ضرورت اجرای طرح جامع درایجاد توازن زنجیره فولاد

ضرورت اجرای طرح جامع درایجاد توازن زنجیره فولاد گزارش جدید از وضعیت طرح جامع فولاد نشان می‌دهد، ایجاد توازن در زنجیره فولاد، یکی از نکات اساسی اجرای این طرح محسوب می‌شود. به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از روابط‌عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو)، بر اساس بررسی‌های به عمل آمده از […]

ضرورت اجرای طرح جامع درایجاد توازن زنجیره فولاد

گزارش جدید از وضعیت طرح جامع فولاد نشان می‌دهد، ایجاد توازن در زنجیره فولاد، یکی از نکات اساسی اجرای این طرح محسوب می‌شود.

به گزارش مناقصه‌مزایده به نقل از روابط‌عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو)، بر اساس بررسی‌های به عمل آمده از سوی مشاور پایش طرح جامع فولاد، «ظرفیت» تولید فولاد خام کشور در پایان سال ۹۴ معادل ۲۳٫۴ میلیون تن و در بخش محصولات فولادی ۳۴٫۱ میلیون تن بوده است. طبق این بررسی، از ۵۵ میلیون تن ظرفیت تولید فولاد در چشم‌انداز ۱۴۰۴ رقمی در حدود ۳۴ میلیون تن مصرف داخلی و مابقی (۲۱ میلیون تن) باید صادر شود.

 

در این گزارش تصریح شده، در سال ۱۳۹۴ معادل ۱۳٫۳ میلیون تن ظرفیت تولید کنسانتره افتتاح شد که شامل کارخانه‌های زرند ایرانیان، سیرجان ایرانیان، گل گهر، گوهرزمین، رودمتال، کاسپین و آینده‌سازان البرز هستند این در حالی است که در مقابل تنها یک میلیون تن گندله به ظرفیت کشور اضافه شده (چادرملو+اردکان) است. این امر نشان از ضرورت راه‌اندازی کارخانه‌های جدید گندله‌سازی می‌دهد که این مهم در برنامه سال جاری پیش‌بینی شده است.

امسال طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته یک طرح ۵ میلیون تنی گندله در سنگان به بهره‌برداری خواهد رسید که بخشی از کمبود در زنجیره تولید فولاد را جبران می‌کند.

چالش تأسیس

از سوی دیگر از مهم‌ترین چالش‌های اجرای طرح جامع فولاد، کمبود منابع مالی است. علاوه بر این، تداوم و رشد صدور مجوز احداث واحدهای زنجیره فولاد در استان‌ها یکی از چالش‌های پیش رو است به گونه‌ای که در سال ۹۴ شاهد رشد ۲۳درصد مجوز احداث واحدهای فولادی شدیم. در حال حاضر ۱۷۹ میلیون تن مجوز تأسیس کارخانه‌های فولادی صادر شده است. این مجوز‌ها در بخش گندله‌سازی ۱۴۷ میلیون تن و در بخش تولید کنسانتره ۱۳۱ میلیون تن بوده است.

 

این مجوز‌ها باعث به هم خوردن توازن در زنجیره ارزش فولاد شده است. این در شرایطی است که کشور فاقد ذخایر معدنی کافی به منظور تأمین خوراک این حجم از واحدهای کنسانتره است و به نظر می‌رسد واحدهای جدید باید به تأمین ماده اولیه از محل واردات روی آورند.