لطفاً؛ کالای ایرانی فاخر تولید کنید مسعود طاهری کالای ایرانی، کالایی با پیشینه درخشان که در حال حاضر کم‌تر نشانی از دوران درخشانش دارد. به فروشگاه‌های بزرگ و کوچک که سر بزنی، انواع و اقسام اجناس خارجی را می‌بینی؛ اجناسی که سال‌ها است باعث بیکاری جوانان این مرز و بوم شده‌اند و مرز ناهنجاری‌های اقتصادی […]
لطفاً؛ کالای ایرانی فاخر تولید کنید
مسعود طاهری
کالای ایرانی، کالایی با پیشینه درخشان که در حال حاضر کم‌تر نشانی از دوران درخشانش دارد.
به فروشگاه‌های بزرگ و کوچک که سر بزنی، انواع و اقسام اجناس خارجی را می‌بینی؛ اجناسی که سال‌ها است باعث بیکاری جوانان این مرز و بوم شده‌اند و مرز ناهنجاری‌های اقتصادی را جابه‌جا کرده‌اند!
از یخچال و تلویزیون گرفته تا حتی ملاغه و کاسه و بشقاب، اجناسی هستند که از جای جای جهان به ایران سرازیر شده‌اند و بهترین جای فروشگاه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و ایرانی را به خریدنشان دعوت می‌کنند. دیگر چندان خبری از تولیدات مرغوب ایرانی نیست و یکه‌سوار این بازار اجناس خارجی هستند.
در زمان‌های نه چندان دور شرکت‌های بزرگی همچون ارج، کارخانه چرم ایران، روغن نباتی قو و غیره در ایران نه تنها فعالیت می‌کردند بلکه باعث افتخار صنعت کشور در خارج از مرز‌ها نیز بودند. به‌طور مثال ارج به عنوان تولیدکننده برخی از اصلی‌‌ترین لوازم خانگی با صادراتش به کشورهایی همچون شوروی و حتی برخی دول اروپایی، باعث فخر ایرانیان بود. علی‌نقی‌عالیخانی، وزیر اقتصاد ایران در سال‌های ۴۱ تا ۴۸، در کتاب خاطراتش این‌گونه از نخستین برند ایرانی در صنعت لوازم خانگی یاد کرده: «در آخرین سفری که به شوروی داشتم به آقای نوویکو، نایب نخست‌وزیر شوروی که قائم‌مقام کاسیگن، نخست‌وزیر وقت شوروی بود، یخچال ایرانی ارج هدیه دادم. او فوق‌العاده خوشحال شد و به من تأکید کرد راننده خودش می‌آید تا یخچال را ببرد و حتی گفت مبادا یخچال را به دفترش بفرستم.»
حال باید حالی از کارخانه ارج پرسید. کارخانه‌ای که در آخرین روزهای دولت دهم عطای کار را به لقایش بخشید. ارج مشتی از خروار بود؛ حال و روز بسیاری از کارخانه‌های ایرانی در حال حاضر چنین است و جز چند کارخانه دیگر نشانی از عظمت گذشته به چشم نمی‌خورد.
جالب آن جاست که دهه‌هاست به صنایع و تولیداتی اهمیت داده‌ایم که نه تنها باعث افتخار ایران نشده‌اند، بلکه با تولیدشان جان بسیاری از هموطنانمان نیز گرفته شده است! تولید انواع خودروهای بی‌کیفیت یا همان ارابه‌های مرگ در جاده‌ها نشان‌دهنده واقعیت‌ها است!
در کشوری که بنا به گفته مسؤولانش نزدیک به ۱۲ درصد بیکار دارد، این واردکنندگان اجناس بنجل هستند که نفع اصلی را می‌برند و هر روز خودروهای زیر پایشان را «به روزتر» می‌کنند.
حال سؤال این است که آیا مشکلات، با جلوگیری از واردات کالای خارجی حل می‌شود و آیا تولیدات داخلی توان رقابت با همتایان خارجی خود را دارند؟
قبل از پاسخ به این سؤالات باید به یکی از مهم‌ترین مسایل توجه شود: فرهنگ استفاده از کالای خارجی!
استفاده از کالای خارجی متأسفانه فرهنگ بسیاری از خانوارهای ایرانی است و اکنون بسیاری هستند که ترجیحشان استفاده از جنس خارجی است، حتی اگر آن جنس، موادغذایی باشد. البته بسیارند افرادی که اگر کالای فاخر ایرانی باشد، ترجیحشان را به این نوع کالا می‌دهند.
در این‌که در حال حاضر بسیاری از تولیدات داخلی همچون یخچال، تلویزیون و غیره توان رقابت با برندهای معتبر خارجی را ندارند، جای هیچ شکی نیست؛ اما واقعاً چکار باید کرد؟ آیا بهتر نیست همچون زمان‌های نه چندان دور با خرید دانش و فناوری از کشورهای پیشرفته، اعتبار از دست رفته را با تولید محصولاتی فاخر به نام ایران رونق ببخشیم؟
استفاده از کالای ایرانی در شرایط کنونی شمشیری دولبه شده است که هر طرفش برش‌های خاص خود را دارد.
از یک طرف خریدش تضمین‌کننده کیفیت نیست و نخریدنش باعث بیکاری بیش‌تر جوانان و کارگران این مرز و بوم است و از طرف دیگر نخریدنش بعد‌ها باعث می‌شود که تا افراد مجبور شوند، پولشان را برای خرید مجدد همان جنس دور بریزند! در سال حمایت از کالای ایرانی هستیم؛ کالایی که گرچه اعتبار سابقش را ندارد اما می‌تواند با حمایت مسؤولان آب رفته را به جوی بازگرداند.
در این شرایط واجب است که از یک طرف تولیدکنندگان ایرانی اجناسی به مراتب فاخرتر تولید کنند تا فرهنگ استفاده از اجناس خارجی کمرنگ شود و از طرف دیگر مسؤولان باید به فکر فراهم کردن شرایط تولید اجناس فاخر داخلی باشند و جلوی واردکنندگان کالاهای حداقل بنجل خارجی را بگیرند.
به امید آن روز…
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.