زندگی اجتماعی فعال موش‌‌ها آزمایش‌های جدید پژوهشگران اسکاتلندی نشان می‌دهد که موش‌‌ها از رفتار و تعاملات متقابلی برخوردار هستند که از قواعد و قوانین تصمیم‌گیری متقابل پیروی می‌کند. آنها در جوامع خود در حد قابل‌توجهی همکاری داشته و به یکدیگر کمک می‌کنند. به گزارش سیناپرس، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که موش‌‌ها رفتارهای متقابلی با یکدیگر […]
زندگی اجتماعی فعال موش‌‌ها
آزمایش‌های جدید پژوهشگران اسکاتلندی نشان می‌دهد که موش‌‌ها از رفتار و تعاملات متقابلی برخوردار هستند که از قواعد و قوانین تصمیم‌گیری متقابل پیروی می‌کند. آنها در جوامع خود در حد قابل‌توجهی همکاری داشته و به یکدیگر کمک می‌کنند.
به گزارش سیناپرس، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که موش‌‌ها رفتارهای متقابلی با یکدیگر دارند و به کسانی که به آنها کمک کرده‌اند، کمک می‌کنند. به‌نوعی می‌توان گفت موش‌‌ها مانند انسان‌ها از تعاملات اجتماعی و نوعی همکاری متقابل برخوردار هستند.
نتیجه این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که رفتار‌ها و تعاملات متقابل بین جانوران می‌تواند بسیار گسترده‌تر از آنچه در حال حاضر تصور می‌شود، باشد. در واقع داشتن چنین رفتارهایی نیازمند داشتن یک مغز بزرگ با توانایی‌های شناختی پیشرفته نبوده و به وجود این عناصر محدود نمی‌شود.
در آزمایش‌هایی که پژوهشگران دانشگاه سنت‌اندروز (St, Andrews) اسکاتلند روی موش‌های صحرایی انجام دادند، مشخص شد که موش‌‌ها علاقه‌مند به کمک، مراقبت یا تیمار از دیگر موش‌‌ها بوده معمولاً این موش‌های نیازمند غذای خود را با موش‌های یاری‌دهنده تقسیم می‌کنند.
در این آزمایش‌ها، محققان به گردن موش‌های صحرایی آب‌نمک مالیدند. درست بخشی از بدن موش‌‌ها که دسترسی به آن برای خود موش‌‌ها سخت و دشوار است. بنابراین این موش‌‌ها نیازمند کمک موش‌های دیگری برای تمیز کردن یا خاراندن پشت کردن خود بودند. در ادامه، پژوهشگران دریافتند این موش‌هایی که نیازمند کمک بودند، حاضر شدند غذای خود را با دیگر موش‌‌ها تقسیم کنند.
منون شواینفورت (Manon Schweinfurth) عصب‌شناس دانشگاه سنت اندروز در این رابطه می‌گوید: «ما متوجه شدیم موش‌‌ها دو گونه سرویس و خدمت را به یکدیگر به‌طور متقابل ارایه می‌دهند که در قواعد و قوانین تصمیم‌گیری متقابل این‌گونه است که: من به شما کمک می‌کنم زیرا شما به من کمک کردید!»
در حقیقت می‌توان گفت زمانی که به موش‌‌ها غذا ارایه می‌شود آنها تمایل بیش‌تری به تیمار کردن و کمک کردن داشته و همچنین احتمال تقسیم کردن غذا از سوی موش‌‌ها با موش‌های دیگری که آنها را تیمار می‌کنند، بیش‌تر است.
پیش‌ازاین گفته‌شده است که همکاری‌های انسانی نیاز به شناخت پیچیده دارد و از نیازمند مصرف انرژی زیادی از مغز است. درحالی‌که همکاری‌های انسانی ممکن است در برگه‌های پیچیده صورت گیرد، تحقیقات جدید نشان می‌دهد رفتار متقابل، با اندازه و پیچیدگی مغز دچار محدودیت نمی‌شود. پیش‌ازاین نیز، محققان شکل اولیه چنین رفتارهای متقابلی را در زنبورهای عسل مشاهده کرده بودند.
شواینفورت در توضیحات خود نسبت به چنین رفتارهایی اظهار داشت: «نتیجه این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که رفتار‌ها و تعاملات متقابل بین جانوران می‌تواند بسیار گسترده‌تر از آنچه در حال حاضر تصور می‌شود، باشد. درواقع داشتن چنین رفتارهایی نیازمند داشتن یک مغز بزرگ با توانایی‌های شناختی پیشرفته نبوده و به وجود این عناصر محدود نمی‌شود.»
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.