توسعه اقتصادی با محور اعتماد به دانش ایرانی

  توسعه اقتصادی با محور اعتماد به دانش ایرانی ۲۳ طرح دانش‌بنیان با اتمام مراحل فنی و ساخت به تجاری‌سازی رسیدند و اعتماد به نیروی انسانی متخصص کشور بار دیگر یادآوری شد! بار‌ها و بار‌ها متولی اقتصاد دانش‌بنیان به ضرورت اعتماد به نیروی متخصص داخلی تأکید کرده است و پیشرفت اقتصادی ایران را در گروی […]

 

توسعه اقتصادی با محور اعتماد به دانش ایرانی

۲۳ طرح دانش‌بنیان با اتمام مراحل فنی و ساخت به تجاری‌سازی رسیدند و اعتماد به نیروی انسانی متخصص کشور بار دیگر یادآوری شد!

بار‌ها و بار‌ها متولی اقتصاد دانش‌بنیان به ضرورت اعتماد به نیروی متخصص داخلی تأکید کرده است و پیشرفت اقتصادی ایران را در گروی فاصله از اقتصاد نفتی و حمایت از دانش متخصص ایرانی دانسته است اما همچنان فروش مواد خام و واردات بی‌رویه، فرهنگ اقتصادی کشور را شکل می‌دهد.

فرهنگی در کشور ایجاد نشده است تا استفاده از محصولات داخلی به عنوان یک اصل بیان شود. باید اکوسیستم کشور تغییر کند و این موضوع درک شود که این نیروی انسانی داخلی است که پایه اقتصاد کشور را مستحکم می‌کند نه صرفاً ورود دانش دانشمندان خارجی.

اصل اعتماد به نیروی داخلی در حوزه اجرایی به گستره معاونت علم و فن‌آوری محدود شده است و صدای ضرورت ایمان به قدرت علمی جوانان ایرانی تنها از زبان معاون رییس‌جمهور شنیده می‌شود.

حمایت از تجاری‌سازی فن‌آوری برای توسعه اقتصاد دانش‌بنیان با هدف رفع نیازهای راهبردی کشور، یکی از سیاست‌های کلیدی معاونت علمی و فن‌آوری ریاست جمهوری محسوب می‌شود؛ اما آیا وقت آن نرسیده است که این سیاست اعتماد داخلی به تمام سازمان‌های دولتی و خصوصی سرایت کند؟

باید فضایی برای قامت دانش متخصص ایرانی در نظر گرفته شود تا توانایی عرض‌اندام علم او تنها در حد ایده نماند.

این فضای دانش‌محور متشکل از اجزا و نهادهای مختلف است که با ارتباط مناسب میان آن‌ها، زنجیره نوآوری شکل می‌گیرد و تبدیل ایده به ارزش تسهیل می‌شود. در حال حاضر، در کشور ما برخی از این اجزا یا وجود ندارند یا در صورت موجود بودن، کارکرد لازم را ندارند.

در این راستا، دفتر تجاری‌سازی برای ایجاد و تقویت حلقه‌های مفقوده نظام نوآوری، با ایجاد نهادهای جدید یا راه‌اندازی نهادهای غیرفعال موجود، تلاش جدی را در جهت بهبود شرایط آغاز کرده است. این اقدامات در قالب ایجاد مراکز نوآوری در پارک‌های فن‌آوری و دانشگاه‌ها، تقویت و حمایت از پارک‌های علم و فن‌آوری و مراکز رشد انجام می‌شود.

امروز معافیت‌های گمرکی و تسهیلات برای تجاری‌سازی طرح‌های دانش‌بنیان می‌تواند در کنار سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در حوزه پژوهش و همچنین ورود شرکت‌های دانش‌بنیان به تابلو‌های بورس، مربع توسعه اقتصاد دانش‌بنیان را فراهم کند تا آرزوی خلق ثروت از علم در ایران تنها آرزو نباشد.

طبیعی است که این الگو در صورت موفقیت می‌تواند توسط سایر دستگاه‌های دولتی و غیردولتی در کلیه ابعاد فن‌آورانه به‌کار گرفته شود و به ایجاد یک مدل جامع مشارکتی توسعه فن‌آوری با محوریت صندوق نوآوری و شکوفایی و با استفاده از ظرفیت‌های تخصصی و مالی دستگاه‌های مختلف کشور منجر گردد.

 

امیدواریم روح اقتصاد دانش‌بنیان محدود به مراسم رونمایی محصولات بومی و حمایت‌های دولتی نشود و بتواند جایگاه خود را در فرهنگ اقتصادی بخش خصوصی پیدا کند که لازمه این اتفاق، اعتماد و ایمان به نیروی متخصص ایرانی است.