عضو هیأتمدیره انجمن صنفی شرکتهای حملونقل ریلی نمیتوان به امید تولید داخلی واگن دست روی دست گذاشت ابولقاسمسعیدی با اشاره به بهبود روابط میان انجمن و شرکت راهآهن، میگوید: برگزاری جلسه ماهیانه با قائممقام راهآهن از سال گذشته باعث شد طرفین به آگاهی بیشتری برسند و روابط بین انجمن و شرکت راهآهن بهبود پیدا کند. […]
عضو هیأتمدیره انجمن صنفی شرکتهای حملونقل ریلی
نمیتوان به امید تولید داخلی واگن دست روی دست گذاشت
ابولقاسمسعیدی با اشاره به بهبود روابط میان انجمن و شرکت راهآهن، میگوید: برگزاری جلسه ماهیانه با قائممقام راهآهن از سال گذشته باعث شد طرفین به آگاهی بیشتری برسند و روابط بین انجمن و شرکت راهآهن بهبود پیدا کند.
عضو هیأت مدیره و خزانهدار انجمن صنفی شرکتهای حملونقل ریلی، در گفتوگو با تیننیوز با گلایه از عدم توجه مسؤولان به مشارکت انجمن صنفی در تصمیمگیریهای مهم حوزه، گفت: با وجود مکاتبات صورت گرفته و درخواستهای مکرر، تعیین آییننامهها و دستورالعملهای اجرایی حوزه حملونقل ریلی، بدون مشارکت پتانسیل کارشناسی اعضای انجمن صنفی به عنوان فعالان این حوزه انجام میشود.
به گفته وی در حال حاضر شرایط بهگونهای است که شرکتها از حلوفصل مشکلات خود دست شستهاند؛ چراکه پیگیریهای مکرر و اقدامات مختلف آنها در جهت رفع مشکلات از سوی مسؤولان بینتیجه مانده و رها شده است.
سعیدی گفت: در حالی که حملونقل ریلی یکی از اولویتهای حال حاضر کشور عنوان میشود، این صنعت از تسهیلات دولتی که در سال گذشته به برخی بخشها واگذار شد، سهمی نداشت. شرکتهای حملونقلی نیز با شرایط موجود نمیتوانند به امید تولیدکننده داخلی بمانند و باید برای رفع نیازهای خود چارهاندیشی کنند.
مشکلاتی از قبیل نرخ تعمیرات واگنها که در حال حاضر از سوی راهآهن تعیین میشود و عدم رضایت شرکتها و پیمانکاران را به دنبال داشته است.
از سوی دیگر، راهآهن شرکتهای صاحب لوکوموتیو و شرکتهای صاحب واگن را در انجام امور اجاره به خودشان واگذار کرده است.
به این ترتیب بر خلاف روال گذشته که راهآهن به عنوان واسطه بین شرکتها عمل میکرد و هر یک از طرفین با مراجعه به این شرکت نسبت به تنظیم قرارداد خود اقدام میکردند، هماکنون این مسایل به صورت مستقل از سوی شرکتها انجام میشود و مشکلاتی را در پی دارد.
سعیدی در ادامه با اشاره به وضعیت کنونی شرکتهای حملونقل ریلی و واگنسازان میگوید: اکنون که بحث تأمین واگن مورد نیاز از سوی شرکتهای داخلی و خارجی مطرح است، مشاهده میشود که شرکتها در این زمینه سیاست شفافی ندارند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا آمادگی ورود شرکتهای خارجی برای تولید واگن در ایران از سوی شرکتهای داخلی و راهآهن وجود دارد، میگوید: در حال حاضر چند شرکت مطرح واگنسازی در کشور فعالیتهای خود را با قدرت ادامه میدهند؛ اما پروسه ساخت یک واگن حدود یک سال بهطول میانجامد و به صرف هزینه دو و نیم میلیارد تومانی نیاز دارد.
سعیدی با بیان اینکه تجربه و سازوکار کافی برای تحقق چنین مشارکتی در کشور وجود ندارد، افزود: شرکتها ترجیح میدهند قطعات را صرفاً برای مونتاژکاری وارد کنند و به این ترتیب از دغدغههای تولید و زیرساختهای مورد نیاز برای آن مصون بمانند.
وی همچنین با تأکید بر اینکه موانع قانونی تجارت بینالمللی و محدودیت مالی موجود در میان شرکتهای داخلی، موانع اصلی در مسیر توسعه حملونقل ریلی بهشمار میروند، ادامه داد: در این زمینه دولت میتواند با ارایه بستههای تشویقی به تولیدکنندگان واگن رمق از دست رفته این صنعت را بازگرداند.
در حالی که حملونقل ریلی یکی از اولویتهای حال حاضر کشور عنوان میشود، این صنعت از تسهیلات دولتی که در سال گذشته به برخی بخشها واگذار شد، سهمی نداشت.
سعیدی افزود: شرکتهای حملونقلی نیز با شرایط موجود نمیتوانند به امید تولیدکننده داخلی بمانند و باید برای رفع نیازهای خود چارهاندیشی کنند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.