مشوق‌های تولید باید صرف زیرساخت‌ها شود

رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران   ابوالفضل گلپایگانی معتقد است که مشوق‌های حمایت از تولید و صادرات از سوی دولت باید افزایش پیدا کند و بیش‌تر صرف زیرساخت‌ها شود تا امکان تولید کالای صادرات محور فراهم شود. به گزارش ایسنا، رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران گفت: نگاه و رویکرد دولت یازدهم در ۳ […]

رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران

 

ابوالفضل گلپایگانی معتقد است که مشوق‌های حمایت از تولید و صادرات از سوی دولت باید افزایش پیدا کند و بیش‌تر صرف زیرساخت‌ها شود تا امکان تولید کالای صادرات محور فراهم شود.

به گزارش ایسنا، رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران گفت: نگاه و رویکرد دولت یازدهم در ۳ سال گذشته به فضای کسب و کار و کارآفرینی مثبت بوده است و در شعار و عمل نشان داده است که قصد حمایت از کسب و کار را دارد.

وی افزود: نکته قابل تأمل این است که وضعیت رکود در تولید و صنعت ادامه دارد و باعث ایجاد فضای سردرگمی، کمبود نقدینگی و کوچک شدن بازار شده است، به همین دلیل رونقی که انتظار می‌رود، در فضای تولید وجود ندارد.

رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ادامه داد: البته رویکرد دولت حمایتی بوده است، از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم جلسات شورای گفت‌وگو با حضور وزرا در سراسر کشور بسیار فعال شده است و جلسات کمیته ماده ۷۶ برگزار می‌شود که این موارد اقدامات مثبتی است.

گلپایگانی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره مشوق‌هایی که دولت برای تولید و صادرات ارایه داده است، گفت: مشوق‌های صادراتی مانند اختصاص ۱۶ هزار میلیارد تومان برای صنعت و صادرات اقدامات مثبتی است اما باید توجه داشت که رقم قابل توجهی نیست چون جمع این مشوق‌‌‌‌ها رقم بالایی نیست که بتواند تغییری در صنعت ایجاد کند یا پرداخت شش میلیون تومان تسهیلات برای برگزاری نمایشگاه‌ها در خارج از کشور نمی‌تواند تأثیرگذار باشد.

وی با بیان این‌که اصل موضوع پرداخت مشوق برای صادرات اقدام مثبتی است، ادامه داد: بیش‌تر این مشو‌ق‌‌‌‌ها به سمت بخش شرکت‌های خدماتی است و چندان نمی‌تواند مشکلی را از صنعت حل کند. امروز حمایت‌هایی از تولید در کشور‌های مثل ترکیه، چین و کره صورت می‌گیرد بسیار بیش‌تر است و رقمی را به عنوان اعاده یعنی حق تولید پرداخت می‌کنند.

 

رییس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی با اشاره به برخی مشکلات بخش صنعت و تولید تصریح کرد: قیمت تمام شده کالای‌های ما قدرت رقابت‌‍پذیری در بازارهای بین‌المللی را ندارد دلیل آن هم این است که سود بانکی در سیستم بانکی ما بالای ۲۰ درصد است اما در کشوری مثل ترکیه کم‌تر از ۱۰ درصد و در برخی کشور‌‌‌‌ها هم کم‌تر از ۱۰ درصد است. این مسأله یکی از عواملی است که قیمت تمام شده کالای ما را بالا می‌برد.