رییس پژوهشگاه علوم و فناوری انرژی شریف مطرح کرد ظرفیت مناسب صنعت فولاد برای بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست رییس پژوهشگاه علوم و فناوری انرژی شریف گفت: صنعت فولاد، ظرفیت مناسبی برای بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست دارد. به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از روابط‌عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، یدا…سبوحی در کارگاه […]
رییس پژوهشگاه علوم و فناوری انرژی شریف مطرح کرد
ظرفیت مناسب صنعت فولاد برای بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست
رییس پژوهشگاه علوم و فناوری انرژی شریف گفت: صنعت فولاد، ظرفیت مناسبی برای بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست دارد.
به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از روابط‌عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، یدا…سبوحی در کارگاه تخصصی مدیریت ارتباط انرژی، محیط‌زیست و آب در صنعت فولاد با رویکرد توسعه پایدار، تولید پاک و بدون ضایعات ضمن بیان این مطلب اظهارداشت: با بهینه‌سازی در صنعت فولاد، ۶۷۳۱میلیون کیلووات ساعت، ۱۱۳۰میلیون متر مکعب گاز طبیعی و ۶۴میلیون متر مکعب آب صرفه‌جویی می‌شود و نیز سبب کاهش ۴٫۸میلیون تن گاز گلخانه‌ای می‌شود که ۸درصد (معادل ۲۰درصد) تعهدات بین‌المللی کنفرانس تغییر اقلیم پاریس خواهد بود.
وی ادامه‌داد: با بهینه‌سازی صنعت فولاد، براساس «قیمت داخلی» ۵هزار و ۷۳۳میلیارد ریال و براساس «هزینه فرصت» ۵۸۵میلیون دلار صرفه‌جویی به دنبال دارد.
رییس پژوهشگاه علوم و فناوری انرژی شریف با اشاره به چالش‌های بهینه‌سازی انرژی صنعت فولاد ایران، تصریح‌کرد: از جمله این چالش‌ها، ناکارآمدی در بازار انرژی شامل حاکمیت انحصار دولتی بر بازار و حجم گسترده یارانه انرژی، تغییرات دستوری قیمت انرژی و محدود بودن عملکرد سازوکار بازار و تأمین تعادل انرژی از طریق توسعه ظرفیت عرضه انرژی است.
وی افزود: از دیگر مشکلات پیش روی صنعت فولاد برای بهینه‌سازی، تأکید بر توسعه سطحی و سطح پایین اهمیت و اولویت بهینه‌ساز، قیمت بالای سرمایه و قیمت پایین انرژی، محدودیت در دسترسی به منابع مالی، اطلاعات، فناوری و دانش فنی، محدودیت رقابت بهینه‌سازی با تولید محصولات با ارزش افزوده بالا و مشکلات نهادی برای فعالیت شرکت‌های خدمات انرژی است.
سبوحی محدودیت‌های پیش روی بازار بهینه‌سازی انرژی و محیط‌زیست را برشمرد و گفت: این محدودیت‌ها مشتمل بر دشوار بودن افزایش گسترده قیمت‌های انرژی در داخل کشور، محدود بودن توانمندی بخش خصوصی برای اجرای طرح‌های بهینه‌سازی انرژی، محدود بودن تجربه و مهارت در کسب و کار خدمات انرژی، محدود بودن دسترسی به فناوری کارآمد انرژی و محیط‌زیست و وابستگی توسعه بخش عرضه انرژی به درآمدهای حاصل از فروش حامل‌های انرژی است.
وی ادامه‌داد: با این حال، ظرفیت‌های مناسبی نظیر در دسترس بودن اسناد بالادستی و عزم تصمیم‌گیری در سطح کلان
منابع انسانی تحصیل‌کرده و با پتانسیل بالا، دایر بودن بازار بورس انرژی، اختلاف بخشی و زمانی قیمت‌های حامل‌های انرژی و دسترسی به تجربیات جهانی در زمینه بازار برای راه‌اندازی بازار بهینه‌سازی انرژی وجود دارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.