روزانه ۴۰۰ میلیون دلار سوخت در ایران می‌سوزد

روزانه ۴۰۰ میلیون دلار سوخت در ایران می‌سوزد یک کارشناس اقتصادی گفت: روزانه حدود ۴۰۰ میلیون دلار در ایران صرف هزینه سوخت می‌شود در حالی که با نصف این میزان می‌توان اقدامات بزرگی را در کشور انجام داد. به گزارش تسنیم، موید حسینی‌صدر با بیان اینکه در اوج مصرف روزانه حدود ۵۰۰ میلیون لیتر انرژی […]

روزانه ۴۰۰ میلیون دلار سوخت در ایران می‌سوزد

یک کارشناس اقتصادی گفت: روزانه حدود ۴۰۰ میلیون دلار در ایران صرف هزینه سوخت می‌شود در حالی که با نصف این میزان می‌توان اقدامات بزرگی را در کشور انجام داد.

به گزارش تسنیم، موید حسینی‌صدر با بیان اینکه در اوج مصرف روزانه حدود ۵۰۰ میلیون لیتر انرژی در کشور مصرف می‌شود، ادامه داد: صنایع در ایران به شدت انرژی‌بر هستند و ما در بخش حمل‌ونقل نیز شاهد مصرف زیاد انرژی هستیم.

این کارشناس اقتصادی با تأکید بر اینکه در ایران دو برابر نرم جهانی انرژی مصرف می‌شود، اظهار کرد: متأسفانه در طی این سال‌ها اقدامات مناسبی برای کنترل مصرف انرژی صورت نگرفته چنانکه زیرساخت‌ها در زمینه حمل‌ونقل عمومی ‌چندان مناسب نیست و صنایع در کشور نیز به شدت انرژی‌ مصرف می‌کنند.

مشاور سابق وزیر نفت همچنین مسأله قیمت را در این زمینه مؤثر دانست و گفت: در مجموع به نظر می‌رسد که روزانه حدود ۴۰۰ میلیون دلار در کشورمان به خاطر انرژی هزینه می‌شود در صورتی که می‌توانیم با انجام اقدامات مناسب این رقم را به نصف کاهش دهیم و از مبلغی که در این راستا صرفه‌جویی می‌شود برای انجام پروژه‌های دیگری استفاده کرد.

این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه فارغ از بحث‌های امروز ما نمی‌توانیم واقعیت علمی ‌را انکار کنیم که در هیچ کجای دنیا کشوری پیدا نمی‌شود که در آن بنزین از آب ارزان‌تر باشد و یا گازوئیل قیمتش یکسوم یک بطری آب معدنی باشد، ادامه داد: قطعاً ادامه روند کنونی در مصرف انرژی تبعات منفی برای کشور به همراه دارد.

وی با اشاره به موضوع سهمیه‌بندی بنزین در کشور اظهار کرد: مناسب بود که اجرای این امر با مشارکت مردم انجام می‌شد و به صورت شفاف‌تر و دقیق‌تر به مردم اطلاع‌رسانی می‌شد.

حسینی‌صدر همچنین در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه باید به گسترش زیرساخت‌های حمل‌ونقل در کشور توجه جدی‌تری شود و برنامه‌ریزی‌های درازمدتی در این زمینه تهیه شود، اضافه کرد: متأسفانه در توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی ‌بعضاً مشاهده می‌کنیم که ظرفیت بخش‌خصوصی نادیده گرفته می‌شود و مجوزهای لازم به آنها برای مشارکت در این عرصه داده نمی‌شود.