آپولو هوا شد ؟!

آپولو هوا شد ؟!

گروه دانش

۱۶ جولای ۱۹۶۹، آغاز یک دروغ تاریخی و یا بزرگ‌ترین دستاورد فرازمینی بشر؟!

۴۹ سال تمام شد، اما همچنان در پیچ‌و‌خم آن هستیم که سفر به ماه دروغ بود یا حقیقت ؟!

آغاز تفکر سفر به ماه

در ماه می ‌سال۱۹۶۱ جان کندی، رییس‌جمهور وقت آمریکا در سخنرانی مشهور خود این هدف را برای آمریکا ترسیم کرد که در کم‌تر از ۱۰سال انسان بر روی کره ماه قدم بگذارد و به سلامت به زمین باز گردد. به اعتقاد برخی شاید کندی در آن زمان نمی‌دانسته که این کار عملی است یا خیر، اما اندکی پس از قتل وی در ۱۹۶۳ بهترین دانشمندان موشکی دنیا در پروژه‌ای با نام Lyndon Jhonson شرکت داشتند که علم ۴۰ سال عقب‌تر از زمانی بود که قادر به انجام چنین پروژه‌ای باشد. به اعتقاد برخی آنها اندکی بیش از حد خوشبین بودند.

بمباران ماه !

بیل کایسینگ (Bill Kaysing) نویسنده و تحلیلگر تحقیقات پیشرفته و مقالات فنی در مؤسسه Rocketdyne System بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۳، طی اظهاراتی در سال ۱۹۵۹ معتقد بود که احتمال سفر انسان به کره ماه و بازگشت موفقیت‌آمیز به زمین ۱۴ به یک میلیون است. یکی از دلایلی که به اعتقاد برخی سفر انسان به کره ماه را غیرممکن می‌سازد بمباران شدن آن از سوی خرده‌سنگ‌هایی است که با سرعت ۲۰ هزار کیلومتر در ساعت در حال برخورد با ماه هستند. به دلیل نبود جو در ماه امکان کاهش سرعت این خرده‌سنگ‌ها نیز وجود ندارد. حال تصور کنید که یکی از این خرده‌سنگ‌ها (حتی به اندازه یک دانه برنج) با یکی از فضانوردان برخورد کند. چه اتفاقی روی می‌دهد؟ نکته عجیب این است که سازمانی به عظمت ناسا این موضوع را در نظر نگرفته باشد و جان فضا‌نوردان خود را به خطر بیندازد.

کنکاش در تصاویر!

یکی از افرادی که به دروغ بودن سفر انسان به کره ماه معتقد بود دیویدپرسی است. وی که یک تهیه‌کننده برنامه‌های تلوزیونی است در کتابی که با همکاری ماری‌بنت با نام «ماه تاریک: آپولو و افشا گران» به چاپ رساند مدارکی را ارایه داد که دروغ بودن این پروژه را از دید بسیاری به اثبات رساند. وی همچنین فیلمی با نام «چه اتفاقی در ماه افتاد» در همین راستا تولید کرد. ماری‌بنت و دیویدپرسی در جولای ۱۹۶۹ در کتاب خود با ارایه دلایل مختلف به این نتیجه رسیده بودند که عکس‌های ارایه شده از سوی ناسا تقلبی بوده است. برایان‌ولش، سخنگوی وقت ناسا پس از این اظهارات گفت که پیش از پاسخ به مولفین این کتاب باید تحقیقات بیش‌تری در این خصوص انجام دهد.

استعفاهای مشکوک

در مأموریت آپولو برای سفر به ماه هزاران نفر مشغول به فعالیت بودند اما تعداد کمی از آنها اطلاعات کاملی از کل پروژه داشتند. ناسا با دادن وظایف محدود به افراد در مأموریت‌های آپولو امکان دسترسی آنها به کل پروژه را از بین برده بود. تعدادی از ۱۱فضانورد آپولو در فاصله زمانی ۲۲ ماه با حوادث مرگباری مواجه شدند. نکته عجیب این‌که پس از این حوادث آنها از شغل خود استعفا دادند.

• جیمز بی‌اروین (آپولو ۱۵) در اول جولای ۱۹۷۲ از فعالیت در ناسا و نیروی هوایی استعفا داد.

• دان‌اف‌ایزل (آپولو ۷) در جولای ۱۹۷۲ از فعالیت در ناسا و نیروی هوایی استعفا داد.

• استوارت‌آلن‌روسا (آپولو ۱۴) در فوریه ۱۹۷۶ از فعالیت در ناسا استعفا داد.

• سویگرت در ۱۹۷۷ از فعالیت در ناسا استعفا داد.

سفرهای دیگر به ماه !

در حالی‌که برخی از آنها سفر انسان به ماه را انکار می‌کنند، گروه دیگری معتقدند این سفر پس از آپولو ۱۷ ادامه یافته و ناسا به دلیل شواهدی که در ماه پیدا کرده بود، روی این سفر سرپوش گذاشته است. در سال ۲۰۱۱/۱۳۹۰ طرفداران این نظریه فیلم سینمایی مستندنمایی به نام آپولو – ۱۸ را روانه پرده‌های سینما کردند. این افراد البته هیچگاه به این سؤال پاسخ ندادند که چگونه می‌توان موشکی عظیم مانند ساترن – ۵ را مخفیانه به فضا فرستاد.

می‌خواهی آپولو هوا کنی؟

سفر به ماه در واقعیت و ذات خود یکی از مهم‌ترین، بزرگ‌‌ترین و در عین حال دشوار‌ترین مأموریت‌های انسان در تاریخ به شمار می‌آید. دشواری این مأموریت از ابتدا مشخص بود. نه تنها بازتاب آن را در صحبت‌های پرزیدنت‌کندی و کسانی که این برنامه را پیش بردند می‌توان دید که حتی وارد ضرب‌المثل‌های فارسی نیز شده است. این روز‌ها وقتی با فردی مواجه می‌شویم که درباره کارهایش بزرگ‌نمایی می‌کند، بسیار می‌شنویم که فلانی چنان صحبت می‌کند که گویی می‌خواهد آپولو هوا کند.

تلاش برای نقض فرضیه توطئه !

طرفداران فرضیه توطئه راضی نیستند. حتی وقتی به آنها گفته می‌شود صفحات بازتاب‌دهنده‌ای که فضانوردان ناسا روی ماه گذاشته‌اند، هنوز آنجا است و حتی منجمان آماتور با ابزار مناسب می‌توانند با تاباندن لیزر و رصد بازگشت آن، فاصله زمین به ماه را اندازه بگیرند.

وقتی تصاویر جدید مدارگرد اکتشافی ماه به آنها نشان داده می‌شود که جای پای فضانوردان، ابزارهای علمی و طبقه پایین ماه‌نشین در آنها مشخص است.

 وقتی تصاویر مدارگرد ژاپنی ماه به آنها نشان داده می‌شود که از فراز سایت فرودآپولو‌ها گرفته شده و یک به یک مطابق تصاویری است که بیش از ۳۰ سال پیش فضانوردان به زمین آوردند، باز هم قانع نمی‌شوند.

چرا دوباره به ماه نرفتند؟!

قبل از پاسخ طرفداران سفر به ماه باید گفت که این عدم سفر دوباره به ماه یکی از بزرگ‌ترین دلایل اثبات دروغ آمریکا است که طرفداران فرضیه توطئه به آن اعتقاد شدید دارند برای اثبات فرضیه خود به آن استناد می‌کنند.

اما پاسخ معتقدان به حقیقت سفر به ماه؛ در حال‌حاضر شرایط ناسا اصلا قابل مقایسه با آن دوران نیست. بودجه ناسا هم‌اکنون تنها نیم درصد بودجه فدرال است که از این مقدار یک سوم به بخش روباتیک و دو سوم به بخش پروازهای سرنشین‌دار اختصاص دارد. درون ناسا بحث بسیار جدی بر سر اولویت‌بندی این بودجه در جریان است. سفرهای فضایی سرنشین‌دار اگرچه جذابیت و اهمیت طولانی مدت دارد، اما دستاوردهای علمی مستقیم آنها در مقایسه با مأموریت‌های روباتیک چندان بالا نیست. برای مثال تعداد مقالات علمی که تنها از تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده، ده‌ها برابر کل داده‌هایی است که از آزمایش‌های انجام شده در ایستگاه فضایی به دست می‌آید. بسیاری در داخل ناسا استدلال می‌کنند زمانی که با بودجه محدود مواجهیم، بهتر است با این بودجه به جای این‌که ۳نفر را به ماه بفرستیم، ده‌ها مأموریت روباتیک مانند کاوش قمرهای مشتری و زحل، ماه، مریخ و سیارک‌‌ها و دنباله‌دار‌ها را انجام دهیم تا حجم داده‌های ما به‌طور جدی افزایش پیدا کند.

حرف آخر

عده‌ای اصرار به درستی سفر به ماه دارند و به جد پشتیبان آن هستند و عده‌ای آن را دروغ قرن می‌دانند و با ریزبینی تصاویر منتشر شده سعی در دروغ جلوه دادن آن دارند.

اما واقعیت اینجاست که هر دو گروه آنقدر استدلال دارند که می‌توان به هر دو استناد کرد و سفر به ماه را دروغ دانست و یا حتی کاملاً واقعی و پر از حقیقت!

از صفحات منعکس‌کننده بر روی ماه برای حامیان سفر به قمر زمین تا انعکاس نور پروژکتور استودیویی بر کلاه فضانوردان (طرفداران دروغ بودن سفر به ماه) ؛ همه تنها یک نشانه دارد؛ این جدال پایان ندارد و نخواهد داشت تا شاید روزی دوباره انسان به ماه بازگردد و یا حتی برای بار اول پا به ماه بگذارد!

منابع: خبر آنلاین؛ گجت نیوز؛ گاردین