لطفاً ترک تشریفات را ترک بفرمایید! ظاهراً هنوز هستند افرادی که علی‌رغم این اوضاع و احوال بد فرهنگی و اجتماعی خیلی از ما مردم، به جد ملزم به سادگی و ساده‌زیستی و عدم نمایش و شوآف هستند که این موضوع جای بسی خوشوقتی و خوشحالی دارد. این‌که برخی از عزیزان مسؤول به خاطر دوری […]
لطفاً ترک تشریفات را ترک بفرمایید!
ظاهراً هنوز هستند افرادی که علی‌رغم این اوضاع و احوال بد فرهنگی و اجتماعی خیلی از ما مردم، به جد ملزم به سادگی و ساده‌زیستی و عدم نمایش و شوآف هستند که این موضوع جای بسی خوشوقتی و خوشحالی دارد.
این‌که برخی از عزیزان مسؤول به خاطر دوری از تشریفات و ریخت و پاش و تجمل‌گرایی و صرفاً به خاطر طبع خاکی و خودمانی که دارند سعی وافر می‌کنند که برخی از واگذاری شرکت‌ها و معادن و کارخانه‌ها را دور از هیاهو و مناقصه و مزایده و کاغذبازی به انجام برسانند، به نظر می‌رسد در نفس عمل جز خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی چیز دیگری نیست! که بدینوسیله مراتب تقدیر و تشکر و امتنان خود را به حضور انورشان، تقدیم می‌کنم.
اما از آنجا که ما ملت لاکچری و تجمل‌گرا و شلوغی هستیم و اساساً از دورهمی و ریخت و پاش، خوشمان می‌آید و از شهرت و معروفیت و محبوبیت حظ وافر می‌بریم و نمی‌خواهیم در سکوت و تنهایی، تک‌خوری کنیم و دوست داریم سفره که انداخته شد چند نفری دور آن بنشینند و هر کسی سهمی از آن‌بردارد، به آن عزیزان که غربت و تنهایی و رو به دیوار غذا خوردن را می‌پسندند، توصیه می‌کنیم بنا بر شرایط موجود از خیر دوری از تشریفات و بوق و کرنا نکردن واگذاری‌ها و خصوصی‌سازی‌ها بگذرند و همرنگ جماعت بشوند.
از قدیم گفته‌اند که در دروازه را می‌شود بست ولی در دهان مردم را نه، نیت درست و خیرخواهانه شما بر هیچ کس پوشیده نیست ولی چه باید کرد که جامعه و خصوصاً این روزنامه‌ها و فضای مجازی عرصه را برای این چنین کار‌ها تنگ کرده‌اند و دلشان می‌خواهد از کاه، کوه بسازند و خدمت و ایثار و هدف ارزشمند شما را وارونه جلوه دهند و حرف خودشان را بزنند.
علی‌الحساب از ترک تشریفات و جایگزینی مذاکره به جای مزایده و محفل‌های کوچک و خصوصی برای چند صباحی دوری کنید و فعلاً نیات پاک را کناری بگذارید و برای هر واگذاری هر چند کوچک، چنان شلوغش کنید و عالم و آدم را با خبر کنید تا دیگر هیچ بهانه‌ای دست مغرضان و بدگویان نیفتد و همه متوجه شوند که خدای ناخواسته از اول هم قصد و غرضی نامبارک در کار و رفتار شما دلسوزان و عزیزان نبوده است!
نهایت کار مجبور می‌شوید چند تایی پروژه و معدن را به ۴ نفر غیرخودی و از گرد راه رسیده محول کنید و کلی هزینه آگهی مزایده و کشف قیمت و جلسات پر تشریفات و حیف و میل اتفاق می‌افتد، بگذارید اتفاق بیفتد. فعلاً شهر شلوغ است و حرف و نقد و تخریب زیاده از حد، کم‌کم آب‌ها از آسیاب می‌افتد و هر کسی سراغ کار خودش می‌رود و اوضاع به حالت عادی بر می‌گردد. آنگاه شما می‌توانید دور از چشم اغیار و بد دلان راه خود را بروید و حتی با تبصره‌ای، ماده واحده‌‌ای چیزی، عیب و ایرادی بر آن واگذاری‌های پرهزینه و کذایی گذاشته و با سلام و صلوات کارخانه و شرکت از دست رفته را باز گردانید و در آرامش و سکوت آنها را دست به دست کنید تا برسد به دست اهلش!
از ما گفتن بود.
هوشنگ خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.