دلارهای بی‌زبان فوتبال ! این که می‌گویند ایران بهترین مقصد برای توریست‌هاست، پُر بی‌راه هم نیست کجا می‌توان اینقدر ارزان و مفت و مجانی گشت و گذار کرد، در خانه و هتل لوکس اقامت کرد، به ورزش و تمرین پرداخت، کلی تعریف و تمجید بشنوی و آخر کار بدون اینکه گلی به سر کسی زده […]
دلارهای بی‌زبان فوتبال !
این که می‌گویند ایران بهترین مقصد برای توریست‌هاست، پُر بی‌راه هم نیست کجا می‌توان اینقدر ارزان و مفت و مجانی گشت و گذار کرد، در خانه و هتل لوکس اقامت کرد، به ورزش و تمرین پرداخت، کلی تعریف و تمجید بشنوی و آخر کار بدون اینکه گلی به سر کسی زده باشی و یا با سرت گلی زده باشی و یا حرکتی، پاس گلی، نمی‌دانم حتی یک گل به خودی ! در پرونده‌ات بکاری! کلی دلار در کیفت می‌چپانند و بدرقه‌ات می‌کنند و می‌روی تا به خانه و زندگی‌ات برسی !
البته اینها که گفتیم، روی خوب و خوش سکه است، نقل آنطرف‌اش که نگفتنی است، همه چیز مثل همان روی اول است فقط آخر کار دلار دندان‌گیری دستت را نمی‌گیرد و با ناز و قهر و اخم می‌روی که می‌روی! البته اینبار به خانه و کاشانه سر نمی‌زنی بلکه یک‌راست سر از واحد حقوقی فیفا در می‌آوری و یک عریضه با سیرداغ پیازداغ اضافی می‌نویسی و با اشک و آه تقدیم حضرات فیفایی می‌کنی!
تکلیف معلوم است، وقتی روی خوب و خوش سکه، می‌شود حیف و میل چند صد هزار دلار بی‌زبان آن هم به‌خاطر یک توریست خوش‌خوراک خوش‌نشین از آب گذشته! طرف بدش می‌شود چندین صد هزار دلار بر باد رفته و امتیاز کسر شده و جا ماندن از لیگ قاره و آخرش هم تقدیم کردن اصل و فرع و سود مرکب حقوق حقه گردشگر خوش‌اشتها ! !
البته جناب هوشنگ‌خان (شخص شخیص خودمان را می‌گوییم! ) سواد درست درمانی راجع به مباحث فنی و تکنیک و تاکتیک و رتبه و رنکینگ ندارد و لابد اینکاره‌ها ! بهتر سرشان می‌شود ولی جنابمان، چهار کلاس سواد را داریم و بفهمی‌نفهمی از آمار و حساب و کتاب هم سر در می‌آوریم ! استاد اینترنت را هم که خدا برکت دهد، مثل ریگ نمودار و رتبه و جایگاه است که در دل خود جا داده است. می‌ماند یک گشت و گذار و یک سواد الکن و چند بایتی ریخت و پاش ترافیکی !
براساس آنچه دکتر اینترنت از قول فیفا و دیگر دوستان فرمایش دارند طی این ۱۵، ۲۰ سال، رتبه و جایگاه تیم ملی و باشگاه‌های بزرگ آنچنان توفیری نداشته، فقط آن چیزی که خیلی به چشم می‌آید چند صد میلیون دلاری است که طی این سال‌ها همچین دست و دلبازانه و سرخوشانه به پای مربی و بازیکن و آنالیزور و کمک و خانواده توریست‌های فوتبالی ریخته‌ایم و البته از حق نگذریم که نه به روی مبارک‌مان آورده‌ایم و نه حتی اجازه دادیم کسی فکرهای ناجور کند و به‌فکر مربی داخلی و پروبال دادن به بازیکن وطنی بیفتد !
ما که فکر می‌کنیم اگر راه داشت و دوستان مسؤول و البته آن عزیزان کار چاق کن و پورسانت و حق‌العمل کار چاره‌ای داشتند و قانون به آنها چراغ سبز نشان می‌داد، بازیکن آن‌ور آبی بود که برای پیوستن به تیم ملی فوتبال کشور در جلو فدراسیون فوتبال صف می‌بستند و منتظر می‌ماندند که عزیزان دوست و آشنا و دلال و شیرینی تعارف‌کن با موفقیت مذاکرات را به پایان برسانند و جنابشان یک ملی‌پوش متعصب تمام عیار بشوند !
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.