قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در جام جهانی جدا از حلاوتی که برای مردم کشتیدوست داشت، با حاشیههایی نیز همراه بود. به گزارش ایسنا، جام جهانی کشتی فرنگی روزهای پنجشنبه و جمعه هفته گذشته در شهر تاریخی شیراز برگزار شد؛ شهری که مردمانش به خوش خلقی و مهماننوازی شهرهاند. به قول ابن بطوطه […]
قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در جام جهانی جدا از حلاوتی که برای مردم کشتیدوست داشت، با حاشیههایی نیز همراه بود.
به گزارش ایسنا، جام جهانی کشتی فرنگی روزهای پنجشنبه و جمعه هفته گذشته در شهر تاریخی شیراز برگزار شد؛ شهری که مردمانش به خوش خلقی و مهماننوازی شهرهاند. به قول ابن بطوطه «مردم شیراز خوشگذران و زندهدل و اهل ذوق هستند و همه آنان طبع شعر دارند»
الحقوالانصاف شیرازیهای اهل شعر و ادب بدون کوچکترین حاشیه و توهینی به افراد داخلی یا رقیبان خارجی، استقبال بسیار پرشوری از مسابقات داشتند و لحظهای بر روی سکوها آرام ننشستند تا در نهایت پنجمین جام قهرمانی در این رقابتها به ایران برسد و فرنگی کاران پرتلاش تیم ملی جام را در شهر حافظ و سعدی بالای سر ببرند.
حتی در یک صحنه که در کشتی مهدی علیاری یک تماشاگر در اعتراض به داوری بطری آبی را به روی تشک پرتاب کرد، با اعتراض خود تماشاگران شیرازی مواجه شد چرا که توهین و رفتار غیرمتعارف در قاموس آنها جایی ندارد.
هنوز سه ساعت تا آغاز رقابت جذاب فینال میان ایران و روسیه وقت باقیست اما سالن مسابقات غرق در جمعیت است و جای سوزن انداختن هم نیست. بسیاری هم پشت درهای بسته ماندهاند. مردم از پیر و جوان، از روستایی و شهری، جدا از تحمل آفتاب داغ ظهر آخرین روز اردیبهشت و سختی راه، مبلغ ۱۵ هزار تومان هم هزینه گرفتن بلیط دیدار فینال کردهاند تا شاهد هنرنمایی کشتی گیران ایران مقابل تزارهای پرمدعا باشند.
شور و غوغای عجیبی در سالن برپاست، برای آنها فرقی ندارد امید نوروزی شیرازی یا براداران عبدولی خوزستانی و یا بشیر باباجانزاده شمالی روی تشک باشند، آنها آمدهاند ایران را تشویق کنند. فشار تشویق و هیاهوی تماشاگران به حدی است که کشتی گیران دیگر کشورها نیز مبهوت و حیرتزده نظاره گر این شور و هیجان وصفناپذیر هستند. از نگاه حسرت آمیزشان معلوم است آرزوی داشتن چنین هموطنانی را در سر میپرورانند. اینکه ای کاش مردمان آنها نیز تا این اندازه عاشق کشتی بودند و به محض ورودشان بر روی تشک هزاران نفر به احترامشان از جا برخیزند و جانانه تشویقشان کنند.
اگر هنوز هم کشتی ایران خود را آماده حضور در کارزاری به نام المپیک میکند به یمن وجود همین تماشاگران عاشق ایرانی است؛ تماشاگرانی که عاشقانه کشتی را دوست دارند و با پیروزیها و شکستهایش اشک میریزند و یا اینکه یک مربی یا کشتیگیر را به عرش میبرند. اینها بدون هیچ توقعی فقط کشتی را میخواهند؛ ورزشی که ریشه در تاریخ و تمدن این مرز و بوم دارد و تختیها و پوریایولیها را ارزانی این مملکت کرده تا مروت و پهلوانی فقط در حد رویا نباشد.
روسها هر چند با نفرات اصلی خود به ایران نیامدند اما پیروزی قاطع ۸ بر صفر مقابل آنها در فینال، قطعاً حلاوت بینظیری دارد. طبق معمول سرمربی تیم ملی و کادرش نیز از کنار تشک مشغول کوچ کردن شاگردانشان هستند. تعدادی لیدر نیز همراه با طبل و سنج از مازندران مهد کشتی ایران به شیراز آمدهاند تا هیجان را به اوج خود برسانند.
همهمه عجیبی در سالن حکمفرماست؛ همهمهای که دیدنش بیاغراق باعث غرور هر ایرانی میشود چرا که به پاس اینحمایت کشتیگیران ایرانی گویی چندین برابر قدرت گرفتهاند و سالتو باراندازهای تماشاگرپسند بر روی حریفان روس پیاده میکنند.
همه چیز خوب پیش میرود اما محمد بنا مرد غیرقابل پیشبینی کشتی ایران که به واسطه تشویق تماشاچیان صدایش به گوش شاگردانش نمیرسد به یکباره برافروخته میشود و با صدای بلند و بعضا با الفاظ نه چندان خوب خطاب به تماشاچیان میگوید «تشویق نکنید!» تشویق نکنند تا او بتواند شاگردان کارکشته و باتجربه خود را مقابل نفرات جوان روس که فقط برای کسب تجربه پا به این رقابتها گذاشته بودند کوچ کند.
بیچاره تماشاچیان هاج و واج ماندهاند که بالاخره تشویق کنند یا نه! لیدرهای طبل زن مازنی نیز هر لحظه منتظر نوع چهره بنا هستند تا به نوعی با اجازه او تشویق را ادامه دهند!
اما تماشاگران خونگرم شیرازی باز هم فرهنگ ناب خود را به نمایش گذاشتند و در قبال این رفتارهای سرمربی تیم ملی هیچ واکنش و کوچکترین توهینی نداشتند و فقط با قهرمانی تیم ایران آقای سرمربی را تشویق نکردند تا اینگونه اعتراض دموکراتیک خود را نشان بدهند.
این پایان ماجرا نبود. بنا که چند ماهی است به دلایل خودساخته خبرنگاران را به تمرینات تیم ملی راه نمیدهد، پس از این قهرمانی وارد سالن تمرین میشود و آنجاست که خبرنگار برنامه تلویزیونی «روح پهلوانی» که هر هفته از شبکه ورزش سیما پخش میشود و مانند برنامه «۹۰» یک برنامه اختصاصی برای کشتی است با این تفکر که دیگر آقای سرمربی به واسطه این قهرمانی حال و روز خوشی دارد به سمت او میرود تا مردم در جریان اولین واکنش بنا پس از این قهرمانی قرار بگیرند.
به اتفاق فیلمبردار و میکروفن به دست به سمت او میرود. تبریک و خسته نباشید میگوید و خواستار مصاحبه میشود اما بنا در رفتاری غیرقابل انتظار با دست به میکروفن او ضربه میزند و میگوید مصاحبه نمیکند! به خیال خودش با یک خبرنگار اما در اصل از صحبت با مردم سرزمینش که دم از عشق به آنها میزند به بدترین شکل خودداری میکند.
البته ماجرا به همین جا ختم نشد و بنا در زمان گرفتن جام قهرمانی به روی سکو نیامد و ترجیح داد در سالن تمرین بماند تا باز هم به این شیوه اعتراض خود را به برخیها نشان دهد. اینکه او واقعاً چه میخواهد و چرا آنها را بر زبان نمیآورد کماکان جای سؤال دارد.
با وجودی که مدتها پیش از برگزاری جام جهانی شیراز اعلام شده بود قرار است پس از این رقابتها و بلافاصله در شیراز جلسه بسیار مهم شورای فنی کشتی فرنگی برای تعیین تکلیف ۴ وزن المپیکی برگزار شود اما بنا با غیبت خود در این جلسه باز هم رفتاری دور از انتظار داشت.
حداقل این را همه میدانند که از رییس فدراسیون تا تمامی اعضای شورای فنی بارها اعلام کردهاند دست محمد بنا را برای هرگونه تصمیمگیری باز گذاشتهاند اما اینکه او با غیبت در این جلسه واقعاً به دنبال چه چیزی بوده، جای سؤال دارد.
اینکه محمد بنا یکی از بهترین مربیان کشتی ایران به لحاظ مدیریت شاگردان سرشناس و گمنام است شکی نیست. اینکه او چهرهای محبوب و نوستالژیک در نگاه اهالی کشتی ایران و حتی جهان است نیز شکی نیست. اما با مرور اتفاقات چند ماه اخیر و تهدید به خداحافظیهای تکراری و نشان دادن انواع و اقسام رفتارهای اعتراضی به نظر میرسد او تحت فشار است. مشخص نیست این تحت فشار بودن بنا، بخاطر نگرانی و استرس او از نتایج احتمالی در المپیک پیش رو است یا موضوعات دیگری در کار است.
در حالی که هیچ گاه تا این حد شاهد حمایت رسانهای از کشتی فرنگی ایران و شخص محمد بنا پس از بازگشتش به عرصه کشتی نبودیم اما انتظار میرود همانطور که تعریف و تمجید رسانهها باعث خوشحالی و مسرت میشود، این باور را در ذهن خود بگنجانیم که انتقاد آنها صرفاً برای جلوگیری از اشتباهات و کمک به کشتی ایران است. چرا که برای رسانهها هیچ چیز و هیچ کس مهمتر از کشتی به عنوان ورزش اول ایران نیست.
منتقدان حق دارند به این موضوع که چرا قاسم رضایی پس از ماهها تمرین چنین نمایش ضعیفی در جام جهانی داشت، اشاره کنند و از کادر فنی در مورد برنامههای تمرینی کشتیگیران سؤال کنند.
در هر صورت، مردم تهدید به رها کردن تیم ملی را برنمیتابند و انتظار آنها از محمد بنا این است که تا پای جان برای موفقیت کشتی فرنگی ایران تلاش کند و اگر هم خدای نکرده نتیجه مورد نظر بدست نیامد، قطعاً مردم قدردان زحمات او خواهند بود و مطمئن هستند که محمد بنا و یارانش چیزی برای رسیدن به موفقیت کم نگذاشتهاند که البته همه ایران برای موفقیت تیم ملی کشتی فرنگی دعا خواهند کرد و امیدوار به جانفشانی کشتی گیران ایران در المپیک ریو و تکرار افتخارآفرینیها هستند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.