کشف سنگ ۴میلیارد ساله زمینی در ماه! محققان با بررسی یک نمونه سنگ ماه متوجه شدند این سنگ دو گرمی به زمین تعلق دارد که ۴٫۱ میلیارد سال قبل در عمق ۲۰ کیلومتری سیاره خاکی تشکیل شده است. به گزارش مهر و به نقل از ناسا، دانشمندان معتقدند قدیمی‌‌ترین سنگ زمینی را کشف کرده‌اند اما […]
کشف سنگ ۴میلیارد ساله زمینی در ماه!
محققان با بررسی یک نمونه سنگ ماه متوجه شدند این سنگ دو گرمی به زمین تعلق دارد که ۴٫۱ میلیارد سال قبل در عمق ۲۰ کیلومتری سیاره خاکی تشکیل شده است.
به گزارش مهر و به نقل از ناسا، دانشمندان معتقدند قدیمی‌‌ترین سنگ زمینی را کشف کرده‌اند اما آنها ادعا می‌کنند این سنگ از دنیای دیگری آمده است.
حدود ۴۸ سال قبل هنگامیکه «آپولو۱۴» از ماه به زمین بازگشت، همراه خود محموله‌ای از سنگ‌ها را آورد. اکنون زمین‌شناسان اعلام کرده‌اند حداقل یکی از آنها مربوط به عمق ۲۰ کیلومتری سطح زمین است.
طبق شواهد کشف شده، به دلیل برخورد یک سیارک یا شهاب‌سنگ بزرگ با زمین، یک تکه صخره از زمین به آسمان پرتاب می‌شود.
شدت این برخورد چنان زیاد بوده که صخره‌های زمین را به خارج از اتمسفر سیاره پرتاب کرد. این سنگ‌ها با ماه برخورد کردند. از سوی دیگر، در آن زمان فاصله ماه تا زمین ۳برابر کم‌تر از میزان فعلی بود. بنابراین صخره‌ها در ماه فرود آمدند و در نتیجه این رویداد و پس از مدتی سنگ مذکور با مواد دیگر سطح ماه ترکیب شد.
در همین راستا گروهی از محققان بین‌المللی به رهبری «جرمی‌بلوسی» و «الکساندرنمچین» که در موزه تاریخ طبیعی سوئد و دانشگاه کورتین استرالیا فعالیت می‌کنند، تحقیق روی یک سنگ دو گرمی از نمونه‌های مأموریت آپولو ۱۴ را انجام دادند.
این سنگ از کوارتز، فلدسپار(نوعی کانی) و زیرکُن تشکیل شده بود. تمام این موارد در زمین وجود دارند. بنابراین کشف آنها در ماه بسیار عجیب بود. تحلیل شیمیایی این سنگ کوچک نشان داد نمونه مذکور در یک سیستم اکسیداسیون و در دمای مشابه زمین به کریستال تبدیل شده است. حال آن‌که سنگ‌های ماه در دمای بالاتر و شرایطی متفاوت شکل می‌گیرند.
البته احتمال دارد این نمونه بررسی شده، متعلق به زمین نباشد بلکه در ماه کریستالی شده باشد. با این وجود چنین فرایندی نیازمند شرایطی است که در هیچ یک از نمونه‌های دیگر ماه مشاهده نشده است.
بنابراین ساده‌‌ترین تفسیر آن است که سنگ مذکور به زمین تعلق دارد. این سنگ در حدود ۲۰ کیلومتری عمق زمین و در ۴٫۱میلیارد سال قبل تشکیل شده است. همچنین سنگ مذکور پس از یک یا چند برخورد از خاک جدا شده و به فضای بین ماه و زمین پرتاب شده است.
تحقیقات پیشین این گروه از محققان نشان داده بود سیارک‌هایی که در این بازه زمانی با سیاره خاکی برخورد می‌کرده‌اند، چاله‌هایی هزاران کیلومتری روی زمین به وجود می‌آوردند. بنابراین هنگامیکه نمونه مذکور به سطح ماه رسید، تحت‌تأثیر رویدادهای دیگر نیز قرار گرفت. احتمالاً حدود ۳٫۹ میلیون سال قبل بخشی از آن ذوب و زیر سطح ماه مدفون شد.
بنابراین نمونه مذکور بقایایی از یک دوره برخوردهای شدید در منظومه شمسی است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.