کشاورزی سیستان در خطر قرار گرفته است

کشاورزی سیستان در خطر قرار گرفته است

تداوم خشکسالی در سیستان و بلوچستان به ویژه منطقه سیستان به عنوان قطب کشاورزی این استان در دو دهه گذشته که در سال زراعی ۹۶ – ۹۷ به اوج رسیده پایان عمر هزاران ساله کشاورزی و تبعات بعد از آن از جمله افزایش مهاجرت‌ها از این منطقه را رقم خواهد زد.

به گزارش ایرنا، سیستان و بلوچستان با ۱۱٫۵ درصد وسعت کشور به عنوان بزرگ‌ترین استان جزو مناطق خشک و کم آب ایران محسوب می‌شود که خشکسالی‌های مداوم چندین ساله مردم این منطقه را با مشکلات متعددی روبه‌رو کرده است.

به گفته کارشناسان خشکسالی پی در پی در این استان اثرات مخرب فراوانی در حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست‌محیطی وارد کرده به‌طوری که کاهش ذخایر آبی، افزایش کانون‌های بحرانی ریزگرد‌ها و روند شور شدن زمین‌های زراعی، از بین رفتن مراتع و پوشش گیاهی در منطقه، مهاجرت و به وجود آمدن حاشیه‌نشینی در اطراف شهرهای بزرگ و خشک شدن ذخایر آب زیر زمینی و قنوات از جمله این مشکلات است.

مردم شمال سیستان و بلوچستان از سال ۷۶ تا کنون با خشکسالی دست به گریبانند اما متأسفانه در سال‌های اخیر به ویژه سال زراعی جاری با قطع کامل آب رودخانه هیرمند شاهد خشکسالی شدید در این منطقه هستیم، به‌طوری که به بخش زیادی از باغات و زمین‌های کشاورزی منطقه خسارت وارد آمده است.

آورد کم آب رودخانه هیرمند که باید از افغانستان تأمین شود، در سال گذشته سبب شده بود بخشی از کشاورزان منطقه زمین‌های خود را در سال زراعی جاری زیر کشت ببرند و بخشی نیز نتوانستند کشت کنند اما قطع کامل آب این رودخانه سبب نابودی محصولات آنان شد، به‌طوری که از این محصولات حتی نمی‌توان به عنوان خوراک دام‌ها استفاده کرد.

تنها منبع آبی اصلی شمال سیستان و بلوچستان متشکل از شهرستان‌های زابل، زهک، هامون، نیمروز و هیرمند و زاهدان رودخانه هیرمند است که از افغانستان سرچشمه می‌گیرد و در کنار آن از آب مخازن موجود نیز برای فعالیت‌های کشاورزی استفاده می‌شود که به تنهایی جوابگوی نیاز منطقه نیست.

منطقه سیستان همیشه در طول تاریخ هر ۳۰ سال یک دوره خشکسالی را شاهد بوده اما متوسط زمان دوره جدید از خشکسالی که دو دهه طول کشیده نسبت به دوره‌های قبل به مراتب بیش‌تر بوده و امسال نیز به سبب قطع کامل آب رودخانه هیرمند به اوج رسیده است.