یک اقتصاددان پول بودجه‌های عمرانی تاکنون دور ریخته می‌شد! یک اقتصاددان معتقد است کاهش بودجه عمرانی در لایحه بودجه ۱۳۹۷ موجب نگرانی نیست، چرا که پروژه‌های نیمه‌تمام بسیاری وجود دارد که دولت باید عزم خود را برای به پایان رساندن آنها جذب کند و به نظر می‌رسد تاکنون بودجه عمرانی صرفاً به دور ریخته می‌شده، […]
یک اقتصاددان
پول بودجه‌های عمرانی تاکنون دور ریخته می‌شد!
یک اقتصاددان معتقد است کاهش بودجه عمرانی در لایحه بودجه ۱۳۹۷ موجب نگرانی نیست، چرا که پروژه‌های نیمه‌تمام بسیاری وجود دارد که دولت باید عزم خود را برای به پایان رساندن آنها جذب کند و به نظر می‌رسد تاکنون بودجه عمرانی صرفاً به دور ریخته می‌شده، چرا که پروژه‌ها ناتمام مانده و دولت پول آنها را به سمت بودجه جاری می‌برده است.
به گزارش ایسنا، آلبرت‌بغزیان درباره بودجه عمرانی کشور چنین توضیح داد: سابقه بودجه عمرانی نشان داده است که علی‌رغم اعداد بالای بودجه عمرانی، ولی نهایتاً بخش زیادی از آن به اشتغال منتهی نمی‌شود و اغلب این پول به سمت پروژه‌هایی می‌رود که نیمه‌تمام باقی می ماند، چرا که دولت مجبور می‌شود بخشی از بودجه‌ای را که در نظر گرفته است، به سمت هزینه‌های جاری خود ببرد. به نظر من دولت برای لایحه بودجه سال ۱۳۹۷ تصمیم گرفت از بودجه عمرانی کم کند، چرا که باید این بودجه صرف پروژه‌هایی شود که نیمه‌تمام باقی مانده‌اند. اکنون ۱۰ هزار پروژه نیمه‌تمام باقی مانده است که ا گر دولت بتواند آنها را تکمیل کند، کار بزرگی را انجام داده است.
بغزیان درباره سیاست‌های دولت در زمینه انتشار اوراق که این روز‌ها انتقاداتی را برانگیخته است، اظهارکرد: به هر حال چاپ اوراق یکی از ابزارهایی است که دولت به وسیله آن بتواند هزینه‌های خود را بپوشاند. در خارج از کشور اوراقی منتشر می‌شود که سودی بر آن تعلق می‌گیرد و چون زمان سررسیدهای آن معلوم نیست در بورس نیز خرید و فروش می‌شود، ولی در ایران بیشتر اوراق مورد استفاده، اوراق مشارکت است که سررسید معینی دارد.
این اقتصاددان توضیح داد: دولت با چاپ اوراق، ابزاری را در اختیار گرفت که به موجب آن بتواند بدهی خود به پیمانکاران را تسویه کند تا به این وسیله بدهی پیمانکاران به بانک نیز پرداخت شود و از بانک به بانک مرکزی تسویه شود و در نهایت می‌ماند بدهکاری دولت به بانک مرکزی.
بغزیان توضیح‌داد: این ابزار به ذات خود راه‌حل خوبی است، به شرط این‌که کامل انجام شود. اگر پول به سمت پیمانکار برود و مثلاً پیمانکار به بانک پرداخت نکند، قاعدتاً انتظاری که از انتشار اوراق می‌رود محقق نخواهد شد، ولی به هر حال دولت با پیش‌فرض این‌که می‌تواند راه‌حلی برای پرداخت این بدهی‌ها پیدا کند، اوراق را منتشر کرده و به نظر من ابزار مناسبی بوده است.
این اقتصاددان در ادامه با اشاره به مسایل مطرح شده پیرامون افزایش قیمت‌های حامل‌های انرژی عنوان‌کرد: با افزایش قیمت حامل‌های انرژی موافق هستم، ولی دولت باید در کنارش اقدامات پشتیبان مطلوب را نیز انجام دهد. باید دولت توجیهی داشته باشد که وقتی می‌خواهد قیمت حامل‌های انرژی را افزایش دهد این کار به چه دلیلی صورت می‌گیرد، به دلیل کاهش واردات؟ کاهش آلودگی هوا؟ و دولت با منابع درآمدی آن چه خواهد کرد؟ دولت باید افزایش قیمت‌ها را در صورت افزایش قیمت‌های حامل‌های انرژی کامل کند.
وی افزود: اگر قیمت حامل‌های انرژی افزایش یابد و نظارت کافی بر روی قیمت‌ها صورت نگیرد، بهانه‌ای به دست عده‌ای می‌آید که قیمت کالا را در بازار به بهانه افزایش قیمت حامل‌های انرژی افزایش دهند. در نتیجه در این زمینه دولت باید نظارت خود را افزایش دهد.
این اقتصاددان چنین توضیح داد: اگر حمل و نقل عمومی تقویت شود، کیفیت خودروهای مورد استفاده مردم بالا برود، نظارت کافی بر روی قیمت‌های دیگر صورت بگیرد، مردم با افزایش قیمت حامل‌های انرژی مخالفت نخواهند کرد، ولی همان‌طور که گفتم باید دولت نقش پشتیبانی خود را در این زمینه پررنگ کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.