بازاریابی روسیه برای تجارت گازی روابط دیپلماتیک میان مسکو و پکن طی چند دهه اخیر بهبود قابل‌توجهی پیدا کرده است. به گزارش ایسنا، در دوران جنگ سرد، اتحادیه جماهیرشوروی و چین در آستانه جنگ بودند اما تحولات ژئوپلیتیکی و اقتصادی، اخیراً فضای استراتژیک جدیدی را ایجاد کرده است. روسیه یکی از بزرگ‌ترین ذخایر منابعی مانند […]
بازاریابی روسیه برای تجارت گازی
روابط دیپلماتیک میان مسکو و پکن طی چند دهه اخیر بهبود قابل‌توجهی پیدا کرده است.
به گزارش ایسنا، در دوران جنگ سرد، اتحادیه جماهیرشوروی و چین در آستانه جنگ بودند اما تحولات ژئوپلیتیکی و اقتصادی، اخیراً فضای استراتژیک جدیدی را ایجاد کرده است. روسیه یکی از بزرگ‌ترین ذخایر منابعی مانند نفت‌وگاز جهان را در اختیار دارد در حالی که اقتصاد روبه توسعه چین به حجم زیادی مواد خام نیاز دارد.
بحران میان روسیه و غرب، روابط میان مسکو و اروپا را که مهم‌ترین مشتری گاز طبیعی این کشور به شمار می‌رود تیره کرده است. برای حفظ جریان تقاضا برای گاز روسی، یک تصمیم سیاسی برای سرعت بخشیدن به مذاکرات میان شرکت‌های دولتی گازپروم و شرکت ملی نفت چین برای زیرساخت جدید انرژی گرفته شد. یک توافق تاریخی در سال ۲۰۱۴ درخصوص خط لوله «نیروی سیبری» به ارزش ۴۰۰ میلیارد دلار برای ۳۸ میلیارد مترمکعب در مدت ۳۰ سال منعقد شد. اگرچه نخستین تحویل گاز در اول دسامبر تعیین شده است اما مذاکرات برای یک خط لوله دیگر در جریان است که چین را در عرض یک دهه مهم‌ترین مشتری گازپروم خواهد ساخت.
خط لوله «نیروی سیبری۲» یا خط لوله آتلای ایده جدیدی نیست. این ایده از سوی دو طرف مورد بحث قرار گرفته اما هیچ برنامه‌ای برای ساخت آن وجود ندارد. با این حال تحولات جدید نیاز به ظرفیت بیش‌تر را به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش داده‌اند. مهم‌ترین وضعیت، رشد پرشتاب تقاضا برای گاز طبیعی از سوی چین است که تولید داخلی کافی ندارد.
به دلایل محیط‌زیستی چین تصمیم گرفته است سیاست سوئیچ از زغال‌سنگ به گاز را اجرا بگذارد که تقاضای این کشور را در سال ۲۰۱۷ به میزان ۲۳ درصد در مقایسه با سال ۲۰۱۵ افزایش داد و از ۱۹۵ به ۲۴۰ میلیارد مترمکعب رساند. واردات LNG نسبتاً گران ۴۴ درصد در سال ۲۰۱۸ در مقایسه با سال ۲۰۱۷ افزایش یافت و به حدود ۵۵ میلیون تن یا معادل ۷۵ میلیارد مترمکعب رسید. در حال‌حاضر چین تنها از طریق خط لوله از آسیای‌مرکزی گاز وارد می‌کند که در سال ۲۰۱۸ به ۵۱ میلیارد مترمکعب بالغ شد.
به توجه به این که روند رشد تقاضا ادامه پیدا خواهد کرد، پکن به دنبال جایگزینی برای واردات LNG بوده است. سال گذشته در مجمع اقتصادی در ولادیوستوک، ولادیمیر پوتین و شیء جین‌پینگ، رؤسای جمهور روسیه و چین متعهد شدند شرکت‌های ملی گاز آنها مذاکرات درخصوص گزینه خط لوله جدید (نیروی سیبری۲) از روسیه به چین را بگشایند. متنوع‌سازی در دورافتاده‌‌ترین مناطق چین، وابستگی به آسیای مرکزی را کم‌تر کرده و امنیت انرژی را بهبود می‌بخشد.
زیرساخت موجود در این منطقه که خط لوله آسیای مرکزی-چین نام دارد، شامل خطوط لوله A، B و C با ظرفیت حداکثر ۵۵ میلیارد مترمکعب است. با این حال، پروژه گسترش این خط لوله با افزودن لوله D، به دلیل نگرانی‌های خاص در طرف چینی مسکوت مانده است. بیانیه شرکت ملی نفت چین نقص مکرر تجهیزات در ترکمنستان را عامل کمبود در چین اعلام کرده است.
برای مسکو کاملاً آشکار شده که اروپا به بازار دشواری برای گاز روسیه تبدیل شده است و مسأله امنیت انرژی در دستورکار سیاست اروپایی در اولویت بالایی قرار دارد. ساخت خط لوله «نورد استریم۲» با موانع قابل توجهی از سوی سیاستمداران اروپایی در چندین کشور و همچنین واشنگتن روبه‌روست که تهدید کرده این پروژه را هدف تحریم قرار خواهد داد. اخیراً وزیران انرژی اتحادیه اروپا توافقی داشته‌اند که ممکن است تکمیل «نورد استریم۲» را به تأخیر بیندازد اما ممکن است آن را متوقف نکند. همچنین درخصوص خط لوله «ترک استریم» نیز گازپروم با مخالفت قابل توجهی روبروست. با وجود احتمال بالای تکمیل هر دو پروژه، محدودیت‌هایی گاز روسیه در اروپا به چشم می‌خورد.
بنابراین متنوع‌سازی نیز نزد روس‌‌ها از اولویت بالایی برخوردار است. در حال‌حاضر آلمان بزرگ‌ترین خریدار گاز روسیه است اما زمانی که دومین خط لوله با چین ساخته شود ممکن است وضعیت عوض شود. امنیت انرژی برای روسیه شامل جریان ثابت درآمد برای خزانه دولت است. بعلاوه گازپروم نیز موافق یک مسیر غربی است که ساخت آن به دلیل وجود زیرساخت‌های قبلی در سیبری غربی، بسیار ارزان‌تر است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.