امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌های مترو سال آینده برگزار شود

مدیرعامل شرکت قطار شهری تهران و حومه امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌های مترو سال آینده برگزار شود مدیرعامل شرکت قطار شهری تهران و حومه گفت: مناقصه ۶۳۰ واگن مترو در حال برگزاری است و امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌های مترو نیز در سال آینده برگزار شود. به گزارش تین‌نیوز، علی‌امام با اشاره به نیاز متروی تهران به […]

مدیرعامل شرکت قطار شهری تهران و حومه

امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌های مترو سال آینده برگزار شود

مدیرعامل شرکت قطار شهری تهران و حومه گفت: مناقصه ۶۳۰ واگن مترو در حال برگزاری است و امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌های مترو نیز در سال آینده برگزار شود.

به گزارش تین‌نیوز، علی‌امام با اشاره به نیاز متروی تهران به دو هزار واگن مترو طی ۴ سال پیش‌ِرو، از ضرورت تأمین مالی ۱۰ هزار میلیارد تومانی برای تحقق این هدف خبر داد و گفت: طی روزهای اخیر بنا بر مصوبه سال گذشته دولت در خصوص تأمین دو هزار واگن برای متروی کلان‌شهرها، مراحل ابتدایی مناقصه بین‌المللی تأمین ۶۳۰ واگن برای تهران از سوی وزارت کشور آغاز شد و پروسه انتخاب تأمین‌کننده ادامه دارد. امیدواریم مناقصه بقیه واگن‌‌ها نیز در سال آینده برگزار شود.

وی افزود: البته این واگن‌‌ها با توجه به پروسه زمانبر ساخت، زودتر از سال ۹۸ به خطوط تزریق نخواهد شد. از طرفی اگرچه سهم تهران از واگن این تعداد است، اما با توجه به نیاز کم‌تر سایر کلان‌شهر‌ها و فقدان خطوط آماده برای پذیرش واگن‌های جدید، امیدواریم بتوانیم تا ۱۳۰۰ واگن از این تعداد را طی یک‌سال و نیم پیشِ‌رو جذب کنیم.

امام تأکید کرد: به این ترتیب تأمین ۷۰۰ واگن از مجموع دو هزار واگن، نیاز متروی تهران باقی می‌ماند که باید با حمایت دولت از مترو و با استفاده از شیوه‌های گوناگون تأمین مالی، ساخته و به خطوط تزریق شود، اما از آنجا که انتظار برای تأمین مالی مترو از سوی دولت با توجه به تجربه یک دهه اخیر، ایده‌آل‌گرایانه به نظر می‌رسد، برنامه شهرداری برای تأمین مالی این بخش استفاده از «فاینانس‌های خاموش» است که متعلق به سال‌های گذشته بوده اما به نتیجه نرسیده و ر‌ها شده است ولی در این زمینه ۳ فاینانس خطوط ۳، ۶ و ۷ مترو به ارزش مجموعاً ۱۲۲۶ میلیون یورو است که بخشی از آن را می‌توان به تأمین ۷۰۰ واگن مترو اختصاص داد.

مدیرعامل قطار شهری تهران و حومه خاطرنشان‌کرد: از آنجا که در شرایط فعلی دولت و شهرداری‌ها، نمی‌توان چندان روی ظرفیت بودجه مستقیم این دو نهاد برای توسعه متروی کلان‌شهر‌ها حساب کرد، از ظرفیت‌های دیگر موجود در بودجه نظیر اوراق مشارکت نیز برای تأمین واگن استفاده می‌شود.

مدیرعامل شرکت قطار شهری تهران و حومه در ادامه به تشریح عملکرد مدیریت شهری گذشته، از دیدگاه کارشناسان پرداخت.

وی اظهارکرد: یکی از اشکالاتی که کارشناسان به عملکرد مدیریت شهری در گذشته وارد می‌کنند، ایجاد نوعی ناموازنه میان طول خطوط و تعداد واگن‌‌ها است.

وی در ادامه سخنان خود تصریح‌کرد: اگرچه عملیات عمرانی ساخت خطوط مترو با سرعت بالایی انجام می‌شد، اما تزریق واگن به خطوط برای بهره‌برداری ایده‌آل به هیچ‌وجه اولویت نداشت و این رویه سبب شد تعداد واگن‌های مترو در حال حاضر معادل یک‌سوم نیاز واقعی خطوط باشد.

امام معتقد است این موضوع می‌تواند دو علت داشته باشد، نخست این‌که در دوره مدیریت گذشته با توجه به محدودیت منابع مالی ناشی از عدم تحقق سهم تا ۵۰ درصدی دولت در تأمین مالی مترو و متکی بودن توسعه مترو به درآمدهای شهرداری و منابع بانک شهر به تنهایی، همکاران قبلی بیش‌تر بر حفاری و تکمیل تونل و ایستگاه آن هم با حداقل امکانات متمرکز شدند. بنابراین منابع مالی تکافوی تأمین واگن را نداشت. علت دوم، محدودیت‌های ارزی و دشواری‌های آن ناشی از تحریم‌های همه‌جانبه بود که در موضوع تأمین واگن با توجه به این‌که عمده تجهیزات آن باید از خارج تأمین و در داخل مونتاژ شود، پررنگ‌تر بود.

وی با بیان این‌که «نتیجه رویکرد مدیریت شهری در دوره گذشته، بهره‌برداری از خطوطی با حداقل امکانات و نقص تجهیزاتی است»، افزود: حتی پایانه‌های توقف قطار‌ها که اهمیت زیادی در تنظیم سرفاصله قطار‌ها دارند و زمینه‌ساز تزریق قطارهای بیش‌تر و کاهش سرفاصله می‌شوند، در دوره قبل در اولویت ساخت قرار نگرفتند و نتیجه آن افتتاح خطوط با ظرفیت کم‌تر از آنچه در طرح پیش‌بینی شده است، بود.

 

به گفته امام، سرفاصله خطوط نیز در زمان افتتاح بسیار بالا بود، به این امید که در آینده اصلاح می‌شود، اما بعضاً فاصله زمانی زیادی میان افتتاح خط و اصلاح آن شکل گرفت. به‌عنوان مثال خطوط ۳ و ۴ مترو که سال‌هاست در حال بهره‌برداری است، مشکل پایانه دارد و خط ۳ که فاقد پایانه است و خط ۴ نیز فقط یک پارکینگ قطار در کلاهدوز دارد که نیمی از فضاهای آن تکمیل نشده است. در بخشی غربی نیز پایانه خط ۴ در اکباتان چنین وضعیتی دارد. اینها حلقه مفقوده‌ای است که بهتر بود ایجاد نمی‌شد.