تولید فلزات گرانبها از پسماندهای الکترونیکی در حالی محققان یکی از شرکتهای دانشبنیان به روشهای دوستدار طبیعت برای استحصال فلزات مهم و گرانبها از زبالهها دست یافتند که به گفته آنها در حال حاضر بسیاری از افراد اقدام به صادرات این زبالهها که حاوی مقادیری عناصر فلزی است، میکنند؛ ضمن آنکه این پسماندها مادهاولیه محصولات […]
تولید فلزات گرانبها از پسماندهای الکترونیکی
در حالی محققان یکی از شرکتهای دانشبنیان به روشهای دوستدار طبیعت برای استحصال فلزات مهم و گرانبها از زبالهها دست یافتند که به گفته آنها در حال حاضر بسیاری از افراد اقدام به صادرات این زبالهها که حاوی مقادیری عناصر فلزی است، میکنند؛ ضمن آنکه این پسماندها مادهاولیه محصولات با ارزش این شرکت فناور است.
به گزارش ایسنا، مردم کره زمین سالانه ۱٫۷ میلیارد گوشی تلفن همراه خریداری میکنند و این در حالی است که از یک میلیون دستگاه گوشی تلفن همراه میتوان ۳۴ کیلوگرم طلا، ۱۵۸۷۵ کیلوگرم مس و ۳۵۰ کیلوگرم نقره استخراج کرد. گفته میشود در یک آیفون عادی ۰٫۰۳۴ گرم طلا، ۰٫۳۴ گرم نقره، ۰٫۰۱۵ گرم پالادیوم، کمتر از یکهزارم گرم پلاتین، ۲۵ گرم آلومینیم و ۱۵ گرم مس وجود دارد.
علاوه بر آن، گزارش نظارت بر زبالههای الکترونیک سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۶ نشان میدهد جهان ۴۴ میلیارد و ۷۰۰میلیون کیلوگرم وسیله الکترونیکی غیرقابل استفاده دارد.
این میزان برابر با مجموع تعداد گوشیها، لپتاپها، مایکروویوها و تلویزیونهای از کار افتاده است که در هر کدام از آنها مواد معدنی بسیار زیادی بهکار رفته است. بهطور مثال، سیمپیچها و مدارها در این وسایل مسی هستند. با این حال، تنها ۲۰درصد از زبالههای الکترونیکی جهان بازیافت و مابقی آنها به حال خود رها میشوند.
بازیافت نکردن زبالههای الکترونیکی بهدلیل آلایندههای موجود در آن آسیبهای زیستمحیطی به همراه دارد، به گونهای براساس نظر کارشناسان گوشیهای تلفن همراه دارای مقادیری جیوه، آرسنیک، کروم و سرب است که میتواند برای انسان و کره زمین خطرناک باشد.
دستگاهها و قطعات الکترونیکی حاوی فلزات خطرناکی مانند کادمیوم، مس، نیکل، روی، باریم، برلیوم، انواع پالستیکها، آلومینیم، نقره و پالتین هستند که اگر در طبیعت رها شوند، پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح، آلودهکننده خطرناک محیطزیست به شمار میروند. یکی از دلایلی که زبالههای الکترونیکی به مرور زمان تبدیل به یک معضل بزرگ میشوند، کوتاه بودن عمر تجهیزات الکترونیکی و متنوع بودن سلیقه مردم و همچنین تغییرات ایجاد شده در صنایع است.
بر این اساس بسیاری از کشورها به سمت بازیافت زبالههای الکترونیکی رفتند و در کشور ما نیز برخی از شرکتهای دانشبنیان مطالعات وسیعی برای ارایه روشهای دوستدار طبیعت برای بازیافت این پسماندها انجام دادند.
تلویزیونهای از کار افتاده است که در هر کدام از آنها موادمعدنی بسیار زیادی بهکار رفته است. بهطور مثال، سیمپیچها و مدارها در این وسایل مسی هستند. با این حال، تنها ۲۰درصد از زبالههای الکترونیکی جهان بازیافت و مابقی آنها به حال خود رها میشوند.
دستگاهها و قطعات الکترونیکی حاوی فلزات خطرناکی مانند کادمیوم، مس، نیکل، روی، باریم، برلیوم، انواع پالستیکها، آلومینیم، نقره و پالتین هستند که اگر در طبیعت رها شوند، پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح، آلودهکننده خطرناک محیط زیست به شمار میروند. یکی از دلایلی که زبالههای الکترونیکی به مرور زمان تبدیل به یک معضل بزرگ میشوند، کوتاه بودن عمر تجهیزات الکترونیکی و متنوع بودن سلیقه مردم و همچنین تغییرات ایجاد شده در صنایع است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.