۸۰ میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب «۸۰ میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب» قرار است ایران را در روسیه با این شعار بشناسند. این شعار را خود ما مردم ایران اتنخاب کردیم تا یادمان بیاید در هر لباسی که باشیم لباس سفید تیم‌ملی ما را یک ملت می‌کند. به گزارش ایسنا، کم‌تر از ۱۹ […]
۸۰ میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب
«۸۰ میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب» قرار است ایران را در روسیه با این شعار بشناسند. این شعار را خود ما مردم ایران اتنخاب کردیم تا یادمان بیاید در هر لباسی که باشیم لباس سفید تیم‌ملی ما را یک ملت می‌کند.
به گزارش ایسنا، کم‌تر از ۱۹ روز به شروع جام‌جهانی روسیه باقی مانده است. تیم‌های ملی مختلف اردوهای آماده‌سازی خود را شروع کرده‌اند. تیم‌ملی ایران نیز از این قائده مستثنی نیست. ۱۹روز دیگر، ایران اولین بازی‌اش را در جام‌جهانی ۲۰۱۸ انجام می‌دهد. کی‌روش و شاگردانش تمام تمرکز خودشان را برای موفقیت در جام‌جهانی گذاشته‌اند اما با نگاهی به شرایط جامعه و همچنین فضای مجازی متوجه می‌شویم مردم ایران از فضای جام‌جهانی کاملاً دور هستند. فوتبال در ایران پدیده مهمی است که در بسیاری از زمان‌ها خلأ شور و نشاط در جامعه را پر کرده است. خوشحالی مردم در خیابان‌‌ها بعد از پیروزی برابر استرالیا و صعود به جام‌جهانی هنوز هم از پررنگ‌‌ترین گردهمایی‌های خودجوش مردم بعد از انقلاب است.
فوتبال ملی ما این روز‌ها با کمی ناملایمتی از سوی رسانه‌ها و مردم مواجه است. درست در جایی که تیم‌ملی نیاز به تکیه‌گاه مردمی دارد، بسیاری از طرفداران فوتبال در ایران درگیر دعوای همیشگی قرمز و آبی هستند. آنها به سرمربی تیم‌ملی خرده می‌گیرند که چرا بازیکنان محبوب و صدالبته لایقشان را به تیم‌ملی دعوت نکرده است. نباید فراموش کنیم بسیاری از مربیان تیم‌های ملی حاضر در جام‌جهانی بر روی نام ستارگان بزرگی خط کشیده‌اند. یک ماه قبل بود که سرمربی تیم‌ملی سوئد صراحتاً اعلام کرد که زلاتان جایی در برنامه‌های او برای جام‌جهانی ندارد. جوهارت و جک‌ویلشر به تیم‌ملی انگلیس دعوت نشدند. گوتزه ستاره باشگاه دورتمند از لیست تیم‌ملی آلمان خط خورد. مائورو ایکاردی آقای گل سریA هم با انتخاب سامپائولی جایی در جام‌جهانی نخواهد داشت. در شایستگی همه این بازیکنان شکی نیست اما باید بدانیم با داد و قال، راه به جایی نخواهیم برد و فقط فرصت حمایت از تیم‌ملی را از خودمان می‌گیریم.
البته وقتی به واکنش‌های برخی پیشکسوتان فوتبال هم نگاه می‌کنیم، به وضوح متوجه این عدم حمایت می‌شویم و نمی‌توانیم از رفتار بعضی از هوادان تعجب کنیم. علی‌کریمی که سابقه بازی در بالا‌ترین سطح فوتبال را دارد به جلال حسینی یادآوری می‌کند که «پرسپولیس» تیم‌ملی او است. مهردادمیناوند از کی‌روش می‌خواهد به روانپزشک مراجعه کند. هنوز صحبت‌های تمسخرآمیز کارشناسان و مجریان فوتبال در مورد ملی‌پوشان ایران را در یک برنامه تلویزیونی قبل از بازی ایران و آرژانتین در جام‌جهانی ۲۰۱۴ فراموش نکرده‌ایم؛ صحبت‌هایی که ناخواسته روی آنتن صداوسیما پخش شد تا بعد از پایان بازی فقط شرمندگی برای آن به اصطلاح کارشناسان باقی بماند.
درگیری‌های سیاسی و مشکلات اقتصادی در جامعه ذهن مردم را به خود مشغول کرده و تلاش برای به دست آوردن یک زندگی معمولی و آرام، اولویت این روزهای مردم ایران است. در این شرایط، تیم‌ملی که در هر زمانی ایرانیان را به هم پیوند داده این روز‌ها کمی غریب مانده است. بعضی از تصمیمات هم به جای گره‌گشایی، سدی برای قرار گرفتن مردم در کنار هم و حمایت همه‌جانبه از تیم‌ملی می‌شوند. تماشای جام‌جهانی در کافه‌ها با تصمیم نیروی انتظامی ممنوع می‌شود تا بر خلاف همه جای دنیا سالن‌های سینما میزبان مردم در شب‌های جام‌جهانی باشند. تازه این تصمیم هم مخالفت جمعی از تهیه‌کننده‌های سینما را به دنبال داشته است. به هر حال، در بیابان، لنگ کفش هم غنیمت است اما به نظر می‌رسد این تصمیم‌گیری‌ها رنگ‌وبوی اقتصادی داشته باشند نه اجتماعی.
فضای مجازی هم از نظرات و شوخی‌های بعضاً ناراحت‌کننده مردم نسبت به ملی‌پوشان ایران پر شده است. بحث شوخی به کنار اما باید از خودمان بپرسیم بازیکنی که فهمیده است مردمش به او باور ندارند چگونه باید در زمین با بزرگ‌‌ترین ستاره‌های دنیا بجنگد؟ هر انسانی نیاز به «دوست داشته شدن» دارد. بازیکنی هم که لباس کشورش را به تن کرده باید باور کند قلب و فکر مردم در زمین همراه اوست. با همین باور است که توپی به تور می‌رسد، تکلی فداکارانه زده می‌شود و شیرجه‌ای جانانه …
«۸۰میلیون، یک ملت، یک ضربان قلب» قرار است ایران را در روسیه با این شعار بشناسند. این شعار را خود ما مردم ایران اتنخاب کردیم تا یادمان بیاید در هر لباسی که باشیم لباس سفید تیم‌ملی ما را یک ملت می‌کند. ما فقط ۱۹ روز فرصت داریم. برای یادآوری به ملی‌پوشان‌مان که هنوز هم قلب‌مان برای تیم‌ملی می‌تپد، هر لحظه سرنوشت‌ساز است. فرصت را از دست ندهیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.