حفظ جنگل‌های زاگرس در گرو عزم جدی مسؤولان و بودجه‌های بیش‌تر یک استادیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به این‌که بیماری «زغال بلوط» در زاگرس‌جنوبی و زاگرس میانی به شدت جنگل‌ها را تخریب کرده است، گفت: برای حفظ جنگل‌های زاگرس نیازمند عزم جدی‌تر و بودجه‌های بیش‌تری هستیم. به گزارش ایسنا، احمدرضا‌محرابیان، با اشاره […]
حفظ جنگل‌های زاگرس در گرو عزم جدی مسؤولان و بودجه‌های بیش‌تر
یک استادیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به این‌که بیماری «زغال بلوط» در زاگرس‌جنوبی و زاگرس میانی به شدت جنگل‌ها را تخریب کرده است، گفت: برای حفظ جنگل‌های زاگرس نیازمند عزم جدی‌تر و بودجه‌های بیش‌تری هستیم.
به گزارش ایسنا، احمدرضا‌محرابیان، با اشاره به این‌که بیماری «زغال بلوط» که درختان بلوط منطقه زاگرس را گرفتار کرده ناشی از نوعی قارچ و برخی عوامل اکولوژیک است، اظهارکرد: گیاهان در شرایط طبیعی می‌توانند با دامنه وسیعی از استرس و تهدید‌ها اعم از باکتری‌ها، قارچها، بیماری‌ها و حتی آفات مقابله کنند ولی متأسفانه در سال‌های اخیر به دلیل تغییرات اقلیمی که در همه مناطق از جمله زاگرس اتفاق افتاده است، گیاهان از نظر فیزیولوژیک ضعیف شده‌اند.
وی با بیان این‌که ریزگردها در منطقه زاگرس به‌ویژه زاگرس میانی و جنوبی بر فرایند متابولیسمی درخت‌زارهای بلوط اثر گذاشته است، تصریح‌کرد: مجموع این عوامل، شرایط را برای به‌وجود آمدن گونه‌های مهاجم مساعد می‌کند و هنگامی که درخت ضعیف می‌شود، گونه‌هایی مانند سوسک‌های چوب‌خوار و انواع قارچها به درخت بلوط حمله می‌کنند.
این استادیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: سوسک‌های چوب‌خوار، تنه درخت را سوراخ و از این طریق قارچها به زیر تنه درخت نفوذ پیدا می‌کنند. در مراحل اولیه نفوذ قارچ بیماری‌زا از درخت شیرابه‌های سفید رنگ خارج می‌شود که به مروز زمان تغییر رنگ می‌دهد و سیاه می‌شود و شبیه زغال به نظر می‌رسد. بیماری «زغال بلوط» در نهایت درخت را از بین می‌برد.
محرابیان با اشاره به این‌که عامل اولیه از بین رفتن درختان بلوط منطقه زاگرس تنش‌های ناشی از تغییر اقلیم است، تصریح کرد: عامل ثانویه نیز وجود گونه‌های مهاجمی است که این درختان را از بین برده است البته قارچ ممکن است مدت‌‌ها به صورت درون‌زیست (اندوفیت) درون گیاه باقی بماند اما تنها زمانی که گیاه دچار تنش می‌شود، بیماری بروز می‌کند.
وی با بیان این‌که متأسفانه بیماری «زغال بلوط» در زاگرس جنوبی و زاگرس میانی به شدت جنگل‌ها را تخریب کرده است و باید چاره عاجلی برای این مشکل اندیشید، اظهارکرد: برای درمان بلوط‌هایی که به این بیماری دچار شده‌اند باید از روش‌های سازگار با محیط‌زیست مانند کنترل بیولوژیک و کاهش تنش‌هایی که سبب آسیب به گونه‌های درختی می‌شود، استفاده کرد البته متأسفانه در حال حاضر کنترل بیولوژیک فقط به صورت محدود در شرایط آزمایشگاهی انجام می‌شود.
این استادیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی افزود: کاهش ریزگردها، مبارزه با قارچها و آفت‌‌ها در مراحل اولیه از شیوه‌های کنترل آفات است. به نظر می‌رسد که استفاده از تجارب دیگر کشور‌ها در این زمینه نیز مثمرثمر باشد ولی در حال حاضر حداقل کاری که می‌توان انجام داد کاهش تنش‌های محیطی بر اکوسیستم درختزار زاگرس است.
این استاد دانشگاه با تأکید بر ضرورت پایش و ارزیابی در تمام مناطقی که بلوط وجود دارد، گفت: با نمونه‌برداری‌های منظم و تصادفی درختان می‌توان دریافت که در چه مرحله‌ای از حمله آفات و تنش‌های محیطی قرار دارند.
وی در پایان اظهارکرد: سازمان جنگل‌ها و سازمان حفاظت محیط‌زیست اقداماتی را برای حفظ درختان بلوط در منطقه زاگرس انجام داده‌اند ولی برای از بین بردن بیماری «زغال بلوط» و حفظ جنگل‌های زاگرس نیازمند عزم جدی‌تر و بودجه‌های بیش‌تر هستیم همچنین هر گونه روش مبارزه با این بیماری باید کنترل شده و با نظارت و اجماع همه متخصصان و افراد صاحب تجربه در این زمینه همراه باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.