یارانه من کو !

یارانه من کو !     لابد شما هم مثل بنده از مقام عالی وزارت کار، شنیده‌اید که در فقره حذف یارانه برخی‌‌ها از آن دهک و صدک‌های بالانشین، بسیاری لب به اعتراض و شکوایه گشوده‌اند که در میان ایشان مدیر و مدیرکل و کاسب و پول‌پاروکن، کم نیست !      البته هر کسی عقیده‌ای دارد […]

یارانه من کو !

    لابد شما هم مثل بنده از مقام عالی وزارت کار، شنیدهاید که در فقره حذف یارانه برخی‌‌ها از آن دهک و صدکهای بالانشین، بسیاری لب به اعتراض و شکوایه گشودهاند که در میان ایشان مدیر و مدیرکل و کاسب و پول‌پاروکن، کم نیست !

     البته هر کسی عقیدهای دارد و عقیدهاش لااقل برای خودش محترم است، شاید عدهای از این بزرگواران شاکی، نگران رفتن برکت از زندگی‌شان هستند و بر این باورند که به برکت این چهار ریال یارانه، به پست و مقام رسیده‌اند و یا درآمد‌های آنچنانی داشته و کیف‌شان، کوک است !

    بنظر هوشنگ‌خانی ما آنهایی که دستشان چرب و شیرین به دهانشان می‌رسد و یا حقوق چندین و چندمیلیونی مدیریت و مدیرکلی می‌گیرند به این دلیل از یارانه دست بر نمی‌دارند که واقعاً جزو فقرا هستند و حق خود را می‌ستانند و کسی نباید این پول را از این فقرا و مستمندان، دریغ کند. البته نوع فقر این عزیزان، تومان هفت صنار با فقر مردم آن دهک‌های پایین تفاوت دارد و به‌نظر می‌رسد این حضرات دچار نوعی فقر ذهنی و روحی شده‌اند و اتفاقاً به مراقبت‌های بیشتری نسبت به بقیه نیاز دارند!

    متأسفانه ظاهراً قانون‌گذار محترم فراموش کرده است در هنگام مرقوم کردن دستور حذف یارانه، تفکیک لازم را بین انواع فقر انجام دهد. بنابراین به اعتقاد راسخ و غیرقابل تغییر این حقیر، تمامی کسانی که دارای فقر مالی، مادی، معنوی، ذهنی، اطلاعاتی، تحصیلی، فقر آهن، کلسیم، فقر خاک و یا آب منطقه سکونت و حتی افرادی که دچار فقر محبت، همدلی و دیگر انواع فقور! هستند باید همچنان یارانه ایشان برقرار باشد و تا وقتی که وکلای محترم نسبت به اصلاح قانون اقدام نکرده‌اند، ایشان حق دارند با صدای بلند، ندای یارانه من کو را سر داده و از زمین و زمان شاکی باشند !

    البته آن وقت هم فکر می‌کنم باز عده‌ای باشند که به دلیل فقر مدارک مثبته و پیچاندن مستندات درآمدی و حتی پستی خود، همچنان مشتاق دریافت این فقره یارانه فقیران باشند !

 مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

ای درد تو‌ام درمان در بستر ناکامی

ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی (۱)

                                                                             هوشنگ خان

۱-   حافظ شیرازی