک نقدینگی خود را در دفترکل توزیع شده به نمایش می‌گذرد.

در مقایسه با نظام فعلی، گو این‌که ریپل یک شبکه تسویه بین‌المللی است که به اعضای خود می‌گوید، نیازی به تأمین نقدینگی نیست و برای تسویه از همان ابتدا به سراغ اوراق بهادار می‌رود. سیستم مرکزی، برای تسویه یک تراکنش بین بانکی از بانک A به بانک B، به سراغ اوراق مشارکت متعلق به بانک A رفته، آن را تبدیل به نقدینگی نموده، نقدینگی را به حساب بانک B منتقل می‌کند.

در ریپل بجای دو مفهوم نقدینگی یا پول (ارز قابل قبول تسویه‌گر) و اوراق مشارکت، از واحدی به نام XRP استفاده می‌شود.

همان‌گونه که بانک‌ها و مردم هرکدام می‌توانند به دلخواه اوراق مشارکت و پول داشته باشند؛ در شبکه ریپل نیز هر بانک می‌تواند به هر میزان دلخواه XRP تهیه کند؛ مردم عادی نیز می‌توانند با استفاده از یک اپ موبایلی یا تحت وب خرید XRP را انجام دهند.

در تسویه با استفاده از شبکه ریپل، بانک‌ها در یک گام باید ارز جاری خود را به XRP تبدیل کنند. که این کار به سرعت قابل انجام است. دیگر این‌که تراکنش که محقق می‌شود، یک دفترکل توزیع شده که جایگزین چند دفترکل بوده است، برای یک‌بار به روز شده و این به معنای اتمام تراکنش است؛ نتیجه این است که انتقال پولی که قبلاً چند روز طول می‌کشید در چند ثانیه محقق شده است.

ارز XRP یک ارز رمزنگاری شده (Crypto-Currency) است. این ارز رمزنگاری شده روی همان بلاک‌چین نگهدارنده دفترکل توزیع شده، قابل استفاده است. ارزش آن امروزه در حدود دو دلار است. مفهوم Mining در اینجا مطرح نیست، همه سکه‌های دیجیتالی اصطلاحاً Pre-mined شده و به مرور به بازار تزریق خواهد شد، تاکنون بیش از ۴۰ درصد سکه‌ها به بازار آمده است.

 

برداشتی از یادداشت وحید صیامی؛ کارشناس ارشد پرداخت الکترونیکی(راه پرداخت)