۶ محور، ۶ الگو، ۲۸۰۰ کیلومتر راه آهن

هرچند رسیدن طول خطوط ریلی فعال ایران به عدد ۱۱ هزار کیلومتر نسبت به سال‌های نه چندان دور یک پیشرفت مهم به حساب می‌آید، اما هنوز برای رسیدن ایران به استانداردهای ریلی جهان راهی طولانی باقی مانده است. استانداردهایی که بیش از نیم قرن از تغییرشان می‌گذرد اما ایران حرکت به سمت آن‌‌‌ها را چند سال قبل کلید زده است.

به گزارش ایسنا، خطوط ریلی سریع‌السیر که این روز‌‌ها در بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان جزیی جدا نشدنی از سفرهای درون و برون شهری به حساب می‌آیند پس از سال‌ها بناست در ایران نیز ریشه کنند. فن‌آوری که براساس اظهارات مدیرعامل شرکت راه‌آهن از سال ۱۹۵۵ در کشورهای اروپایی آغاز شده و در این سال‌ها پیشرفت‌های قابل توجهی را رقم زده است.

در کنار کشورهی اروپایی، کشورهایی از شرق آسیا نیز در طول این سال‌ها توانسته‌اند پیشرفت‌های قابل توجهی را تجربه کنند و با توجه به فاصله نسبتاً طولانی بین برخی از شهرهای این کشورها، قطارهای سریع‌السیر حمل و نقل زمینی را زنده کرده‌اند.

این فرایند باعث شده ایران بتواند در آغاز کار خود، از الگوهایی کلان بهره‌گیری کند. پورسیدآقایی در صحبت‌های خود از تجارب شش کشور آلمان، ایتالیا، انگلستان، فرانسه، چین و ژاپن یاد کرده که در طول این دهه‌ها توانسته‌اند پیشرفت‌هایی قابل توجه را به این صنعت مهم اضافه کنند. برنامه راه‌آهن کشور چین برای راه‌اندازی قطاری که بیش از ۴۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارد، به خوبی نشان می‌دهد آسیایی‌‌ها نیز در این عرصه موفقیت‌هایی جدی را پشت سر گذاشته‌اند.

استفاده از تجارب این ۶ کشور می‌تواند در ۶ مسیر اصلی راه‌آهن ایران که در صف تبدیل شدن به خطوط سریع‌السیر ریلی قرار دارند مورد استفاده قرار گیرد.

راه‌آهن تهران – اصفهان، محور ریلی تهران مشهد، محور قم – اراک، محور تهران – همدان، محور تهران – تبریز و همچنین محور ریلی اصفهان – شیراز طرح‌های تعریف شده ایران برای قرار گرفتن در صف برقی‌سازی هستند. مسیرهایی که جمع کیلومتر آن‌‌ها به بیش از ۲۸۰۰ کیلومتر می‌رسد می‌تواند ارتباط راه‌آهن پایتخت با بسیاری از مسیرهای ریلی را پر سرعت کند و این امر قطعاً تأثیری جدی بر توانایی‌های راه‌آهن در رقابت با دیگر عرصه‌های حمل و نقل خواهد گذاشت.