هدف فرانسه، تسهیل تجارت است یا فروش محصولاتِ غیرضروری؟ تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی فرانسویها به ایران زیر ذره‌بین موضوع ارایه تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی فرانسویها به ایران، برای خرید کالاهای تولیدی این کشور، از نمونه توافقاتی است که در صورت عدم برنامه‌ریزی مناسب به تهدیدی قابل توجه منتهی می‌شود. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تجارت خارجی و […]
هدف فرانسه، تسهیل تجارت است یا فروش محصولاتِ غیرضروری؟
تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی فرانسویها به ایران زیر ذره‌بین
موضوع ارایه تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی فرانسویها به ایران، برای خرید کالاهای تولیدی این کشور، از نمونه توافقاتی است که در صورت عدم برنامه‌ریزی مناسب به تهدیدی قابل توجه منتهی می‌شود.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تجارت خارجی و مناسبات اقتصادی با دیگر کشورهای جهان، از مؤلفه‌هایی است که در صورت اتخاذ تدابیر مناسب و سازنده، روند توسعه اقتصادی کشور را تسریع کند.
بدون تردید، تهیه و تأمین تمامی محصولات مورد نیاز یک کشور با تکیه بر تولید داخلی امکان‌پذیر نیست و با نیم نگاهی به مناسبات تجاری و بازرگانی دیگر کشورهای جهان، این واقعیت ملموس می‌شود که در هیچ‌کدام از کشورهای جهان چنین وضعیتی جاری نیست، و به واقع حتی قدرتمند‌ترین و صنعتی‌‌ترین کشورهای جهان نیز خود را از واردات بی‌نیاز نمی‌پندارد و به دلایل سیاسی و اقتصادی متعدد (که واکاوی دلایل آن در این مجال نمی‌گنجد) بر این روند معمول پایبند هستند.
طبیعتاً ایران، اقتصاد و ضروریات این مرز و بوم نیز پیرو این قاعده نانوشته است و این واقعیت را نمی‌توان، جدا و مستثنی از این روال و هنجار پذیرفته شده، قلمداد کرد.
اما در جایی‌که محصولات و تولیدات خارجی با وجود نمونه‌های مشابه داخلی وارد کشور می‌شود، به تبع این رویکرد، مخرب و زیان بار خواهد بود و استمرار آن می‌تواند بنیه و زیرساخت‌های اقتصادی کشور را مستهلک، ناتوان و منفعل سازد.
با طرح این مقدمه، تحلیل، ارزیابی و واکاوی طرح فرانسویها مبنی بر صادرات ۱٫۵میلیارد یورو کالا به ایران به‌صورت دقیق‌تری مُیَسَر خواهد شد.
اگرچه در نگاه اول، اینچنین به نظر می‌رسد که فرانسویها برای مصون ماندن از گزند تحریم‌های احتمالی ایالات متحده این تصمیم را اتخاذ نموده‌اند اما با در نظر گرفتن این اصل که بیش‌ترین سود از پس اجرایی شدن این طرح از آنِ کدام کشور خواهد شد، می‌توان تا حدودی به پشت پرده اتخاذ این تصمیم و دلایل طرح آن، اشراف پیدا کرد.
آنچنان که اخبار، اعداد و ارقام منعکس شده در رسانه‌ها نشان می‌دهد، بیش‌ترین سود اقتصادی در دوران پسابرجام، نصیب کشور فرانسه شده و صحت این ادعا با میزان وارداتی که از سوی ایران در ۵ماهه نخست سال‌جاری(به نسبت مدت زمان مشابه در سال قبل)انجام پذیرفته، مُحرَز خواهد شد.
بنابر آمار موجودِ در رسانه‌ها، میزان واردات کالا در سال ۹۶، (منظور نظر ۵ماهه نخست سال است)در مقایسه با سال پیش، (۱۳۹۵)بیش از ۲۴درصد و به نسبتِ سال۹۴ (دوران پیش از توافق برنامه جامع اقدام مشترک)۱۰۷درصد رشد داشته است.
در این میان، برخی از کارشناسان، ضمن استقبال از طرح مذکور، نسبت به این واقعیت هشدار داده‌اند که باید با هوشمندی، نسبت به انتخاب و خرید کالاها و محصولات فرانسوی اقدام شود، در غیراین‌صورت با واردات کالاها و محصولات مصرفی، ضربات سخت تر و عمیق‌تری به اقتصاد کشور تحمیل خواهد شد.
واردات محصولات مصرفی، اجرای دقیق سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را زیر سؤال می‌برد
یکی از الزامات قابل توجه در حوزه مناسبات تجاری و اقتصادی ایران با دیگر کشورها، معطوف بر این امر می‌شود که تلاش شود کالاها و محصولاتی از آن‌سوی مرز‌ها وارد ایران شود که به روند تولید و ارتقای کمی و کیفی آن کمک نماید و در چنین شرایطی، واردات این قِسم از کالاها، نه تنها مخرب نیست، بلکه می‌توان آن را منطبق بر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی نیز قلمداد کرد، البته مَنوطِ بر این امر که همچنان تلاش‌ها برای تولید تجیهزات مورد نیازِ کشور، هم راستا با تکنیک‌های روز جهانی در عرصه داخلی، استمرار یابد.
نقطه مقابل این رویکرد، به واردات‌های بی‌رویه مصرفی باز می‌گردد که اقتصاد کشور در طول سالیان گذشته، کم از این سوراخ گزیده نشده است.
دغدغه و نگرانی برخی کارشناسان در ارتباط با ارایه تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی فرانسه به ایران معطوف بر این است که خرید و تهیه کالاها و محصولات فرانسوی با انحراف مواجه شود و به جای خرید کالاهای پیشرفته و نوین و کارآمد برای کشور، تهیه و واردات محصولات مصرفی در دستورکار قرار گیرد.
طبیعتاً سبقه غیرسازنده فرانسویها در مناسبات خود با ایران و انعقاد قرارداد در طرح‌های قدیمی و از رده خارجِ (خودروی) پژو، بروز چنین نگرانی‌هایی از به خطر افتادن منافع اقتصادی ایران در مناسبات با فرانسه را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد.
استقبال برخی از کارشناسان و مسؤولان از تسهیلات فرانسوی
البته موضوع مذکور مدافعانی نیز دارد و به تعبیری این طیف با نگریستن به نیمه پر لیوان، عنوان می‌کنند که این فرصت می‌تواند تجربه‌ای جدید در پیگیری شکل دیگری از مناسبات اقتصادی بدون وابستگی به دلار باشد و به زعم این طیف از صاحبنظران اقتصادی با تقویت و اتکای هر چه بیش‌تر به این شیوه از تعاملات اقتصادی می‌توان بخش قابل توجهی از طرح‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران را خنثی کرد.
بدون تردید، این نظر نیز بُعد دیگری از ثمرات این مراوده است، اما با در نظر گرفتن پیشینه تاریخی روابط فرانسه و ایالات متحده و میزان تبادلات اقتصادی فی‌مابین دو کشور، این واقعیت اثبات می‌شود که سطح روابط و منافع این دو کشور به میزانی بالا است که تسهیلات ۱٫۵میلیارد یورویی، آن هم برای خرید کالاهای فرانسوی، جزو بسیار کوچکی از آن به شمار می‌رود.
به تعبیر سیدبهادراحرامیان، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران، (ارزش پولیِ) واردات مشروبات الکلی از فرانسه توسط آمریکا از حیث اقتصادی، رقمی فراتر از تسهیلات مذکور میان ایران و فرانسه است، به تبع در نظام سرمایه‌داری و سیاسی غرب، گذشتن از چنین جذابیت‌های تجاری و سطح بالایی از منافع مشترک میان واشنگتن و پاریس، ریسک بالایی دارد و در صورت لزوم، فرانسه از همسویی هر چه بیش‌تر با سیاست‌های آمریکا علیه ایران نیز، دریغ نخواهد کرد آنچنان که پیش از این به کرات چنین رویکردی را در قبال ایران در پی گرفته است.
با همه این اوصاف، امید آن می‌رود با تدبیر و درایت دستگاه‌های ذی‌ربط از تفاهم ایجاد شده به نحوی استفاده شود که تولید کشور در سایه این مراوده، ارتقا یابد و قطعاً با مبنا قراردادن سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در عقبه این مناسبات، این امر مهم محقق خواهد شد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.