آیا زمان ما کم‌تر از قبل هدر می‌رود فناوری توانسته است تا موجب صرفه‌جویی در زمان انسان شود ولی از سوی دیگر این زمان صرفه‌جویی شده موجب شده است که انسان زمان بیش‌تری برای هدر دادن داشته باشد و این زمان اضافه ایجادشده به‌واسطه فناوری، برای فناوری صرف می‌شود. فناوری در دنیای امروز ما نامی […]
آیا زمان ما کم‌تر از قبل هدر می‌رود
فناوری توانسته است تا موجب صرفه‌جویی در زمان انسان شود ولی از سوی دیگر این زمان صرفه‌جویی شده موجب شده است که انسان زمان بیش‌تری برای هدر دادن داشته باشد و این زمان اضافه ایجادشده به‌واسطه فناوری، برای فناوری صرف می‌شود.
فناوری در دنیای امروز ما نامی کاملاً روزمره و کاربردی است. همه ما دستگاه‌های هوشمند در دست داریم، چندین و چند وسیله الکترونیکی در خانه ما کار می‌کنند و هر یک از آنها موجب شده‌اند که به نسبت گذشتگان شاهد صرفه‌جویی چندثانیه‌ای در زمانمان باشیم.
برای مثال در نظر بگیرید که شما در طول روز با بیش از ۱۰۰دستگاه الکترونیکی سروکار دارید. برای مثال می‌خواهید سوار بر مترو یا اتوبوس شوید، دیگر نیازی به ایستادن در صف خرید بلیت، چک شدن بلیت توسط راننده و مواردی ازاین‌دست ندارید و تمامی این موارد خودکار شده‌اند. برای خواندن خبر‌ها هم نیازی به این ندارید که به سراغ استفاده از روزنامه بروید و به همین دلیل هم نیازی نیست که تا نخستین کیوسک مطبوعات پیاده راه بروید و تنها کافی است از تلفن همراه هوشمند خود استفاده کنید.
بااین‌حال این زمان اضافه برای چه چیزی صرف می‌شود؟ آیا انسان‌ها از این زمان استفاده بهینه‌ای دارند؟ پاسخ به این سؤال، خیر است. انسان‌ها به‌جای استفاده از زمان آزادشده توسط فناوری برای یادگیری موارد بیش‌تر و تعامل‌های اجتماعی، به سراغ صرف کردن این زمانبر روی فناوری می‌روند. نتیجه این امر نیز جامعه‌هایی منزوی، فردگرا و تا حد زیادی خشک‌شده است.
این امر یک معضل اجتماعی و روان‌شناختی است که پزشکان آینده می‌توانند شاهد ایجاد یک سری گرایش مخصوص به آن باشند. با این‌حال با توجه به رشد فناوری نمی‌توان انتظار داشت که در آینده این روند بهبود پیدا کند بلکه تنها باید انتظار بدتر شدن این شرایط را داشت.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.