تأثیر مخرب اضطراب در کودکان تحقیقات جدید نشان می‌دهد که استرس ناشی از اثرات تجربیات منفی مانند بیماری یا طلاق والدین در دوران کودکی ممکن است در طول دوره نوجوانی باعث ایجاد بلوغ سریع‌تر بخش‌هایی از مغز شده و تأثیر مخربی بر جای بگذارد. به گزارش سیناپرس، براساس پژوهش‌های انجام‌شده توسط محققان، تجربیات تلخ […]
تأثیر مخرب اضطراب در کودکان
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که استرس ناشی از اثرات تجربیات منفی مانند بیماری یا طلاق والدین در دوران کودکی ممکن است در طول دوره نوجوانی باعث ایجاد بلوغ سریع‌تر بخش‌هایی از مغز شده و تأثیر مخربی بر جای بگذارد.
به گزارش سیناپرس، براساس پژوهش‌های انجام‌شده توسط محققان، تجربیات تلخ و اضطراب‌های دوران کودکی بلوغ سریع قشر جلویی مغز و آمیگدالا (amygdala) را افزایش می‌دهد که در کنترل عواطف در نوجوانی نقش مهمی ایفا می‌کند.
از دیدگاه تکاملی و بلوغ، زندگی در یک محیط استرس‌زا، باعث سریع‌تر شدن روند پیری خواهد شد. در واقع استرس مانع می‌شود تا مغز با یک روش انعطاف‌پذیری به انطباق با محیط دست پیدا کند.
آنا تیبوروسکا (Anna Tyborowska) از دانشگاه رابوود (Radboud) هلند در این رابطه گفت: «از دیدگاه تکاملی و بلوغ، زندگی در یک محیط استرس‌زا، باعث سریع‌تر شدن روند پیری خواهد شد. در واقع استرس مانع می‌شود تا مغز با یک روش انعطاف‌پذیری به انطباق با محیط دست پیدا کند.»
براساس گفته پژوهشگران، تجربه استرس در دوره‌های بعدی زندگی همچون اعتمادبه‌نفس پایین در مدرسه با بلوغ کندتر از هیپوکامپ (hippocampus) ناحیه مغز و بخش دیگری از قشر جلویی مغز در سال‌های نوجوانی ارتباط دارد.
تیبوروسکا در ادامه توضیحاتش اظهارداشت: «قابل توجه است که استرس تأثیر بسیار قوی بر مغز خواهد داشت که خطر ابتلا و ایجاد ویژگی‌های شخصیتی غیرعادی را نیز افزایش می‌دهد.»
محققان در سال ۱۹۹۸ میلادی این تحقیقات خود را آغاز کرده و ۱۲۰ کودک یک‌ساله را به همراه پدر و مادرشان مورد بررسی قراردادند. آنها به مدت ۲۰ سال همه جلسات بازی کودکان را با دوستانشان، با والدین و همکلاسی‌هایشان مورد بررسی و مطالعه قرار دادند. علاوه بر آن، در طول این دوره این کودکان تحت معاینه MRI نیز قرار گرفتند.
این گروه تحقیقاتی، کودکان موردنظر را در دو دوره کودکی (۰ تا ۵ سال) و دوره نوجوانی (۱۴ تا ۱۷ سال) و در دو نوع استرس ناشی از رویدادهای تلخ زندگی و استرس ناشی از تأثیرات منفی محیط اجتماعی مورد بررسی قرار دادند.
آنها در مطالعات داده‌های خود این سطوح استرس و اضطراب را به بلوغ قشر جلویی مغز و هیپوکامپ مرتبط دانستند. این مناطق مغز نقش مهمی در عملکرد موقعیت‌های اجتماعی و عاطفی ایفا کرده و نسبت به استرس حساس هستند. محققان از برخی نتایج این تحقیقات شگفت‌زده شده‌اند. آنها دریافتند که فشار استرس و اضطراب اجتماعی که در دوره بعد بر کودکان وارد می‌شود باعث کندتر شدن بلوغ آنها در دوران نوجوانی می‌شود.
تیبوروسکا با توجه به درصد خطا و امکان اشتباه در مطالعات روحی- روانی، گفت: «متأسفانه در این مطالعات ما نمی‌توانیم به‌طور قطعی اعلام کنیم که استرس و اضطراب باعث چنین اثراتی می‌شوند؛ اما اسناد و مدارک مبتنی بر مطالعاتی که بر حیوانات انجام می‌شود، نشان می‌دهند که احتمالاً این مکانیسم علت آن است.»
شرح کامل این پژوهش‌ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله گزارش‌های علمی (Scientific Reports) به چاپ رسیده و قابل دسترس است.
ترجمه: فاطمه کردی
منبع: psychcentral و thehealthsite
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.