رییس سابق سندیکای آسانسور مطرح کرد تعرفههای گمرک به اسم تولید به کام واردات گر چه بر سر حمایتی بودن ابزار تعرفه به نفع تولید در اقتصاد سنتی و اقتصاد باز و تجارت آزاد اختلاف نظر وجود دارد و این ابزار میتوانست در صنایع آسانسور به واقع نقش حمایتی ایفا کند، رییس سابق سندیکای آسانسور […]
رییس سابق سندیکای آسانسور مطرح کرد
تعرفههای گمرک به اسم تولید به کام واردات
گر چه بر سر حمایتی بودن ابزار تعرفه به نفع تولید در اقتصاد سنتی و اقتصاد باز و تجارت آزاد اختلاف نظر وجود دارد و این ابزار میتوانست در صنایع آسانسور به واقع نقش حمایتی ایفا کند، رییس سابق سندیکای آسانسور و پله برقی ایران، این صنعت را در معرض آسیب تعرفههای گمرکی دانست.
داوود اشتیاقی در گفتوگو با ایسنا، با بیان این که در تولید آسانسورها به خودکفایی بالایی رسیدیم، گفت: در صنعت آسانسور امکانات خوبی در کشور داریم و توانستیم در تولید آسانسورهای پرمصرف به خودکفایی ۸۰ درصدی برسیم، ولی علیرغم کیفیت خوبی که قطعات و آسانسورهای تولید داخل دارند، حمایت مناسبی از این تولید صورت نمیگیرد.
وی همچنین صنعت آسانسور را دارای مزیتهای رقابتی مناسب دانست و اظهار کرد: این وجود متأسفانه در حال واگذاری میدان به محصولات بیکیفیت چینی هستیم و این بهخاطر برخی سیاستهای غلط است، به گونهای که ما از نظر سیاستهای حمایتی که یکی از آنها تعرفههای گمرکی است، وضع خوبی نداریم.
این تولیدکننده آسانسور افزود: در حال حاضر قطعات آسانسور که گاهی مورد نیاز تولیدکننده داخلی برای تولید است تعرفهای ۲۰ درصدی دارد، در حالی که یک آسانسور کامل فقط ۲۶ درصد تعرفه دارد. این نمیتواند توجیه اقتصادی برای یک سرمایهگذار در داخل کشور برای سرمایهگذاری روی تولید آسانسور یا قطعات آن داشته باشد، ضمن این که این تعرفه عاملی میشود که یک آسانسور بیکیفیت از چین با تعرفه ۲۶ درصد وارد کشور شود و بسیار ارزان قیمت در اختیار مصرف کننده قرار بگیرد و در نهایت بهرهبردار ملزم به صرف هزینه زیادی برای تعمیر و نگهداری آن میشود.
اشتیاقی ادامه داد: امسال بخشی از قطعات آسانسور از قبیل ریل، در و موتور آسانسور که مشابه داخلی ندارند و تولیدکنندگان مجبور به واردات آن برای تولید محصول نهایی هستند، در حالی به اسم حمایت از تولید با افزایش تعرفه مواجه هستند که قانونگذار دستی به تعرفه خود آسانسور نزده است و این بیشتر از حمایت از تولید، حمایت از واردات است.
وی در خصوص هشدار سازمان استاندارد به سازمانها، بیمارستاها و برخی دانشگاهها جهت لزوم اقدام برای بازرسی و تعمیر آسانسورهای نصب شده عنوان کرد: آسانسورها بعد از نصب مرحلهای به عنوان بازرسی نهایی دارند که بعد از آن گواهی نامه سلامت دریافت میکنند و میتوانند بعد از دریافت گواهینامه اقدام به سرویسدهی کنند که در این خصوص چیزی حدود ۱۵ سال است که ایران با دنیا هم صدا است و همه آسانسورها مشمول بازرسی و ایمنی اولیه هستند.
رییس سابق سندیکای آسانسور و پله برقی افزود: بعد از مرحله بازرسی اولیه، بهرهبرداران معمولاً با شرکتی که تولید و نصب آسانسور را انجام داده است، قراردادهای دورهای مراقبت را عقد میکنند که طبق استانداردهایی، آسانسور به صورت ماهیانه بازرسی و در صورت نیاز تعمیر شود
وی موضوع مورد نظر سازمان استاندارد را بازرسی جدای این دو مورد دانست و گفت: در موارد ذکر شده، مورد دیگری از بازرسی وجود دارد که طی آن آسانسورها توسط شرکت سومی به صورت دورههای بلند مدت تر یک یا دوساله تحت یک بازبینی و بازرسی مجدد کلی، شبیه به بازرسی و تأیید نهایی اولیه قرار میگیرند، استانداردهای آن مجدد سنجیده شده و در نهایت گواهی سلامت آن صادر و در داخل آسانسور نصب میگردد. آنچه به عنوان الزام از سوی سازمان استاندارد عنوان شده است بازرسی دورهای یک یا چند سالهای است که باید برای همه دستگاهها اعمال شود.
اشتیاقی با بیان این که برخی ساختمانها و ادارات آسانسورهایی با قدمت بالای ۳۰ سال دارند، گفت: در این باره خلأ استانداردی و قانونی هم وجود دارد، چرا که هیچ قانونی بهرهبرداران آسانسور را ملزم به دریافت خدمات نگهداری و بازرسیهای ادواری توسط شرکتهای بازرسی نمیکند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.