ماکرون، ماکتی از ترامپ! چند ماه پس از روی کار آمدن دونالدترامپ در ایالات‌متحده و زمانی که به نظر می‌آمد نوعی اقتدارگرایی مخالف با اصول آزادی به‌طور خزنده در اروپا در حال پیشروی است، انتخاب امانوئل‌ماکرون به عنوان رییس‌جمهور فرانسه باعث شد بسیاری در دموکراسی‌های غربی نفسی به آسودگی بکشند. ماه مه ۲۰۱۷ زمانی که […]
ماکرون، ماکتی از ترامپ!
چند ماه پس از روی کار آمدن دونالدترامپ در ایالات‌متحده و زمانی که به نظر می‌آمد نوعی اقتدارگرایی مخالف با اصول آزادی به‌طور خزنده در اروپا در حال پیشروی است، انتخاب امانوئل‌ماکرون به عنوان رییس‌جمهور فرانسه باعث شد بسیاری در دموکراسی‌های غربی نفسی به آسودگی بکشند.
ماه مه ۲۰۱۷ زمانی که ماکرون یک سیاستمدار میانه رو و حامی اروپا به‌طور قاطعانه ماری لوپن سیاستمدار ضد اروپا و راست افراطی را شکست داد، پیام‌های میهن پرستانه و پرشوری همچون «زنده باد فرانسه» و «زنده باد اروپا» از هر دو سوی آتلانتیک در توئیتر سرازیر شد.
برخی آمریکایی‌ها خجالتی نداشتند از این‌که بگویند پیروزی ماکرون در واقع شکستی بود برای ترامپ و ملی‌گرایی دست راستی در سراسر جهان. بن رودز، مشاور سابق باراک اوباما در توئیتر نوشت: «پیروزی مکرون ضربه‌ای به ناسیونالیسم راست افراطی است و نشانه‌ای از این‌که موج ترامپ-برگزیت در غرب در هم شکسته است.» شکست هیلاری‌کلینتون در رقابت با ترامپ باعث شد که رأی‌گیری در فرانسه به مثابه «پیروزی برای ماکرون، برای فرانسه، برای اتحادیه اروپا و برای جهان» به نظر برسد.
به محض این‌که ماکرون قدرت را در اختیار گرفت، رییس‌جمهور جوان طوری عمل کرد که نشان دهد به سادگی زیر بار حرف کسی نمی‌رود. در اولین ملاقات رسمی وی با ترامپ در نشست سران ناتو در ماه می، دو طرف گرد و خاک کردند، به شکل پایان‌ناپذیری دست هم را تکان دادند، انگار که مصافی است میان دو مرد با سیاست‌های متضاد.
ویدئو‌ها و تحلیل‌ها ثانیه به ثانیه در شبکه‌های خبری می‌چرخید. ماکرون در مصاحبه با مجله ژورنال دیمانش که پس از این دیدار انجام شد گفت: «این طوری است که اطمینان حاصل می‌کنید مورد احترام قرار دارید. باید نشان دهید امتیازات کوچک نمی‌دهید. حتی امتیازات سمبلیک.»
ماکرون بر همین موج اعتماد به نفس سوار بود و به تصمیم ترامپ برای خروج از توافق اقلیمی پاریس هم واکنش نشان داد و از دانشمندان و مهندسان ایالات متحده دعوت کرد در فرانسه مشغول به‌کار شوند، و بعد کارزاری به راه انداخت با عنوان «کره زمین را دوباره با شکوه کنید.»
اما آنچه عده‌ای تصور می‌کردند مسابقه بوکسی میان ماکرون و ترامپ است همچون مسابقات از پیش تعیین شده کشتی کج به پایان رسید. رقابت‌ها چندان به درازا نکشید. در واقع تنها دو ماه پس از آن دست دادن، ماکرون ترامپ را در روز باستیل و رژه نظامی در پاریس به جشن دعوت کرد. ترامپ چنان تحت تأثیر قرار گرفت که اخیراً دستور داد رژه نظامی خودش هم در ایالات متحده به راه بیفتد. هر چند همگرایی سیاسی میان این دو رقیب از تمایل مشترک به رژه نظامی فراتر می‌رفت.
رییس‌جمهور ثروتمندان
ماکرون هم مثل ترامپ وعده نوگرایی سیاست‌هایی داده بود که فرای تقسیم‌های چپ و راست می‌رود. او تصویر رهبری بی‌اندازه جاه‌طلب از خود نشان داد که هراسی از انجام اصلاحات چشمگیر و به چالش کشیدن وضع موجود به شیوه‌ای بناپارت-ترامپی ندارد.
۸ماه پس از آمدن ماکرون به دفتر ریاست جمهور معلوم شده است که ماکرون اصلاً یک سیاستمدار نجیب میانه‌رو نیست و به‌طور قطع ترقی خواه هم نیست. او بیش‌تر یک دست راستی، حامی بازار و پادشاه نخبه گرا است که بیش از آنکه تحسین‌کنندگانش تصور می‌کنند به ترامپ شباهت دارد.
این بانکدار سابق مدت زیادی منتظر نماند تا زیر و زبر کردن شالوده‌های بازار کار فرانسه را آغاز کند. چند ماه پس از انتخابات، او با نادیده گرفتن تظاهرات و نگرانی‌های اتحادیه‌ها، با یک رشته دستورات اجرایی اصلاحات عمیقاً بحث برانگیزی را اعمال کرد.
اصلاحات ماکرون در بازار کار فرانسه قدرت بی‌سابقه‌ای به‌کارفرما‌ها و شرکت‌ها می‌بخشد. این اصلاحات وعده‌های دروغ و خطرناکی می‌دهد مبنی بر این‌که تغییر در بازار کار باعث کاهش بیکاری و رشد اقتصادی می‌شود.
از آن شگفت‌انگیزتر، با توجه به تصویر ماکرون به عنوان یک دژ علیه خیزش راست افراطی فرانسه، رییس‌جمهور فرانسه دقیق خط مشی مشابه ترامپ را در موضوع مهاجرت در پیش گرفته است. مردی که زمانی به آنگلامرکل، صدر اعظم آلمان به خاطر «انسانیت» در باز کردن درهای آلمان به روی آوارگان در بحران پناهندگان تبریک گفته بود، این از سرکوب مهاجران ثبت نشده حمایت می‌کند.
منبع: لوبلاگ/ترجمه: تحریریه سایت دیپلماسی ایرانی
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.