«مرزنجوش وحشی» التیام‌بخش و ضدعفونی‌کننده گیاه «مرزنجوش وحشی» یا «پونه کوهی» گیاهی است پایا به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰سانتی‌متر و دارای بوی معطر که به صورت خودرو می‌روید. ساقه آن راست، منشعب، پوشیده از کرک که به رنگ سبز مایل به قرمز است. برگ‌های بیضوی، به رنگ سبز تیره و پوشیده از کرک در سطح […]
«مرزنجوش وحشی» التیام‌بخش و ضدعفونی‌کننده
گیاه «مرزنجوش وحشی» یا «پونه کوهی» گیاهی است پایا به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰سانتی‌متر و دارای بوی معطر که به صورت خودرو می‌روید.
ساقه آن راست، منشعب، پوشیده از کرک که به رنگ سبز مایل به قرمز است. برگ‌های بیضوی، به رنگ سبز تیره و پوشیده از کرک در سطح تحتانی پهنک است. گل‌های آن مجتمع بوده که در خرداد تا مرداد ظاهر می‌شوند. رنگ آن صورتی تا سفید است. میوه‌ها چهارفندقه‌ای بوده و در بقایای کاسه گل محصور است
خواص درمانی
گل و برگ‌های این گیاه دارای اثرات دارویی است.
این گیاه دارای اثرات دارویی قابض، خلط‌آور، ضداسپاسم، ضدنفخ و گندزدا است. بو کردن دمکرده آن برای باز کردن بینی در مواقع زکام نافع است.
ریختن چند قطره از اسانس آن یا گذاردن پنبه تر کرده به اسانس آن در گوش و رفع‌کننده بستگی گوش است.
در استعمال خارجی نیز ضدعفونی‌کننده و التیام دهنده زخم‌‌‌ها می‌باشد.
مقدار خوراکی از جرم برگ و سرشاخه گلدار خشک آن تا ۱۰ گرم و در دمکرده تا ۳۰ گرم است.
گرد برگ این گیاه عطسه‌آور نیز می‌باشد.
مرزنجوش برای کلیه و مثانه مضر است. از این نظر باید با کاسنی و تخم خرفه خورده شود.
اسانس این گیاه علاوه بر مصارفی که در صابون‌سازی و صنعت عطر دارد، در استعمال خارجی به صورت مالش در موارد از جا در رفتن و شکستن اعضای بدن و بی‌حسی اعضا و فلج و دندان درد مصرف می‌شود.
در هندوستان از برگ‌‌‌ها و بذر آن به عنوان قابض، بادشکن، نرم‌کننده سینه و تونیک استفاده می‌شود. و از دمکرده گیاه به عنوان محرک، قاعده‌آور و برای ازدیاد ترشح شیر و به علاوه در موارد آسم و فلج و هیستری مصرف می‌شود.
این گیاه دارای تانن، رزین، استرول‌‌‌ها و فلاونوئید‌‌‌ها است و اسانس آن دارای ترکیبات تیمول، کارواکرول و بتابورنئول می‌باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.